Teraźniejsza Prawda nr 78 – 1935 – str. 69
dawało poddanym doskonałość ludzkiej natury i rajską ziemię. Dlatego Przymierze skutecznie działające od Jordanu i Zielonych Świątek aż do ustanowienia Królestwa nie jest Nowym Przymierzem. Że Przymierze obecnie działające daje Boską naturę i niebo swoim poddanym mamy dowód w Liście 2Piotra 1:4, gdzie mamy powiedziane: „Przez co bardzo wielkie i kosztowne obietnice nam są darowane” (najwyższe zarysy z 1 Moj. 22: 17, 18 są krótkim zbiorem tych obietnic) abyście się przez nie (na podobieństwo matki wydającej płód przy porodzie) stali uczestnikami Boskiej natury uszedłszy (przez nasze ostateczne zwycięstwo) skażenia tego, które jest na świecie (rodzaj Adamowy) w pożądliwościach”. W 1 liście Jana 3: 2Ta sama rzecz jest nauczaną: „Teraz dziatkami Bożymi jesteśmy, ale się jeszcze nie objawiło, czym będziemy, (jeszcze nie wiemy, jakie będą nasze zmartwychwstałe ciała Boskiej natury); lecz wiemy, gdy się On (nasz Pan) objawi, podobni Mu będziemy (w naturze i urzędzie podobni naszemu Panu, który od czasu Swego Zmartwychwstania jest jasnością chwały Boskiej – w charakterze podobnym Bogu – i wyrażeniem istności Jego – natury Boskiej – zatrzymując wszystkie rzeczy słowem mocy Swojej jako Boski współregent, całego Wszechświata, siedzący na prawicy Bożej – list do Żydów 1:3-5”). To jest również nauczane w Liście do Kolos. 3:4 – „Ale gdy się Chrystus nasz Żywot okaże, tedy i my z Nim okażemy się w Chwale (jako Jego współuczestnicy, a tym samym podobni Jemu)”. Również Rzym. 6: 5, dowodzi tej samej rzeczy: „Bo jeźliśmy z Nim wszczepieni w podobieństwo śmierci Jego (umarliśmy z Nim jako ofiara) tedy też i w podobieństwo zmartwychwstania (mieć będziemy zmartwychwstałe ciała podobne Jego Ciału – i wyrażeniem istności Boskiej, zatem Boskiej natury)”. Także wyjątek z listu do Filip. 3: 20, 21 dowodzi, że Przymierze obecnie działające da swoim poddanym, między innymi rzeczami, ciała podobne uwielbionemu Ciału naszego Pana zamiast obecnych ciał upokarzających, a również da im dom w niebiesiech, bo ich obecne, kierownictwo jest takim, jakie będą posiadali w niebiesiech. W Ewangelii Jana 14: 2.3 mamy dowód, że Przymierze działające od Jordanu i Zielonych Świątek daje mieszkanie w niebie: „W Domu Ojca Mego wiele jest mieszkania idę, abym wam zgotował miejsce; a gdy odejdę, przyjdę zasię i wezmę was do Siebie, żebyście gdziem Ja jest (na jakim poziomie egzystencji Ja będę) i wy byli (a więc będą pozostawali z Panem na wieki w niebieskiej naturze, urzędzie i mieszkaniu)”. – „A tak zawsze z Panem będziemy” (1 Tes. 4: 17) „Domem naszym, który jest z nieba, żądając być przyobleczeni”. – „Wolimy raczej wynijść z ciała, a iść na mieszkanie do Pana” (2 Kor. 5: 1, 2, 8) wszystkie te wyjątki dowodzą tej samej rzeczy. Do tego samego punktu zmierzają obietnice zawarte w 1 liście do Kor. 15: 42 – 54, gdzie wiernym Wieku Ewangelii jest obiecane, iż otrzymają zmartwychwstałe ciała nieskazitelne, chwalebne, obdarzone mocą, duchowe, niebiańskie, przypodobane zmartwychwstałemu Ciału Chrystusowemu, wolne od ludzkiej natury, posiadające nieśmiertelność i mieszkanie niebiańskie. Powyższe wyjątki Pisma świętego są to niektóre obietnice zawarte w pierwszej obietnicy najwyższego zarysu Przymierza – związanego Przysięgą „Nasienie twoje będzie, jako gwiazdy niebieskie” niebieskie w charakterze, ciele i mieszkaniu. Moglibyśmy zacytować wiele innych dowodów, lecz powyższe wystarczą na dowód naszego wyrozumienia, że Przymierze obecnie działające daje swoim poddanym Boską naturę, urząd i dom.
Nowe Przymierze zaś przeciwnie da swoim poddanym doskonałą ludzką naturę i doskonały ziemski dom. Błogosławieństwa tegoż przymierza przyobiecane w proroctwie Jerem. 31: 22 – 40, jakie mają spłynąć na Izraela po Wieku Ewangelii są tam opisane jako ludzkie i ziemskie, ” oraz jako błogosławieństwa Nowego Przymierza i są w pewnych szczegółach wspomniane w Proroctwie Ezech. 36: 24 – 38. One będą natychmiast rozpoznane, jako błogosławieństwa ludzkie, należące do ludzkiego domu, tj. takie, jakie obiecuje Nowe Przymierze. W obydwóch częściach jest pokazane rozproszenie Izraela między narody w Wieku Ewangelii.
kol. 2
A także ich powrót do ich ziemi w stanie nienawróconym. Tedy następuje odbudowa ich kraju i miast. A potemu uczynienia przymierza. Oba ustępy pokazują, że będą oczyszczeni z dawnych grzechów, nauczeni Słowa Bożego, oraz, że otrzymają serca nowe i Ducha Bożego. Według obydwóch ustępów będą im dane serca mięsiste, ludzkie, a odjęte od nich będą serca kamienne, nieludzkie. Chodzić będą drogami Pańskimi i mieszkać w ziemi ojców ich, stając się Jego ludem, a On ich Bogiem. Będą się radować obfitością owocu ziemi i nie ucierpią więcej niedostatku i głodu. Ziemia opustoszała będzie przez nich uprawianą i stanie się jako ogród Eden. Zrujnowane i opustoszałe miasta Izraelskie będą pobudowane i zaludnione mnogością ludu bogobojnego. A więc jest tam opisane o bezgrzesznych ludzkich istotach, mieszkających na ziemi w pośród doskonałych i szczęśliwych warunków, powstałych wskutek błogosławieństw Nowego Przymierza. Proroctwo Ezechiela, roz. 37, również pokazuje, że Izrael, jako zjednoczony naród, będzie znowu mieszkał w Palestynie (w. 12 – 22); że królem nad nimi (w. 23 – 28), będzie Mesjasz, pozafiguralny Dawid; że Jehowa będzie Bogiem ich, a oni będą ludem Jego; że będą przestrzegać ustaw Jego pod błogosławieństwami (Nowego) Przymierza pokoju, które Bóg uczyni z nimi; że Przybytek Boga (Chrystus i Kościół) będzie między nimi; oraz że wszystkie narody uznają poświęcającą pracę Pańską nad Izraelem (Obj. 21: 3 – 5). Proroctwo Ezech. 18: 3, porównane z Pror. Jerem. 31: 28 – 34, dowodzi, że Ezech. roz. 18 odnosi się przynajmniej częściowo do Izraela w Palestynie, będącego pod Nowym Przymierzem po Wieku Ewangelii. Przymierze, jakie tam wykazane jest przymierzem z uczynków, a nie z łaski (w. 4 – 9), i bynajmniej nie odnosi się do Przymierza Wieku Ewangelii. Tani jest wykazane, iż ludzie nie będą więcej ponosili cierpień za grzechy swoich przodków, co jednak teraz tak nie jest; lecz każdy poniesie cierpienia za swoje własne grzechy (w. 10-20, 21-30), co jednak nie zawsze tak się dzieje obecnie. Ten ustęp należy do Tysiąclecia i dowodzi, że Nowe Przymierze, które będzie wówczas działało, działać będzie względem istot ludzkich, a nie nowych stworzeń. W Proroctwie Ezechiela 16: 53 – 63 mamy pokazane, że Izrael powróci z grobu (tak jak i Sodoma powróci w. 53-56), a także z pośród wszystkich narodów do dawnych posiadłości swoich, będąc przyprowadzony do błogosławionego stanu w Palestynie przez działalność Nowego Przymierza (w. 60 – 62), a tak przywrócony zostanie pokój między Bogiem a Izraelem. Wyjątki z Pror. Ezech. 37:26; 16:60-62, pobijają zatem dowodzenie J.F.R., że Jehowa nie uczyni Przymierza z klasą restytucyjną, ani z cielesnym Izraelem (S’34, 181, par. 10), bo rzekomo nie byłoby właściwym dla Boga, by miał tworzyć przymierze z tymi, co już jedno poprzednio złamali, lecz to jego dowodzenie jest przeciwne słowom Jeremiasza, Ezechiela, Ozeasza i Pawła Ap., widzimy więc, że błogosławieństwa Nowego Przymierza są ziemskie, nadające ziemskie życie, naturę, mieszkanie, uczynki i otoczenie. A ponieważ te błogosławieństwa nie istniały w Palestynie od Jordanu do Zesłania Ducha świętego, ani nawet nie istniały po napisaniu 28 – go rozdziału Dziejów Apostolskich, ponieważ zostali wygnani z ich ziemi i zapędzeni w niewolę do innych krajów skąd mają być przywróceni przy końcu Wieku Ewangelii zanim Nowe Przymierze będzie z nimi uczynione, z tego względu wnioskujemy, że Nowe Przymierze nie zaczęło jeszcze działać. Ono daje ziemską naturę, błogosławieństwo i dom, to jest rzeczy, które należą jeszcze do przyszłości, podczas gdy Przymierze obecnie działające daje nam duchową naturę, duchowe błogosławieństwa i duchowy dom, dowodzimy zatem, iż ono nie mogło być uczynione na Kalwarii, ani inaugurowane w roku 1918.
Czternastym głównym argumentem dowodzącym, że Nowe Przymierze nie zaczęło działać na Kalwarii, jest to, że nasze usprawiedliwienie z wiary bez żadnych uczynków zapewnia nam poczytalnie wszystkie błogosławieństwa, jakie Nowe Przymierze udzieli aktualnie posłusznym przez uczynki, gdy zacznie działać. Bez wątpienia, iż usprawiedliwienie, które działało od zesłania Ducha świętego,