Teraźniejsza Prawda nr 79 – 1935 – str. 84
(10) Tak jak płaszcz był symbolicznym, tak było i zwinięcie tegoż. To reprezentowałoby połączenie i skupienie tych wszystkich siedmiu czynników, któremi się posługiwano, to jest, że lud Pana, jako Nowe Stworzenie, uznając służbę i jej narzędzia używałby wszystkie Prawdy, kontrolę dzieła, literaturę, gałęzie, usługi i finansowe władze konieczne i nadające się do publicznej pracy w uderzeniu Jordanu, ale to wyłączyłoby wszystkie szczegóły władzy w rękach Pana, które nie byłyby potrzebne, ani nie nadające się do takiej pracy. Odnośnie tego cytujemy: Z. 1916, str. 5, kol. 1, par. 5. Strażnica stycz. 1916 r., str. 2, kol. 3, par. 1: „Być może iż sprawy fiansowe, władza reprezentowana przez płaszcz Eliasza mogą stać się powodem, a może co innego. Musimy jeszcze zaczekać, byśmy mogli się przekonać, co do tego prowadzi. W międzyczasie staramy się wszystkie gałęzie pracy utrzymać w zupełnym biegu i porządku, abyśmy cokolwiek się przytrafi, byli gotowi tę chwilę spotkać”. A w Z. 1916, str. 263, kol. 2, par. 4, czytamy: „Co miałoby stanowić zwinięcie płaszcza Eliasza, wyobrażającego jego moc, jak długo i wiele będzie wymagało czasu do skupienia sił (zwinięcia płaszcza Eliasza) do uderzenia? Tego nie wiemy.”
(11) Gdy patrzymy na usługę do publiczności w powyżej wspomnianych latach, widzimy, że była przez Nowe Stworzenia z upoważnienia Kościoła dokonaną przez posługiwanie się temi Prawdami, które wykazały złe uczynki różnych narodów w ich powyżej wymienionym stanie Chrześcijaństwa, zorganizowanym na cztery grupy. Znajdujemy, że wszystka praca i kontrola pracy do publiczności pod kierownictwem „onego sługi”, była połączeniem i skupieniem sił, które były reprezentowane przez zwinięcie płaszcza Eliasza. Wszystka literatura, nadająca się do wykazania złych czynów tych, którzy twierdzili, że wykonywują władze z Boskiego upoważnienia i wszystkie gałęzie usługi, rozszerzające tę literaturę były użyte. Naprzykład, Tom IV był specjalnością w rękach kolporterów, przez ręce armji ochotników różne gazetki były rozpowszechniane, jak naprzykład: „Świat w ogniu”; „Uciśnienie Narodów Poprzedzi Armagieddon”, „Fałsz Ordynacji Duchowieństwa”, „Dlaczego Finanse Drżą”, „Społeczny Stan Warunków ponad Ludzkie Siły do Uleczenia”, itd., itd. Fotodrama w rękach innej grupy pracowników była przedstawiona i w czasie światowej wojny była tak przygotowana, że jej przedstawienia były skuteczne w uderzeniu Jordanu, dzięki swej zawartości; a nakoniec publikowanie kazań w tysiącach różnych pism. Dodatkowo publiczne wykłady i prywatne rozmowy o takich przedmiotach, jak: „Walka Armagieddonu”, „Świat w Ogniu”, „Co Będzie po Wojnie”, „Obalenie Szatańskiego Królestwa”,”Wojna w Proroctwach” itd., itd., były na porządku dziennym w owym czasie. Nakoniec wszystkie pieniądze, jakie wtedy zbywały były obracane na pracę publiczną i przelewane do odpowiedniej gałęzi usługi. W ten sposób połączenie i skupienie siedmiu czynników władzy Kościoła w celu uderzenia nastąpiło od jesieni 1914 do jesieni 1916 roku. Bo między zwinięciem płaszcza do uderzenia, a takim połączeniem i skupieniem tych siedmiu czynników w celu strofowania i ogłoszenia wyroku – osądzenie (potępienie) pozaobrazowego Jordanu – jest kompletnem; dlatego pokazuje, że mamy rację w naszem wyrozumieniu względem pozaobrazowego zwinięcia płaszcza. Z tego wyjaśnienia czytelnik zauważy, z ilu to ważnych względów pogląd autora o zwinięciu płaszcza musi się różnić od tego, jak było podane przez F.H. McGee. Autor nigdy nie nauczał, ażeby „organizacje’ były „częścią” i „środkiem zwinięcia”.
(12) Uderzenie Jordanu zawiera w sobie kilka rzeczy. Pierwsze, prawdziwe i niezbite przedstawienie złych czynów, gwałcących złotą regułę, popełnionych przez panujących władców, którzy przypisują sobie prawo rządzenia z Boskiego upoważnienia; przez duchowieństwo twierdzące, że spełniają swój urząd z Boskiego upoważnienia; przez arystokrację, która się odwołuje, że posiada swoje stanowiska, tytuły i posiadłości według specjalnego przywileju z Boskiego upoważnienia; i przez wodzów pracy, którzy sobie przypisują pewne prawa z Boskiego upoważnienia. Drugie oznajmienie wyroku na zniszczenie tych instytucji, które twierdziły, jakoby posiadały i wykonywały swe władze z Boskiego upoważnienia. Trzecie, ogłoszenie
kol. 2
zwolnienia ich od sprawowania tego urzędu i oznajmienie wyroku wymierzonej kary przeciwko tym wszystkim, którzy twierdzili, że z laski Bożej posiadają i wykonywują im przynależne prawa i przywileje. To uderzenie przez świętych jest akuratnie i prawie literalnie opisane w Psalmie 149:5-9: „Radować się będą święci w chwale Bożej, a śpiewać będą w pokojach swych i wysławiania Boże będą w ustach ich, a miecz na obie strony ostry w rękach ich, aby wykonali pomstę nad poganami, a karali narody; aby wiązali pętami królów ich, a szlachtę ich okowami żelaznymi; aby postąpili z nimi według prawa zapisanego; tać jest sława wszystkich świętych Jego”. To dzieło, które słudzy Pana w czasie tych dwóch lat wykonywali było „chwałą”, to jest szczególną „sławą”, udzieloną świętym na samym końcu wieku. Ten ustęp: „Tać jest sława wszystkich świętych jego”, pokazuje, że w tej sławie miał brać udział nawet ostatni powołany członek Maluczkiego Stadka. Prawdy, których oni nauczali, zawierały w sobie wielką chwałę, Boskie przymioty; były one prawdziwie mieczem na obie strony ostrym, który ciął na prawo i na lewo, żywotności czynicielów złego. Te wykazywania złych uczynków narodom były srogą i bolesną karą dla nich, a przez te strogie strofowania i nieodparte wykazywania złego królowie i książęta polityczni, kościelni, finansowi i przemysłowi byli wiązani na rękach i nogach, to jest, że nie mieli odpowiedzi, gdy im udowodniono, że są czynicielami złego i w ten sposób byli w pewnej mierze powstrzymani. Ponadto było udowodnione, że nauka o prawie Boskiego upoważnienia królów, duchowieństwa, arystokracji i wodzów pracy, była wielce odpowiedzialną za krzywdy, których dopuszczali się ci, co te nauki podtrzymywali, a którzy byli przyczyną pogrążenia całego świata w straszną wojnę światową. Pretensję i czyny kajzera względem tego znane są całemu światu.
(13) To co było symbolizowane przez uderzenie Jordanu wyobrażone jest z innego punktu, w 3 Moj. 16:20, 21, kiedy Arcy-Kapłan znajdował się jeszcze w szatach ofiarnych, a według tego pokazuje czas przed przejściem ostatnich członków jego za wtórą zasłonę, gdy wyznawał wszystkie nieprawości synów Izraelskich nad głową kozła żywego, „ze wszystkimi grzechami ich”. Szczególne wyrażenie „wszystkie nieprawości ze wszystkimi grzechami ich”, odnosi się do dobrowolnych grzechów. Pozaobrazowi Izraelici są to chrześcijańscy władcy, duchowieństwo, arystokracja, wodzowie pracy i ich obrońcy. Nadmienione zło odnosi się do ich dobrowolnych przekroczeń Prawa Bożego- Złotej Reguły – a szczególnie przeciwko Chrystusowi. W tomach wykładów Pisma Świętego, mianowicie w czwartym tomie powyżej wymienionych pismach, kazaniach, wykładach, rozmowach i przedstawieniach Foto-Dramy Stworzenia, takie grzechy były wyznawane przez Arcykapłana w tych latach przez jego członków w ciele: a była to szczególnie klasa Wielkiego Grona w Prawdzie i poza Prawdą, która interesowała się proroczymi przepowiedniami wojny i z tego powodu ta klasa zwracała pilną uwagę na te wyjaśnienia od jesieni 1914 do jesieni 1916 roku. A tak wypełnił się pozaobraz Arcykapłana, wyznającego specjalne grzechy synów Izraelskich nad głową kozła Azazela. Z powyższego wyjaśnienia możemy jasno zauważyć, że mamy opis z innego punktu widzenia i wypełnienie się tegoż, co jest przedstawione przez uderzenie Jordanu.
(14) Eliasz, a nie Elizeusz dokonał pierwszego uderzenia Jordanu. Tak ta figura, jak i wszystkie inne ukazują nam tylko wypełniony obraz. Dlatego więc Eliasz reprezentowałby tylko tych, którzy w harmonii z Duchem Pana brali udział w pracy pierwszego uderzenia, aż do końca tego okresu, a chociażby kto uderzał chwilowo, lecz nie był w zgodzie z Duchem Pańskim i nie wytrwał w uderzeniu do końca, ten nie byłby reprezentowany w wypełnionym obrazie i dlatego nie byłby częścią pozaobrazowego Eliasza. Zwrócimy naszą uwagę na to, że Pan w czasie uderzenia umyślnie pozwolił na subtelne próby, aby przez nie wypróbować lud w Prawdzie, względem ich wierności i gorliwości do dzieła uderzenia. Brak finansów, skrócenie pracy a następnie skrócenie usługi, te rzeczy były próbą dla spłodzonych z Ducha, a ci, którzy dozwolili, aby jedne lub drugie warunki objawiły w nich brak gorliwości i oziębli do tego stopnia, że nie wytrwali w uderzeniu do końca, a przez