Teraźniejsza Prawda nr 66 – 1933 – str. 70
bestii i jej obrazu, a ci pójdą w jezioro ogniste, gorejące siarka (Obj. 19:20; 20:11), które dowodzą, że piekło i dół z Izaj. 14: 15 są Gehenną, jeziorem ognistym, nie hades. Przeto, co się tyczy Szatana, Izaj. 14:15-17 nie odnosi się do jego stanu podczas Tysiąclecia, lecz do jego stanu po tym krótkim czasie po Tysiącleciu. J.F. Rutherfordowi zdaje się (par. 22), że Izajasz 20: 4 naucza według jego myśli, że Chrystus poprowadzi Szatana i jego zgraję w pochodzie pojmanych, a wówczas cały wszechświat ujrzy hańbę i jego poniżenie; odpowiadamy, że król Asyryjski nie przedstawia Chrystusa, ale papiestwo i ten wiersz uczy, że papiestwo owładnie światowe władze i grzeszników i poprowadzi ich w poniżające pojmanie, co ono przecież czyniło w ciemnych wiekach i na małą skalę teraz czyni. On cytuje w par. 23, Izaj. 24:21, 22, na dowód, że Szatan i jego zgraja będą umarłymi podczas Tysiąclecia, a potem będą wzbudzeni. To jest fałszywe zastosowanie Pisma Św., ponieważ ten ustęp pokazuje, że kler („wojsko wysokie na wysokości”, symboliczne nieba), królowie i arystokraci będą zabici w tym ucisku i po wielu dniach czyli latach, podczas Tysiąclecia będą z grobu wyprowadzeni (Psalm 22: 30). Wszyscy co wstępują do hades, wynijdą z niego podczas Tysiąclecia, lecz żaden z nich po Tysiącleciu (Obj. 20:13, 14). Żaden z tych, co idą w jezioro ogniste, czy to przed, czy po Tysiącleciu, nie wynijdzie z niego, a to pobiją myśl J.F. Rutherforda, którą obecnie przeglądamy. Jego błędne zastosowanie tego całego Psalmu 68 – go jest dobrą ilustracja gwałcenia ustępów Pisma Świętego, które po większej części stosuje się do innych czasów i ruchów, a nie do jego ruchu. Zatem widzimy z tej ilustracji, jak się stosuje drugorzędnie do niego orzeczenie Pisma Świętego, że będzie zamyślał, aby odmienił czasy i prawa.”
W Strażnicy 1932, str. 227-234, jest artykuł o Faraonie i Szatanie, w którym J.F. R. zaprzecza, że zło było dozwolone dla celów edukacyjnych ale tak jak zbiliśmy jego pogląd na ten przedmiot i dowiedliśmy, że pogląd Pastora Russella jest zgodny z Pismem Świętem, a ponieważ on nawet nie próbował odpowiedzieć na nasze przedstawienie zarzutu, nie będziemy znowu zbijali jego poglądu, który bez żadnego dowodu on ma zwyczaj powtarzać. Lecz są niektóre punkty w tym artykule, co wymagają przeglądu, i przeto zwrócimy nasza uwagę teraz na nie. W par. 8 podaje on fałszywe określenie słowa Egipt, jak oto: zamknięty lub odgrodzony od morza, gdy zaś ono znaczy, ogrodzenie, forteca. Przecież Egipt nie odgradza od morza. Zaś w par. 12 i często w innych miejscach podaje, że przemysłowy oddział królestwa Szatańskiego jest najsilniejszą jego częścią, podczas gdy wszyscy dobrze wiemy o tym, że religijne i polityczne oddziały tego królestwa zawsze były i jeszcze są mocniejsze od przemysłowego oddziału. Cała historia sprzeciwia się jego poglądowi, a popiera nasz pogląd, gdyż jest prawdziwy. Więc rzeczywiście przemysłowy oddział jest owszem najsłabszy, ale nie najsilniejszy z tych trzech oddziałów.
W par. 23 i 24 on podaje przekłady różnych tłumaczy odnośnie 2Moj. 9:16 – „Dlategom cię zachował, itd.”. Odrzuca wyrażenie podane w ang. Upoważnionym Przekładzie Biblii, a ostatecznie przychyla się do przekładu z Septuaginty: „Ale dla tej przyczyny zostawałeś zachowywany, by przez ciebie okazać moc Moją i by oni mogli obwieszczać Imię Moje po całej ziemi”. – Głównie nie podoba się mu w Upoważnionym Przekładzie wyrażenie „Dlategom cię wzbudził” – (w pol. Biblii „zachował”). On przeczy, by Bóg miał zachowywać Faraona i Szatana, ponieważ, według jego mniemania Bóg byłby odpowiedzialnym i współuczestnikiem w ich grzechach. Na tę jego sofisterię jest bardzo łatwo odpowiedzieć, jeżeli pamiętamy, że są dwa sposoby zachowania kogoś: (1) przypadkowo i (2) dozwalająco. Bóg nie zachował Faraona i Szatana z pewną tolerancją (celowo) na wykonywanie tyrani, okrucieństwa i innego zła; ale On to uczynił dozwalająco, w tym znaczeniu, że usunął wszystkie przeszkody, aby im ułatwić uchwycenie władzy panowania w ich odnośnych królestwach. Ale co jest godnym uwagi u J.F.R. w odrzuceniu
kol. 2
ang. Upoważnionego Przekładu Biblii, a przyjęcie tego, które jest w Septuagincie, jest to, że tak jak on odrzuca właściwy przekład Psalm 68:19 z przyczyny swego poglądu, tak samo on i tutaj czyni odrzucając od Boga natchnione tłumaczenie, dlatego tylko, bo nie pasuje jego poglądowi, a przyjmuje to, co zgadza się z jego fałszywym poglądem, odnośnie dozwolenia złego. Bóg sam przetłumaczył zdanie przez św. Pawła 2Moj. 9:16, o które się rozchodzi, a przetłumaczył je tak, jak ang. Upoważniony Przekład Biblii to podaje. Boskie tłumaczenie jest podane u Rzym. 9:17. Często św. Paweł cytuje z Septuaginty, ale gdy chciał podać te myśli, które Septuaginta nie podaje, to on je poprawił, jakto już dwa razy widzieliśmy w tym artykule. Dalej, chociaż słowo hebrajskie amad zwykle znaczy zachować wzbudzić, ono często znaczy powstać, a czasownik hebrajskiej formy gramatycznej tzw. hiphil jest użyty w 2Moj. 9:16, przeto hebr. słowo amad często znaczy przyczynić się do wzbudzenia, tj. wzbudzić. Następne wiersze tego dowodzą: Ezdr. 2:63: Nehem. 7:65; Psalm 106:30: Dan. 8:22.23; 12:1 (porównaj z Dan. 11:7, 20, 21; Kazn. 4:15); {ang. 1Kron. 20:4}; Estery 4:14; Izaj. 48:13; Psalm 33:9; 119:90; Amos 7:9; 1Moj. 4:8; 1Kron. 21:1; 2Kron. 20:23; Dan. 8:25; 11: 14; 10: 13. Bóg wiedząc, że słowo amad ma kilka znaczeń natchnął św. Pawła do Rzym. 9:17, aby nam podał to, które On zamierzył w 2Moj. 9:16. a tym sposobem potwierdza przez ten ustęp pogląd Biblijny na dozwolenie złego, który J.F.R. odrzuca. Przeto natchnione od Bogi tłumaczenie wywraca całą podstawową tezę artykułu, który tu przeglądamy. Częściowo nieświadomość hebrajskiego języka, a częściowo serce niepodobające się Bogu, oraz umysł duchowego opilstwa jest przyczyną., że J.F.R. przyjmuje złe tłumaczenie Psalm 68:19; 2Moj. 9:16 i wypowiada bluźnierstwa przeć w myślom Bożym zawartym w 2 Moj. 9: 16; Rzym. 9: 17.
W Strażnicy 1932, 243-251, jest artykuł o Gogu i Magogu, w którym J.F.R. stosuje Ezech. roz. 38; 39 do Armagedonu i do rzekomo poprzedzającej ustnej walki, do której on prowadzi „swoich naśladowców” tymi rozmaitymi propagandami i metodą handlową z jego książkami. Według jego mniemania. Gog jest głównym szatańskim dowódcą, upadłym aniołem, wodzem jego zastępów w walce Armagedonu, podczas tej walki będzie również rzekomo walczył przeciwko niemu i jego zwolennikom człowiek grzechu, tj. ci. którzy go opuścili. Pamiętamy, że Pastor Russell w tomie 4-tym str. 691, 692, stosuje ten ustęp do ucisku Jakubowego w Palestynie, który ma być nie tylko po Armagedonie. ale nawet po anarchii. Pogląd Brata Russella jest widocznie właściwy, ponieważ konflikt podany w Ks. Ezech. 38; 39 odbędzie się w czasie jednego roku, a to w ostatnim roku czasu ucisku, gdy zaś Armagedon ma być przed anarchią i uciskiem Jakuba. Wierzymy, że Armagedon będzie trwał kilka lat, po nim nastąpi pokój, trwający także kilka lat po pokoju Anarchią, która również potrwa kilka lat, a dopiero po Anarchii nastąpi ucisk Jakuba. Gdy zaś według pojęcia J.F.R., to Armagedon, będący ostatnią fazą ucisku, wobec tego nie ma miejsca na symboliczny ogień, mający nastąpić po symbolicznym trzęsieniu ziemi, które właśnie jest Armagedonem. – Ucisk Jakuba, podług jego zdania, ma być kłopotem jego zwolenników zaraz przed i podczas Armagedonu. Wyrażenie z Ezech. 38:8 podane w naszej Biblii „w ostatnie lata” według Biblii hebrajskiej powinno być „w ostatnim z lat”; a w wierszu 16, zamiast „w ostatnie dni” powinno być „w ostatni z dni” – dzień tutaj przedstawia rok. To dowodzi, że rozdziały 38 i 39 z Ks. Ezech. odnoszą się do okresu nie tylko po Armagedonie, ale także po Anarchii. Ponadto Gog nie jest jednym z upadłych aniołów szatańsko – anielskim dowódcą, na co J.F.R. nie daje najmniejszego dowodu z Pisma św. Gog reprezentuje wodzów różnych narodów, a Magog zaś reprezentuje tych, nad którymi Gog dowodzi, tak jedni jak i drudzy przedstawiają nieprzyjaciół ludu Bożego. W. Obj. 20:8 („narody…… Goga i Magoga”) jest wyraźnie pokazane, że tak samo będzie przy końcu Tysiąclecia; a przeto widzimy z porównawczego rozumowania,