Teraźniejsza Prawda nr 63 – 1933 – str. 29
pytanie uczniów (wiersz 36) wyjaśnił tą przypowieść w wierszach 37 – 43. Jezus wyjaśniając tę przypowieść często używał czasownika „być” w rozmaitych jego formach, a wyjaśniających zdaniach dowiódł, że ten czasownik znaczy reprezentować. A więc gdy Jezus mówił „Ten który rozsiewa (rozsiewca) dobre nasienie, jest (reprezentuje) Syn człowieczy; a rola jest (reprezentuje) świat; dobre nasienie są (reprezentują) synowie królestwa; ale kąkol są (reprezentuje) synowie onego złego; nieprzyjaciel zasie, który go rozsiał, jestci (reprezentuje) diabeł, a żniwo jest (reprezentuje) dokonanie świata; a żeńcy są (reprezentują) aniołowie.” Bez wątpienia iż przypowieść wyrażona przez pewne rzec/.y reprezentuje zupełnie inne rzeczy; i w tłumaczeniu każdej z jej reprezentujących części gdy czasownik „być” jest użyty w tłumaczeniu, aby wyrażał pewne znaczenie, zawsze on oznacza: reprezentować, które jest jednym z jego literalnych znaczeń.
(2) Zauważmy biblijne tłumaczenie typów, które, rozumie się, mają reprezentacyjne znaczenia a znajdziemy, że słowo jest, w zdaniach określających znaczy: reprezentuje. „Onci (Jan Chrzciciel) jest (reprezentuje) Eliasz (Kościół), który ma przyjść” (Mat. 11: 14, Rev. Ver., popr. tł.) „A tą opoką był (reprezentowała) Chrystus”. (1 Kor. 10: 4) „Te (niewiasty, Sara i Agar) są (reprezentują) dwa testamenty”. (Gal. 4: 24). W tych trzech ustępach Pismo Św. tłumaczy trzy figury. W słowie określającym ono używa różne formy czasownika „być” i W każdym razie czasownik „być” jest użyty na to, ażeby oznaczał słowo: „reprezentować”, ponieważ reprezentacyjna rzecz jest tłumaczona przez to słowo.
(3) Symbole są tak samo użyte w Biblii jako reprezentacje pewnych rzeczy; i we wszystkich takich wypadkach, gdzie interpretacja reprezentującego symbolu jest podana i gdzie jedna z form czasownika „być” jest użyta na określenie wyjaśnienia, ona zawsze znaczy reprezentować. Jako ilustrację takiego tłumaczenia symbolów możemy zacytować Obj. 17: 9, 12, 15, 18: „Te siedem głów są (reprezentują) siedem gór”. „A dziesięć rogów są (reprezentują) dziesięć królów”. „Wody są (reprezentują) ludzie” itd. „A niewiasta jest (reprezentuje) miasto ono wielkie”.
(4) Widzenia także są reprezentacjami pewnych rzeczy; i kiedykolwiek Biblia wyjaśnia znaczenie ich części i używa, formy czasownika „być” na orzeczenie wyjaśnienia, to ta forma jest zawsze użyta w znaczeniu reprezentować. Jako przykład możemy zacytować Ezech. 37: 11: „Te kości są (reprezentują) wszystek dom Izraelski.”
(5) Posągi albo wizerunki są także reprezentacjami rzeczy; i kiedykolwiek Biblia tłumaczy je i używa form o złotym cielcu Aaron dał takie wyjaśnienie: „Ci są (reprezentują) bogowie twoi”.
(6) Gdyby Biblia była podała wyjaśnienie siwych dwóch bajek – o drzewach wybierających nad sobą króla (Sędz. 9: 8 – 15), i o potyczce cedru Libańskiego z ostem (2 Król. 14: 9) i użyłaby czasownika „być” na określenie wyjaśnienia, to ten czasownik oznaczałby „reprezentować”. W żadnym razie nie mógłby mieć innego znaczenia.
(7) Niektóre Biblijne ustanowienia są reprezentacyjne; i kiedykolwiek Biblia objaśnia je i używa czasownika „być” na wyrażenie ich wytłumaczenia, to ten czasownik zawsze oznacza „reprezentuje”. Obrzezka jest takim ustanowieniem (Rzym. 4: 12: „I przyjął znak obrzezki”) o którym Bóg mówi jak następuje: „O toć (obrzezka) jest (reprezentuje) przymierze Moje.” (1 Moj. 17: 10). Aktualnie Boskie Przymierze z Abrahamem i jego Nasieniem było tymi obiecanymi błogosławieństwami, które obrzezka reprezentowała, w tym, że ona symbolizowała to, co Bóg czyni dla Nasienia w udzielaniu obiecanych błogosławieństw. Dlatego Bóg nazwał obrzezkę „znakiem”, reprezentacją, Jego Przymierza (1 Moj. 17: 11). Roczne święto Przejścia – baranek wielkanocny – i jego ofiara, stanowiły jeszcze jedno takie ustanowienie. O tym ustanowieniu Bóg rozkazał Izraelitom, gdy będą zapytywani od swych dzieci w ziemi Chananejskiej, co zabijanie rocznego baranka reprezentowało, ażeby odpowiedzieli: „Ofiara ta (jest)
kol. 2
(reprezentuje) Przyjście Pańskie” – baranka wielkanocnego zabitego w Egipcie.
TO REPREZENTUJE CIAŁO MOJE – KREW MOJĄ
Z wielu ilustracji i przykładów podanych powyżej widzimy, iż jest to zwyczajem biblijnym, że kiedykolwiek biblia wyjaśnia rzeczy reprezentacyjne, używając czasownika „być” na wyrażenie wyjaśnienia, to ten czasownik zawsze oznacza.: reprezentować. Te dowody podane powyżej dowodzą, że słowo jest, nie jest użyte w tych tekstach, „to jest ciało Moje” „to jest krew Moja”, do wyrażenia aktualnego istnienia, lecz do aktualnej reprezentacji; i jako takie zostało użyte przez Jezusa jako orzeczenie na wytłumaczenie znaczenia pewnej rzeczy reprezentacyjnej to jest rzeczy przedstawiającej rzecz inną. Z tą myślą Pismo Święte jest w zupełnej zgodzie. A gdy pokrewieństwo Wieczerzy Pańskiej do rocznego Święta Przejścia jest rozpoznane jako pozaobraz tego ostatniego, to natychmiast staje się rzeczą przekonywującą. W Starym Testamencie były pewne instytucje przedstawione w dwóch znaczeniach, które nosiły rzeczywistość i symbol. Była tam więc rzeczywista obrzezka czyli obrzezka serca i symboliczna obrzezka czyli obrzezka ciała (Rzym. 2: 28, 29). Był także rzeczywisty baranek wielkanocny – zabity w Egipcie – i symboliczny baranek wielkanocny zabijany rocznie. W Wieku Ewangelii mamy pozafigury tych dwóch instytucji (1) rzeczywisty chrzest – ofiarowanie – co jest pozafigurą obrzezanego serca Starożytnych Świętych i symboliczny chrzest zanurzenie w wodzie co jest pozafigurą ich obrzezania ciała i (2) prawdziwy pozafiguralny Baranek Wielkanocny – Chrystus (1 Kor. 5: 7) który jest pozafigurą baranka zabitego w Egipcie i symboliczny pozafiguralny Baranek Wielkanocny – chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej – co jest pozafigurą rocznego baranka wielkanocnego zabijanego w Izraelu. A pokrewieństwo tych dwóch symbolicznych instytucji izraelskich odnoszących się do rzeczywistości Starego Testamentu, jako symbolów tych rzeczywistości dowodzi, że chrzest z wody i chleb i wino podczas Wieczerzy Pańskiej, te dwie instytucje Wieku Ewangelicznego przedstawione przez te dwie symboliczne instytucje Izraelskie, podtrzymują te same pokrewieństwa – ich symbole – do dwóch rzeczywistości Wieku Ewangelii ofiarowania i Chrystusa w czasie pozafiguralnej Wielkanocy – przedstawionej przez dwie rzeczywistości izraelskie obrzezanie serca i baranka wielkanocnego w Egipcie. Gdy któż rozumie to pokrewieństwo, to natychmiast rozpozna, że tak jak baranek obchodzony corocznie był reprezentacją i pamiątką pierwszego baranka zabitego w Egipcie, tak samo chleb i wino, jako pozafigurą baranka co roku obchodzonego jest reprezentacją i pamiątką Chrystusa jako naszego Baranka Wielkanocnego zabitego w świecie za nas – będącego pozafigurą baranka wielkanocnego zabitego w Egipcie. Gdy ta rzecz jest raz pojętą, to z tego wypływa myśl, że słowa: „to jest ciało Moje, to jest krew Moja” oznaczają: to reprezentuje ciało Moje; to reprezentuje krew Moją; ponieważ Chrystus tymi słowy tłumaczy, że te reprezentacyjne rzeczy – chleb i wino podczas Wieczerzy Pańskiej przedstawiają, czyli reprezentują, Jego ciało i krew.
Inna uwaga dowodzi, że słowo jest w naszym tekście, jest użyte na oznaczenie aktualnej reprezentacji a nie aktualnego istnienia – słowa jakie Jezus użył w łączności z kielichem, jak podane przez ŚŚ. Pawła i Łukasza: „ten kielich jest Nowy Testament” (1 Kor. 11: 25; Łuk. 22: 20). Przecież słowo jest zapisane w tym tekście nie może oznaczać aktualnego istnienia; bo Nowy Testament, czyli Przymierze wcale nie jest kielichem – będzie to kontrakt między Bogiem a człowiekiem, pośredniczony przez Chrystusa (głowę i ciało) podczas Tysiąclecia. Zatem słowo jest, znajdujące się w tym wierszu, jest użyte na wyrażenie aktualnej reprezentacji: ten kielich jest (reprezentuje) Nowy Testament – Nowe Przymierze. Gdy to jest prawda, to z tego wypływa myśl, że słowo jest, ma to samo znaczenie we wszystkich zdaniach, w których Jezus tłumaczył znaczenie chleba i wina.
Jeszcze jedną uwagę możemy podać, co do tego punktu