Teraźniejsza Prawda nr 62 – 1933 – str. 13
poprzedzającego wiosenne porównanie, gdy zaś te drugie daty, mianowicie te na rok 1914, są oparte na Nisanie po wiosennym porównaniu. (P 1921, 105, 106 ang.) Wszystkie równoległości tych 1845 lat, odnoszące się na rok 1915, są oparte na nowiu księżyca Nisanowego poprzedzającego wiosenne porównanie, jak można to łatwo zauważyć z powyżej podanej tabeli dat Wielkanocnych.
Tego roku (1923) początek 14-go Nisan przypada 29 marca i jest właściwą datą na obchodzenie Pamiątki Wieczerzy Pańskiej. Księżyc najbliżej Wiosennego porównania staje się nowiem w Jeruzalemie o godz. 3: 12 popołudniu, 17go marca. Zatem 1 i 14 Nisan zaczynają się względnie o godz. 6 wieczorem, 16 marca i 29 marca. Lecz według żydowskiego kalendarza 1 i 14 Nisan zaczynają się względnie o godz. 6 wieczorem 17 i 30 marca. W tym roku kalendarz ich podaje dzień później te dwie daty. Kalendarz greckiego pogana, Meton’a, który Żydzi przyjęli około roku 360 po Chr., przeciwnie zwyczajowi, jaki Józefus podaje, był już w użyciu za dni Chrystusa i Apostołów, lecz jest niewiarogodnym, jak już wykazaliśmy (w P ’21, 61-63; P ’20, 23-25; P ’20, 64, 65 (Wszystkie te artykuły są umieszczone w obecnym artykule.)
Przypominamy, że (P 1921, 61-63) zbiliśmy twierdzenie pomieszczone w Heraldzie oparte na ich dacie, odnoszącej się do dojrzewania pierwszych plonów i do naznaczenia 1-go Nisan po pierwszym spostrzeżeniu nowiu księżyca po Wiosennym porównaniu dnia z nocą. Bez podania źródła swej informacji, zacytowali oni wyjątek podany w Strażnicy 1908, 31, par. 2, ze Słownika Biblijnego Smith’a, gdzie jest podane, że pierwsze plony nie dojrzewają teraz nawet w najcieplejszych stronach Palestyny, aż dopiero dwa tygodnie po Wiosennym porównaniu. To zdanie było zacytowane w tym celu, ażeby udowodnić swoją metodę ustanawiania 1 Nisan przez pierwsze spostrzeżenie nowiu księżyca po Wiosennym porównaniu. Chociaż już pobiliśmy ten ich błędny argument o pierwiastkach (P. ’21, 61-63 – zacytowane powyżej), to teraz wątpimy o prawdziwości tego drugiego twierdzenia, że w najcieplejszych stronach Palestyny pierwsze urodzaje nie dojrzewają aż dopiero po dwóch tygodniach po Wiosennym porównaniu, tj. około 3 kwietnia, a wątpimy w prawdziwość tego argumentu na mocy twierdzenia Dr-a W. M. Thompson’a, który spędził 45 lat w Palestynie i Syrii i którego dzieło w trzech wielkich tomach zatytułowane „The Land and the Book”, tj. Ziemia Święta i Biblia, jest uważane przez tych, którzy są obznajomieni z tymi rzeczami, jako największa powaga oparta na świadectwie wiarygodnego autora spraw palestyńskich. Komentując zdanie w Ks. Jozuego, że Jordan wzbiera i wylewa w czasie żniwa, podaje on (Tom I, str. 362, par. 3) zdanie następujące: „Lecz gdzie było to żniwo, o którym tu jest mowa i o jakim czasie ono się odbywało? Te pytania są nader ważne (ażeby wyjaśnić sprawę omawianą w dyskusji). Zwiedziłem miejsce kąpielowe dla pielgrzymów (przy Jordanie blisko Jerycha) i przypuszczalną scenę tego cudu (wysychania Jordanu co umożliwiało Izraelowi na jego przebycie) rychło w kwietniu (tłuste czcionki nasze) i zauważyłem, że żniwo jęczmienne około Jerycha już ukończone (tłustymi czcionkami – nasze; a więc pierwiastki były już dojrzałe od trzech do czterech tygodni przed tym, a zatem przed Wiosennym porównaniem, ponieważ pierwiastki dojrzewają na kilka tygodni przed zaczęciem żniwa). A również rzeka była pełną pod brzegi i widać było świeże ślady jej wylewu. Żniwo jęczmienne w dolinie Niższego Jordanu zaczyna się przy końcu marca (tłustym drukiem nasze; a więc pierwiastki teraz dojrzewają przed Wiosennym porównaniem, a za czasów biblijnych dojrzewały kilka tygodni rychlej niż teraz, jak wykazaliśmy to w P ’21, 62, par. 4, ang.). To zdaje się być dość rychło, lecz w rzeczywistości dość dużo czasu upływa zanim reszta zboża jest gotową pod sierp na pobliskich wzgórzach lub nawet koło źródeł Górnego Jordanu. Lecz różnica w tym jest ta, że dolina w Jerycho jest położona trzynaście set stóp poniżej poziomu morza i ze wszystkich stron jest zasłoniętą od zimnych wiatrów wysokimi górami, a otwartą na ciepły
kol. 2
południowy prąd powietrza z niziny morza Martwego. I dlatego posiada klimat zwrotnikowy, chociaż znajduje się na tym samym równoleżniku co i Jeruzalem”.
Fakt, o którym Dr. Thompson opisuje był dość często spotykany przez niego, przetoż zupełnie obala myśl, że pierwiastki dojrzewają w najcieplejszych stronach Palestyny dopiero po dwóch tygodniach po Wiosennym porównaniu; a zatem obala wywody P.B.I., oparte na tak późnym dojrzewaniu pierwiastków. Herald podał to w tym celu, aby poprzeć myśl, że ustanowienie 1-go Nisan opiera się na pierwszym zauważeniu nowiu księżyca po Wiosennym porównaniu dnia z nocą. O nie! nie możemy przyjmować tak błędnej myśli. Ponieważ dojrzała myśl naszego Pastora podana kilka razy po wydaniu VI Tomu, że Nisan ma rozpoczynać się nowym księżycem najbliższym wiosennego porównania, jest właściwą.
Dopisek 17 marca, 1926: Podczas drukowania powyższego artykułu dostał się do naszych rąk numer Heralda z 15 marca, 1926, który jest pismem P.B.I. Herald upiera się o swoją tego roczną datę Wielkanocną 28go marca – według tego jak było wymagane przez takie same fakty, które pobudziły naszego Pastora na wyznaczenie daty Wielkanocnej w roku 1906, tj. wieczór przy pełni księżyca. Powyżej już pobiliśmy ten pogląd pod nagłówkiem „Encyklopedie nie są nieomylne”, itd. Podamy tylko krótkie zdania przeciw temu poglądowi: (1) Tylko trzy razy w 23 latach nasz Pastor ogłosił daty Wielkanocne co przypadały wieczorem przy pełni księżyca. (2) Jego postępowanie przed i po roku 1906, jest dowodem odrzucenia błędnej metody do osiągnięcia daty Wielkanocnej. (3) Jego właściwa metoda często sprzeciwia się dacie wyznaczonej przez Żydowski kalendarz, którym, jak mówi Herald, powinniśmy się kierować, (zob. Kalendarz Żydowski na 100 lat). (4) Błędna metoda zwykle nie pozwala zachowywać tę bez wątpienia poprawną regułę, którą kierował się nasz Pastor, że 14 Nisan jest właściwą datą. (5) Twierdzenie Heralda, że musimy liczyć wstecz od dnia pełni księżyca jako 14-go Nisana do 1-go Nisana jest fałszywą metodą, którą po jednym wypróbowaniu nasz Pastor porzucił jako fałszywą, bo on jej nigdy potem nie stosował ani nie stosował przed rokiem 1906. (6) Herald trzymał się przez wiele lat myśli, że 1-szy Nisan powinien być decydowany przez nów księżyca ukazujący się po wiosennym porównaniu, ostatecznie przyszedł jednak do przekonania i przyjęcia innej myśli, a mianowicie, że nów księżyca najbliższy wiosennego porównania, bez różnicy czy jest przed, czy po porównaniu, powinien decydować 1-go Nisan. Potrzeba im jeszcze zrobić kilka kroków więcej, zanim oni dojdą do akuratnej Prawdy w tym przedmiocie. Ażeby im w tym dopomóc chcemy się ich najpierw zapytać, prosząc uprzejmie o otwartą odpowiedź: Czy jest możebne dla braci mieszkających po całej ziemi, aby mogli obchodzić Wielkanoc tego samego dnia słonecznego, a również przez Boga wskazaną datę, to jest 14-go dnia po nowiu księżyca i po wiosennym porównaniu jeżeli nie rozpoczną liczenia dnia księżycowego w Jeruzalemie i z nowiem księżyca Nisanowego? Niewątpliwie, iż nasz Pastor zawsze podawał następujące reguły odnoszące się do obliczania Wielkanocy: (1) że bracia powinni wszędzie obchodzić tę Pamiątkę w tą samą datę; i (2) że wszędzie powinno się ją obchodzić we właściwym 14 dniu Nisana.
Jest to niemożliwym dla wszystkich uczynić te dwie rzeczy, chyba że wszyscy zaczną liczyć dzień księżycowy od tego punktu. Dlatego prosimy wszystkich braci znajdujących się po całej ziemi, aby starali się o zachowanie akuratności w tych dwóch powyżej podanych regułach naszego Pastora, które, aby mogły być zachowane, muszą być oparte na nowiu księżyca w Jeruzalemie; a dopiero wtedy będziemy wszyscy obchodzili Pamiątkę Wieczerzy Pańskiej w ten dzień, który jest uważany teraz przez Boga za 14-ty Nisan.
SPROSTOWANIE
Przypominamy, że w ang. P ’21, 105, 106, wydaliśmy artykuł pod tytułem Niektóre Zdumiewające Równoległości. Ten artykuł ukaże się trochę później w polskim wydaniu, ów artykuł był wydany na dowód, że Czasy Pogan zaczęły się 606 lat przed Chrystusem,