Teraźniejsza Prawda nr 66 – 1933 – str. 72
szczegółach, tak jak było powyżej przedstawione, wiec mamy zapewnienie wiary naszej, że i dalsze jej części wypełnią się, że i powyższe faktyczne i rozumne wytłumaczenie tej figury jest właściwe, ale to, podane przez J.F.R. jest błędnym nonsensem, które przy pomocy Pańskiej teraz wykażemy szczegółowo.
J.F. Rutherford, wysilając się, by od siebie oddalić nieodparta uwagę krytyczną, twierdzi on, że Jehu po wytraceniu domu Achabowego i jego baalizmu, przestaje być figurą na Chrystusa i usługujących aniołów jako wykonawcę gniewu Bożego w czasie Armagedonu. Lecz na takie twierdzenie nie można się zgodzić, jeżeli Jehu był przedtem na nich figurą; ponieważ Jehu za wykonanie rozkazu Hożego miał w nagrodę otrzymać to, iż nasienie jego miało do czwartego pokolenia siedzieć na stolicy Izraelskiej, a on sam był pierwszym królem tej dynastii (2Król. 10:30). Przeto częścią nagrody pozafiguralnego Jehu będzie początek cztery razy formowanego jego panowania. Przeto ta figura przechodzi przez całą dynastię króla Jehu. To zastanowienie zupełnie obala pogląd jaki J.F.R. podaje, ponieważ jego pogląd uczyniłby Chrystusa nieprzyjemnym Bogu. W krótkości odpowiadamy na dowody (par. 22-28), jakie on podaje na poparcie swego poglądu: (1) Jehu urodził się pod prawem przymierza. Odpowiadamy: tak samo każdy Żyd, dobry czy zły, przeto to nie może dowodzić, że szczególnie Chrystus jako wykonawca gniewu w Armagedonie jest figurowany przez Jehu. (2) Twierdzi, że znaczenie imienia Jehu, i imion jego dziadka i ojca dowodzą, tego. Odpowiadamy: jeżeli nie jest podany bezpośredni powód dania imienia, argument ze znaczeń imion, jest zawsze mniej lub więcej nie wyraźny i nie przekonywujący, chyba, że fakty wszystkie wskazują na znaczenie imienia, że było dane na to, ażeby pasowało zastosowaniu. Np. Eli znaczy mój Bóg, ale gdybyśmy z tego wyciągnęli konkluzję, że on jest figurą na Chrystusa albo na Boga ludu Bożego, to byśmy się bardzo omylili, ponieważ on jest figurą na wodzów, którzy stracili korony podczas i przy końcu obecnego Wieku. Znaczenie „Namsy” (dziadka Jehu) jest bardzo niepewne, z powodu, że słownikarze nie są pewni, z jakiego słowa ono pochodzi. Niektórzy określają je jako odkrywca, inni jako skrytość, niektórzy jako uratowany, inni jako odciągnięty. Pod żadnym względem wcale to nie potwierdza myśli o Chrystusie jako wykonawcy Jehowy. Jozafat (ojciec Jehu) nie znaczy Jehowa jest usprawiedliwiony, jak to J.F.R. twierdzi; ono znaczy Jehowa sądzi. Znaczenia tych imion są zgodne z myślą, że konserwatywna Praca, trzymając się pewnych właściwych zasad przeciw złym czynom kleru, władców, arystokratów itp. stoi po stronie Jehowy, który jest źródłem tych zasad i dlatego przez nie ogłasza Jehowę – „On jest Jehowa”. Dalej którekolwiek z powyżej podanych znaczeń Namsy mogłoby pasować konserwatywnej Pracy, jak np. odkrywca czyli odkrywający pewne zło obecnego porządku; albo skrytość, jako działający potajemnie w pomazaniu i konspiracji; albo będąc uratowany od popierania złego porządku; albo odciągnięty z pomiędzy innych na wykonanie pomsty Bożej na królestwie Szatana. Więc znaczenie Jehowa sądzi trafnie wyraża myśl, że konserwatywna Praca, obalając królestwo Szatana w Armagedonie, wykonuje sąd Boży na nim. Przetoż drugi argument J.F.R. tak jak pierwszy, nic nie udowadnia na korzyść jego poglądu. (3) Jego trzeci argument: że Bóg rozkazał pomazać Jehu. Odpowiadamy: ten argument jest również bez wartości. Tak samo Bóg rozkazał pomazać Hazaela, a jednak przy pomazaniu Bóg przez Elizeusza prorokował wiele złego o nim, które miał wykonać przeciw ludowi Bożemu (2Król. 8:10-13). Ani też pomazanie Hazaela z rozkazu Bożego nie uczyniło go typem na Chrystusa; ponieważ był on złoczyńcą. Przeto trzeci argument jako taki pod rozwagą upada. (4) Bóg dał Jehu zlecenie. Odpowiadamy: Bóg dał również zlecenie Nabuchodonozorowi (nazywając go Swoim Sługą – Jer. 25:9) ażeby karał i złożył z tronu złych królów Judzkich, a oprócz tego, żeby spustoszył Palestynę, która miała reprezentować obalenie i spustoszenie Chrześcijaństwa,
kol. 2
ale z powodu tego rozkazu nie był wcale typem na Chrystusa. (5) Jehu dobrze wykonał swoje zlecenie. Odpowiadamy: i Nabuchodonozor też tak uczynił. (6) Jehu zaprosił Jonadaba, ażeby oglądał jego gorliwość dla Jehowy w obstawaniu przy pewnych właściwych zasadach, które Bóg pochwalał. Odpowiadamy: Lecz to tak samo nie udowadnia, że Jehu jest figurą na Chrystusa, jak i ten fakt, że przodkowie Jonadaba uciekli i skryli się w potępionym Jeruzalemie (Jer. 35:11) przed Nabuchodonozorem, gdy wykonywał sąd z polecenia Bożego. Z tego więc widzimy, że nie może być tak jak J.F.R. mniema, że Jonadab jest dobrym dowodem przedstawiającym dobrą klasę; bo gdy pokrewieństwo Jonadaba uciekło i skryło się w miejscu potępionym od narzędzia Pańskiego w czasie wykonywania sądu, to ten fakt dowodziłby przeciwnie od tego, co artykuł twierdzi. A zatem to nie jest żadnym dowodem, że Jehu przedstawiał Chrystusa jako wykonawcę gniewu Bożego w Armagedonie, dlatego tylko, bo miał za towarzysza Jonadaba. (7) Jehu usprawiedliwił Słowo Boże w dokonaniu wypełnienia jednego z jego proroctw gniewu. Odpowiadamy: Tak samo uczynił Nabuchodonozor, który przecież nie był figurą na Chrystusa wykonywującego gniew prorokowany na chrześcijaństwo. Przeto żaden z jego argumentów pojedynczo lub zbiorowo, nie popierają jego myśli.
ODPARCIE WYWODÓW
J.F. RUTHERFORDA NA JEGO POGLĄD O JEHU
Przeciw jego poglądowi stawiamy następujące zarzuty: (1) Dotąd wypełnione odnośne figury jak powyżej przedstawiliśmy dowodzą, że inny i odmienny pogląd od poglądu jego powinien być właściwym. (2) Boskie wyraźne wynagrodzenie Jehu, że jego nasienie miało siedzieć na stolicy Izraelskiej, aż do czwartego pokolenia, za wykonanie Wyroku Bożego i że Jehu, jako pierwszy z tej dynastii czynił wiele rzeczy niepodobających się Bogu dowodzi, że wykonawcy pozafiguralnego sądu Bożego będą za swoją pracę również wynagrodzeni, czterema formami pozafiguralnego rządu, lecz że często ów ich rząd nie będzie się Bogu podobał, więc przeto nie może być rządem Chrystusowym. (3) Achab nie może być figurą na Szatana z następujących powodów: Achab żałował po strofowaniu Eliaszowym (1Król. 21:29), czego Szatan nigdy nie czynił. Eliasz z rozkazu Bożego służył i poważał Achaba (1Król. 18:46). czego Bóg nie będzie żądał od prawdziwego Kościoła, by to czynił Szatanowi. Achabowi za jego upokorzenie było obiecane, że karanie nie przyjdzie na niego za jego życia, które nastąpiło dopiero w figurze Armagedonu (1Król. 21: 29), lecz odsunięcie karania pozafiguralnie nie jest obiecane Szatanowi. Achab umarł przed figura Armagedonu (1Król. 21:29) podczas gdy Szatan nie umrze nawet w symboliczny sposób przed Armagedonem. (4) Klasa Chrystusa jako kompania nie służy w wojsku Szatana, jak Jehu służył w wojsku Achaba (2 Król. 9: 25). Wykręt, jaki J.F.R. używa, na poparcie swoje, nic mu nie pomoże, gdyż Jehu, podczas wykonywania pomsty Pańskiej, mówił, że on (rzekomy typ) na Chrystusa?) szedł za Achabem (rzekomy typ na Szatana?) gdy Eliasz, typ na klasę Chrystusa w ciele, przepowiedział domowi Achabowemu pomstę wykonaną przez Jehu. Przeto uwaga jaką wypowiedział Jehu dowodzi, że on reprezentuje w czasie gniewu Pańskiego tę samą. klasę, jaką reprezentował w czasie kiedy ten gniew był przepowiedziany. A zatem Jehu nie może być typem na Chrystusa. (5) Jehu był pomazany przez jednego z synów prorockich, o którym J.F. Rutherford dobrze mówi, że jest typem na klasę niepoświęconą zainteresowaną Prawdą, a więc Chrystus musiał być pomazany przez klasę niepoświęconą! Jawny nonsens! (6) Zwykle J.F.R. mówi, że Jehu reprezentuje Jezusa jako wykonawcę gniewu Jehowy; lecz są tam niektóre punkty, które objawiają, że takie zastosowanie jest jawną niedorzecznością i dlatego jest on zmuszony zastosować je do członków ciała a w wypadku powyżej wspomnianym, musi go użyć do przedstawienia niektórych członków, zanim stają się klasą Chrystusowa. Lecz takie przekręcenie nie może być przyjęte