Teraźniejsza Prawda nr 77 – 1935 – str. 57
wieczne. To oczywiście pobija fałszywą myśl J.F.R., że wyrażenie „ci, którzy są powołani” oznacza Kościół.” (S. ’34, 169 p. 23.)
PIECZĘTOWANIE NOWEGO PRZYMIERZA
Święty Paweł, po przedstawieniu w w. 15 i 16 niektórych ogólnych uwag o ważności Boskich przymierzy za pośrednictwem krwi, prowadzi tą rzecz dalej, wyjaśniając w figurze i pozafigurze zapieczętowanie tych przymierzy za pośrednictwem krwi, których jest tylko dwa w planie Bożym. Kropienie księgi (nie ksiąg) Zakonu krwią wołów i kozłów (w. 19) było figurą na zadowolenie Boskiej Sprawiedliwości przez śmierć pozafiguralnego Cielca i Kozła, a to odpowiadało kropieniu krwią cielca i kozła na ubłagalni w dniu pojednania. Tamta księga jest przeto wzorem, figurą (w. 23), czyli przedstawia rzecz w Królestwie Niebieskim, to jest Boską Sprawiedliwość. Tamto kropienie będzie uczynione natychmiast i natychmiast zapieczętuje, uczyni, przymierze ze strony Boga. Kropienie ludu (w. 19) jest wzorem pieczętowania czyli uczynienia Nowego Przymierza ze strony człowieka w ziemskiej fazie Królestwa Niebieskiego i zajmie 1000 lat na uzupełnienie tegoż przymierza, tj. iż zajmie 1000 lat, ażeby dać ludowi – początkowo Izraelowi i Poganom, którzy się połączą z Izraelem pod Nowym Przymierzem, by otrzymali przywilej, jaki zostanie otwarty dla wszystkich niewybranych umarłych i żyjących podówczas – prawo do życia i życiowe prawa, które jako legacja czyli zapis testamentowy będzie dana Izraelowi i Poganom pod Nowym Przymierzem. Przybytek w zarysie dziedzińca był pokropiony, przedstawiając, że Starożytni i Młodociani Święci byliby oczyszczeni w królestwie przez krew tego samego Pośrednika w zapieczętowanym Nowym Przymierzu. Oczyszczenie naczyń przedstawia pozbywanie się błędu z nauk doktrynalnych, naprawiających, zbijających i etycznych, gdyby były cokolwiek nieakuratnie nauczane przez Starożytnych i Młodocianych Świętych w Tysiącleciu. Proszę zauważyć, że gdy Apostoł Paweł opowiedział o oczyszczeniu kształtów czyli figur, tj. ludzi, przybytku i naczyń, mówi nam, że ich pozafigury, tj. żyjący w Tysiącleciu Izrael i Poganie do niego przyłączeni, oraz ich nauki będą oczyszczone lepszymi ofiarami (liczba mnoga) aniżeli ofiary z wołów i kozłów. Osobista ofiara Jezusa stanowi tylko jedną ofiarę jak również ofiara Kościoła jest tylko jedną ofiarą, lecz obie razem stanowią dwie ofiary i dlatego te ich osobne ofiary są określone terminem liczby mnogiej, ofiary. Widzimy zatem, że List do Żydów 9: 13 – 23 dowodzi: (1) że Pośrednik Nowego Przymierza jest mnogim – Jezus, Głową – a Kościół, Ciałem Jego, o którym traktować będziemy więcej szczegółowo pod następnym naszym argumentem, i (2) że są dwie ofiary, a nie tylko jedna, które zapieczętują lub uczynią Nowe Przymierze. Ten fakt niszczy teorię nad którą się zastanawiamy, ponieważ Przymierze ukazało nam swego Pośrednika, składającego się nie tylko z Głowy ale i Ciała, rzecz, którą teoria J.F.R. zaprzecza. Z tego więc powodu Nowe Przymierze zacznie działać po ukompletowaniu ofiary Kościoła.
Teraz podajemy szósty argument, obalający pogląd, że Nowe Przymierze było uczynione na Kalwarii, a inaugurowane w r. 1918. Tym argumentem jest, że Pośrednik Przymierza był mnogim. Piąta Księga Mojżesza 18: 5 – 18 wykazuje, że prorok jak Mojżesz, czyli Pośrednik miał się składać z wielu, gdzie też czytamy: „Proroka z pośród ciebie z braci twej” (Proroka, któryby się składał z braci, tj. złożonego z wielu.) Porównanie Iz. 49: 7, 8 z 2Kor. 6: 1, 2 dowodzi tej samej rzeczy, ponieważ ten Prorok (Głowa i Ciało), o którym w Proroctwie Izajasza 49: 7, 8 jest mówione, iż będzie dany za przymierze ludowi, t. zn. w interesie czyli na zapieczętowanie przymierza, a przez Boskie natchnienie jest pokazane w 2 – gim liście do Koryntian 6: 1, 2, że obejmuje i kościół powoływany w czasie przyjemnym do ofiarowania do tak wielkiego zbawienia (List do Żydów 2: 3). Posłannik Przymierza (Mal. 3: 1) jest również Głowa i Ciało, którzy we wtórem Przyjściu przyjdą ażeby zapieczętować Przymierze. Ten ustęp również stosuje się do CHRYSTUSA – Głowy
kol. 2
i Ciała – przychodzącego do ludzkości w czasie Swego Pierwszego Przyjścia by pracować nad wytworzeniem pieczęci, ażeby była gotową na użytek w czasie Wtórego Przyjścia, ponieważ Pan nasz przedstawia przyjście tego większego Pośrednika w czasie Wtórego Przyjścia tak jak Jan Chrzciciel przedstawiał Kościół w ciele przy końcu tego Wieku, który przygotowywał drogę większemu CHRYSTUSOWI. W liście do Kor. 3:6 jesteśmy nazwani sługami Nowego Przymierza; albowiem jesteśmy jego sługami ponieważ popieramy je.
Czterema sposobami służymy temu Przymierzu: (1) przez złożenie naszego życia na jego zapieczętowanie; (2) przez rozwijanie charakteru, przez co bylibyśmy zdolni do kierowania ustawami przymierza, gdy one zaczną działać; (3) przez pomaganie naszym braciom, by i oni czynili te same dwie rzeczy; i (4) przez strofowanie świata z grzechu, ze sprawiedliwości i z przyszłego sądu, i ażeby przez to przygotować poniekąd świat na przyjęcie tego Przymierza. Widzimy zatem i jak ostatni zacytowany tekst Pisma świętego wskazuje, że członkostwo tegoż Pośrednika ma być mnogim, obejmującym Głowę i Ciało. Nasz udział z naszym Panem w piciu kielicha śmierci sporządza przy pomocy Jego zasługi pieczęć Nowego Przymierza (Luk. 22: 20). Jezus jest rękojmią lepszego przymierza (Żyd. 7: 22), aniżeli było Stare Przymierze, ponieważ Jego zasługa sprawia to, że śmierć Jego Ciała jest pieczęcią tego Przymierza. Z tego wnosimy, że Pańskie poręczenie dowodzi o naszym uczestniczeniu w Pośredniku tegoż przymierza. Bo poręczyć coś, znaczy, że to co było poręczone, będzie dokonane dopiero w przyszłości – a nie teraz. W Liście do Żydów 8: 3 mamy wzmiankę o Najwyższym Kapłanie, który jest postanowiony ku ofiarowaniu darów i ofiar, co dowodzi, począwszy od w. 3 i dalej, że ma się przez to rozumieć Głowę i Ciało. Z tego względu w. 6 odnosi się do Pośrednika Głowy i Ciała, a nie tylko do Głowy. Nowe Przymierze jest tylko uprawomocnione – lecz nie ustanowione – z powodu lepszych obietnic. Jakimi są te obietnice? Obietnice związane przysięgą, uczynione Chrystusowi, Głowie i Ciału (1 Moj. 22: 17, 18; Gal. 3: 16, 29); dlatego te obietnice pobudzają ich do takiej ofiarniczej gorliwości, która umożliwia im, jako nowym stworzeniom złożenie ich człowieczeństwa na śmierć jako pieczęć Nowego Przymierza. Ta pieczęć uprawomocnia Nowe Przymierze; bo przez ofiary Wieku Ewangelii ta pieczęć ma być zrobiona, a zrobiona na korzyść zapieczętowania Nowego Przymierza, które zostanie uczynione podczas Tysiąclecia jak pokazane powyżej. Stąd nasza egzaminacja figury Pośrednika dowodzi, że Kościół jest częścią Pośrednika Świata i jako taki składa ofiarę za grzech pod Swoją Głową. Figura Głowy i Ciała w Pośredniku jest tutaj wykazana i niweczy różnicę potrzebną teorii, którą poddajemy egzaminacji to jest, że Przymierze związane przysięgą wyłącza Ciało, a należy jedynie do swej Głowy, lecz ta myśl została zupełnie pobitą przy pomocy świadectwa św. Pawła, dowodzącego, że Izaak pozafiguralny, tj. bracia i siostry są tymi dziećmi obietnicy związanej przysięgą. – Gal. 4: 28.
Teraz podajemy siódmy argument dowodzący, że nie tylko, iż Nowe Przymierze nie było uczynione na Kalwarii, a inaugurowane w r. 1918, ale że ono przyjdzie dopiero po Wieku Ewangelii. Tym argumentem jest Wieczerza Pańska, dowodząca, że nie tylko przez krew Jezusową, ale także przez Jego krew tj. przez krew Kościoła wytwarza się pieczęć Nowego Przymierza, które nie może być uczynione, inaugurowane, zapieczętowane lub wprowadzone czyli innymi słowy nie może działać aż krew całego Kościoła zostanie wylaną. Ponieważ chleb i wino, reprezentujące ciało i krew Jezusa, dodatkowo reprezentuje ciało i krew Kościoła, ta rzecz jest jasno przedstawiona przez Ap. Pawła w 1 Liście do Koryntów 10: 16, 17, gdzie on dowodzi, że kielich reprezentuje uczestnictwo Kościoła w śmierci Chrystusowej, a chleb reprezentuje uczestnictwo Kościoła w złożeniu człowieczeństwa Chrystusowego; a na dowód ostatniej myśli podaje on w w. 17, co następuje: „Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem wiele nas jest;; bo wszyscy chleba jednego jesteśmy uczestnikami”.