Teraźniejsza Prawda nr 65 – 1933 – str. 57
książąt, są takie same, oprócz rozumie się ich imion, imion ich ojców i imion ich pokoleń. Z naszych poprzednich badań, dowiedzieliśmy się, że misy reprezentują nauki ku naprawie, czasze nauki które zbijają błąd i łyżki nauki o cnotach i obowiązkach (T: P. 1930 str. 9-12). Znajdziemy dodatkowe potwierdzenie tych myśli w wierszach 13 i 14. Zauważmy, że książęta nie ofiarowali kubków na korzyść ołtarza. To jest zupełnie zgodne z pozafigurą, ponieważ tylko ci wodzowie, którzy nie utracili swych koron – pozafigriralny Jakób – dali nauki doktrynalne, przez które dali początek każdemu ruchowi Maluczkiego Stadka, które później były zamienione w sekty przez wodzów, którzy utracili swoje korony. Jest jeszcze jedna przyczyna tego figuralnego opuszczenia: wodzowie tracący korony w każdym razie przekręcili jakiś doktrynalny zarys w naukach danych przez wodzów Maluczkiego Stadka. Np. Kalwin w wielkiej mierze przekręcił naukę Zwingli’ego odnośnie celu Wieczerzy Pańskiej; bowiem nauka Kalwina odnosząca się do tego przedmiotu, skłaniała się ku doktrynie Lutra o rzeczywistej obecności. Chociaż on był przeciw poglądom Lutra, a trzymał się ze Zwinglem nauki o symbolicznym poglądzie na chleb i wino i ich jedzeniu i piciu, to jednak utrzymywał, że ciało i krew Chrystusowa były otrzymywane podczas Wieczerzy Pańskiej, nie z powodu pozostawania Chrystusa na ziemi, jak Luter nauczał, lecz wiara tego co przystępował do komunii wznosiła się aż do nieba, a tam dana osoba uczestniczyła w mistycznej mocy wychodzącej z Ciała Chrystusowego; i chociaż Kalwin trzymał się tej myśli, że chleb i wino symbolizują ciało i krew Chrystusową, to jednak nie zawahał się nazwać pogląd Zwingli’ego, uczący, że cel Wieczerzy Pańskiej jest tylko symboliczny i pamiątkowy – „sprofanowaną opinią”. – Ci drudzy wodzowie utracjusze koron, jak Bullinger, Beza, Knox i inni zgadzali się na tę przewrotność z Kalwinem. Widzimy więc, że z powodu takiego doktrynalnego skażenia, kubki nie były ofiarowane we figurze. Tym sposobem Pismo Święte jest często znamiennym w swoim milczeniu i tak jak zwykle nic nie wspomina o tej rzeczy w swojem opowiadaniu. Później reakcja nastąpiła, doprowadzając w kościele Prezbiteriańskim do ogólnego przyjęcia poglądu Zwingli’ego odnoszącego się do celu Wieczerzy Pańskiej, odrzucając pogląd Kalwina.
(30) Pamiętając, że te naczynia były ofiarowane przez książąt na korzyść złotego ołtarza, i że to miało być figurą na pewną pracę, którą mieli wykonać wodzowie, utracjusze koron, a która miała być pomocną w służbie dla wiernych ofiarników. Pamiętając, że misy reprezentują nauki ku naprawie, czasze nauki zbijające błąd, a łyżki nauki o cnotach i obowiązkach; łatwo zauważymy, że Naason przynoszący te trzy naczynia na korzyść ołtarza reprezentuje służbę, jaką Kalwinistyczni teologowie, utracjusze koron wykonywali, pomagając sługom Maluczkiego Stadka w bronieniu nauki Biblijnej, że chleb i wino i jedzenie i picie tegoż, było symboliczne. Zobaczmy wpierw jak to było uczynione z pozafiguralną misą, która, jak powyżej było podane, jest nauką ku naprawie, tj. odnośnie tego postępowania. Zwingli i inni jego pomocnicy nauczali, że jedzenie chleba i picie wina symbolizowało wiarą przyswajanie sobie Sprawiedliwości Chrystusowej i społeczność chrześcijan ze sobą chociaż niewiedzieni, że ta społeczność była współuczestnictwem w ofierze za grzech; w przyniesieniu pozafiguralnej misy, Kalwinistyczni teologowie, którzy utracili korony musieli okazać (1) że taka doktryna obejmowała usunięcie na bok grzech, błąd, samolubstwo i światowość we wszystkich jej formach; ponieważ, ażeby symbolizować te rzeczy znaczy, że w sercu symbolizującego jest nienawiść do grzechu, błędu, samolubstwa i światowości. (2) że to symboliczne wyrozumienie Wieczerzy Pańskiej wymagało wyrzucenia złego ze serca (1Kor. 5:7.8), co można zauważyć z figury, która musiała być obchodzoną z przaśnym chlebem, potem gdy wszystek kwas był wyczyszczony z ich mieszkania i spalony. Dalej (3) oni pokazali to przez udowodnienie, że takie symbolizowanie wymagało zreformowanie serca, ażeby ta uczta mogła mieć
kol. 2
uświęcający skutek, inny od zwykłej wieczerzy. Także zgodnie z tern, była myśl (4) że ta wieczerza jest pamiątkową ucztą duchową i (5) że ta wieczerza wymaga zegzaminowania samego siebie; (6) nacisk jaki oni kładli na przestrogę, żeby nie jeść i nie pić niegodnie i dowód, jaki oni podawali, że takie niegodne uczestniczenie uczyniłoby człowieka winnym ciała i krwi (grzech przeciwko ciału i krwi Chrystusowej) i (7) ponowne uczynki złego spowodowane duchową słabością, chorobą i zaśnięciem jako skutek niegodnego uczestniczenia w tej symbolicznej uczcie – tak jeden jak i te wszystkie punkty dowiodły, że są naukami ku naprawie niewłaściwego prowadzenia się w życiu codziennym. Na te szczegóły oni kładli nacisk z listu 1Kor. 11:26-34, jako biblijną podstawę na ich nauczanie, że symboliczne uczestniczenie w jedzeniu chleba i piciu wina obejmowało i wymagało ścisłego wprowadzenia w czyn osobistej reformacji swego postępowania. Tym więc sposobem oni ofiarowali pozafiguralną misę.
SKUTECZNY W KONTROWERSJACH
(31) Czaszą pozafiguralnego Naasona były nauki zbijające, które Kalwinistyczni wodzowie używali przeciw atakom skierowanym na naukę, że chleb i wino reprezentuje ciało Chrystusowe i Jego krew i że jedzenie chleba i picie wina reprezentuje chrześcijańskie przyswajanie sobie zasługi Chrystusowej, a także ich osobistą społeczność w Panu. Przeciw tej nauce występowali katolicy ze swojem przeistoczeniem a luteranie przez instrumentalizację, a tak jedni jak i drudzy utrzymując, że aktualne ciało i krew naszego Pana były spożywane przez usta osób przystępujących do komunji, prowadząc spory przy tern z największą przebiegłością. Ale pozafiguralny Naason był zdolny zbić każdy argument podawany tak przez jedną jak i drugą stronę. Niektóre argumenty zbijające, któreśmy użyli przeciw tym dwom błędnym poglądom o naturze Wieczerzy Pańskiej w TP 1933 str. 15,16,28-30 są takie same jakich używał pozafiguralny Naason; chociaż nie mając zupełnego światła odnoszącego się do Wieczerzy Pańskiej, pozafiguralny Naason nie mógł użyć wszystkich argumentów, ani nie mógł on w niektórych wypadkach przedstawić je tak wyraźnie jak obecnie. Radzimy znowu przeczytać artykuł powyżej zacytowany, w którym znajdują się niektóre zbijające argumenty, jakie pozafiguralny Naason używał, a to również będzie pomocne do właściwego ocenienia Wieczerzy Pańskiej. Niektóre jednostki z tej klasy dały najbardziej druzgocące argumenty na poglądy katolickie i luterańskie, sprzeciwiające się symbolicznemu znaczeniu Wieczerz Pańskiej. Np. Beza pobił argumentami kardynała z Lotaryngji w wielkich debatach o Wieczerzy Pańskiej, przed dworem królewskim i arystokracją w 1561 roku w Poissy. Takie same skutki towarzyszyły jego debatom na ten sam temat z najzdolniejszymi luterańskimi teologami w Montbeliard. 1586 roku. Sporne pisma pozafiguralnego Naasona o Wieczerzy Pańskiej są zwycięskiem pobiciem wszelkich zarzutów ze strony katolickiej i luterańskiej, sprzeciwiającej się symbolicznemu charakterowi Wieczerzy Pańskiej. Tym sposobem pozafiguralny Naason ofiarował swoją czaszę.
(32) Łyżka, którą Naasan ofiarował jest figurą na instrukcje (ćwiczenia) w sprawiedliwości, które wypływają z symbolicznego zrozumienia chleba i wina, oraz spożywania i picia tegoż podczas Wieczerzy Pańskiej. Katoliccy i luterańscy teologowie twierdzili, że pogląd o symbolicznym charakterze Wieczerzy Pańskiej nie wyćwiczyłby osoby przystępujące do Komunji w sprawiedliwości jakby to uczynił pogląd o przeistoczeniu i instrumentalizacji. Zbijając te twierdzenia, pozafiguralny Naason pokazał, że przeistoczenie i instrumentalizacja żywią zabobony, fortele księży i przewrotność dobrych zalet i wtedy pozytywnie udowodnił, że pamiątkowy i symboliczny pogląd na Wieczerzę Pańską pogłębia miłość do Boga, który dał Syna Swego na śmierć, za zgubiony rodzaj ludzki, i do Chrystusa, który umarł za świat i za wszystkich współpracowników, w Wieczerzy Pańskiej, ponieważ ona symbolizuje śmierć Chrystusa, ich przyswajanie sobie Jego zasługi i