nauki? Co to w nich zdradzało? W czym ta wada nie przeszkadzała? Którzy z nich byli najlepiej oczytani?

      (121) Co on najpierw ofiarował? Co to znaczy? Jak szeroką sferę pozwoliła mu ta szafarska doktryna naprawiać? Jakie formy bałwochwalstwa on naprawiał? Co on naprawiał jako grzechy przeciwko Bogu? Rytualizmowi? Pasterskiemu postępowaniu? Legalizmowi? Dogmatyzmowi ? Racjonalizmowi? Niedowiarstwu i Deizmowi?

      (Ciąg dalszy nastąpi)

INTERESUJĄCE ODPOWIEDZI NA PYTANIA

      Pytanie: Co wyobraża dwukrotne wejście Mojżesza na górę Synaj i pozostawanie tam przez czterdzieści dni za każdym razem?

      Odpowiedź: Dla postanowień połączonych z końcem Wieku Ewangelii, Mojżesz tutaj przedstawia po pierwsze Chrystusa, Głowę, a no drugie Ciało z Nim. Góra przedstawia Królestwo. W roku 1874 naprzód Głowa, następnie od roku 1878 Ciało, w swych zmartwychwstałych członkach przechodzi do Królestwa poza zasłonę. Pierwsze pozostawanie przez czterdzieści dni na górze, przedstawia okres Parousii 1874 – 1914; zaś drugie pozostawanie tam przez czterdzieści dni przedstawia okres Epifanii 1914 – 1954. Kiedy Mojżesz za wtórym razem zeszedł z góry, skóra na jego twarzy lśniła się od jasności tak wielkiej, że Izrael nie mógł w nią patrzeć i dlatego Mojżesz musiał nosić zasłonę. To światło przedstawia chwałę klasy Chrystusowej w Boskiej naturze (2-gi tom, str. 134). Zasłona reprezentuje Starożytnych świętych (4-ty tom str. 777), którzy według przedstawienia dopiero co podanego, nie będą czynni jako ziemska faza królestwa, aż po zakończeniu się drugich pozafiguralnych czterdziestu dni w roku 1954. P1923, 157.

      Pytanie: Czy to nie jest zaprzeczeniem nauce brata Russella, który uczył, że „czas końca” był okresem składającym się ze 115 lat, podczas gdy Teraźniejsza Prawda wyznacza 155 lat na ten okres?

      Odpowiedź: Tak zwane zaprzeczenie jest tylko pozornym a nie rzeczywistym. W 3-cim tomie na str. 15, 16 i 55 brat Russell wykazuje, że „koniec czasu” albo tzw. „dzień przygotowania Jehowy” obejmuje czas od roku 1799 aż do Królestwa. Powód, dla którego brat Russell, pisząc tom 3 – ci, nazwał „czas końca” okresem 115 – to letnim, jest ten, że on wtenczas myślał, że Królestwo przyjdzie w roku 1914. Jednak nie prędzej aż dopiero w roku 1904, brat Russell wyrozumiał, że anarchia nie mogłaby przyjść prędzej aż po roku 1914, a zatem i Królestwo nie mogłoby nastąpić w 1914. O tym czytamy w ang. Strażnicy z roku 1904 na str. 197 – 199, w artykule zatytułowanym: Powszechna Anarchia Zaraz Przed Lub Po Październiku 1914..Po roku 1904 brat Russell nie podawał stanowczej daty na ustanowienie fazy Królestwa w czasie Wtórego Przyjścia, lecz zawsze powtarzał, że nie wiedział daty, a również, że nie wiedział jak długo będzie trwał czas ucisku czyli Epifania. Z tego widzimy, że przy pisaniu trzeciego tomu nie wiedział on, jak długim miał być okres zwany „czasem końca”. Brat Russell, jak Już było wykazane w tym piśmie, utrzymywał, że październik 1914 rozpocznie się Epifania, po której, jak nauczał, miała nastąpić faza Królestwa Wtórego Przyjścia; lecz, jak wiemy, nie dowiedział się o długości czasu Epifanii. Dopiero później dowiedzieliśmy się, że Epifania tak jak i Paruzja jest okresem 40-to letnim. A zatem Epifania kończy się w 1954 roku, a od tego czasu faza Królestwa Wtórego Przyjścia naszego Pana zacznie wchodzić. Wiedząc zatem z wyjaśnień brata Russella, że „końcem czasu” albo „dniem przygotowania Jehowy” jest okres od roku 1799 aż do początku Królestwa i że przyjście Królestwa ma nastąpić przy końcu Epifanii, która zakończy się w roku 1954, to zatem zmusza nas do zrobienia zmiany wykazanej w pytaniu. Wobec tego widzimy, iż nie ma żadnego przeciwieństwa pomiędzy bratem Russellem a nami. P1921, 55.

      Pytanie: Czy to nie jest zaprzeczeniem nauce brata Russella, który uczył, że Lewici Gersona, będący na zachodniej stronie przybytku wyobrażają w skończonym obrazie wybrany rodzaj ludzki (tom VI, 152), podczas gdy Teraz. Prawda uczy, że wyobrażają Młodocianych świętych w Tysiącleciu i po Tysiącleciu?

      Odpowiedź: Znowu odpowiadamy, że to tak zwane zaprzeczenie jest tylko pozornym, a nie rzeczywistym. Gdy brat Russell pisał Tom VI, prawda odnosząca się do Lewitów w Tysiącleciu i po
kol. 2
Tysiącleciu nie była zupełną. A z notatki jaka jest dopisana u dołu na marginesie w angielskim 6 – ym tomie na str. 129, dowiadujemy się, że później poznał on więcej prawdy, bo jak wykazał w wspomnianej notatce, że Starożytni święci jako pozafiguralni Lewici staną się duchowymi Powody takiego rozumowania opisał szczegółowo w artykule w angielskiej Strażnicy 1913 str. 52, 53. Ten cały artykuł został przetłumaczony i podany w polskiej Strażnicy z grudnia 1915 pt. „Ogólny pogląd na Królestwo Chrystusowe”. On tam podaje, że główny powód, dla którego pozafiguralni Lewici staną się duchowymi jest ten: że figuralni Lewici nie mieli dziedzictwa w ziemi. A to dowodzi, że nikt z tych, co staną się ostatecznie Lewitami (w Tysiącleciu i po Tysiącleciu), nie będzie miał dziedzictwa w ziemi, t j. iż nie pozostanę w stanie ludzkim i nie odziedziczy ziemi. Wobec tego Gersonitami Tysiąclecia i po Tysiącleciu nie może być wybawiony rodzaj ludzki, ponieważ rodzaj ludzki odziedziczy ziemię i wiecznie na niej pozostanie. Z tego względu Gersonici wyobrażają po Tysiącleciu klasę duchową, lecz odrębną od Maluczkiego Stadka, Wielkiego Grona i Starożytnych świętych. Dowiadujemy się, że jeszcze jedna pozostałą klasą odrębną od zbawionego świata jest klasa Młodocianych świętych; stąd też wnioskujemy, że to oni stanowią Gersonitów Tysiąclecia i po Tysiącleciu, którzy jako Lewici nie mają dziedzictwa w ziemi. Z tego widzimy, że nauki brata Russella – odnoszące się do Lewitów, nie mających dziedzictwa w ziemi, co wyobraża, że ostatecznie ich pozafigury nie będą istotami ludzkimi, mającymi ziemię za swoje dziedzictwo, lecz istotami duchowymi, mającymi dziedzictwo niebieskie – a to zmusza nas do zrobienia zmiany w tym wypadku. W tym nie ma żadnego zaprzeczenia pomiędzy nauką brata Russella a nami; ale raczej widzimy harmonijny postęp Prawdy rozpoczynający się w Paruzji, a kończący się w Epifanii. Szczegółowe dowody w tym względzie prosimy zobaczyć w artykule o Młodocianych świętych w No. 47. Nauka o Młodocianych świętych jest prawdą wyłącznie epifaniczną, która nie była w całości znana za czasów naszego Pastora. Z tego więc powodu nie mógł on jasno zrozumieć, ani pism odnoszących się do tejże nauki, chociaż wnioskował z pewnych nauk biblijnych, że taka klasa mogłaby istnieć. Zatem widzimy teraz, że w ukończonym obrazie dwanaście pokoleń, stanowiących obóz izraelski wyobrażają zbawiony rodzaj ludzki. P1927.55.

      Poniżej podajemy tłustym drukiem notatkę brata Russella, o której wspominaliśmy w powyższej odpowiedzi, a która została opuszczoną w 6 – ym tomie w polskim wydaniu; ta notatka odnosi się do słowa Wielka Kompania, znajdującego się w pierwszym paragrafie na str. 152 w 6ym tomie, którą należy dopisać u dołu na wspomnianej stronicy. Notatka brzmi w polskim przekładzie w sposób następujący: Ostatnią myślą autora jest, że pewne miejsca Pisma świętego zdają się uczyć, że Starożytni Święci nie będą poprzedzać, lecz zaliczeni będą do niższej klasy, aniżeli Wielka Kompania w ciągu Tysiąclecia, lecz, że dostąpią natury duchowej i wyższych zaszczytów przy końcu Tysiąclecia. (Zobacz margines w tomie VI angielskim, na str. 129).

DLA OGÓLNEGO ZAINTERESOWANIA

      W dniach 5, 6 i 7 lipca odbędzie się Polska i Angielska Konwencja w salach Gerrow, pn. 333 W. Grand River ul., Detroit, Mich. Początek konwencji w piątek, 5go lipca o godz. 10-tej przed południem. Obecni będą pielgrzymi i wydawca Teraźniejszej Prawdy. Z powodu narodowego święta, koszta przejazdu na kolejach w tym czasie są bardzo niskie. Prosimy o liczny udział.

      Brat C. J. Schmidt odwiedzi następujące miejscowości w czerwcu: Grand Rapids, Mich., 23 – go; White Cloud, Mich., 24 i 25; Covert, Mich., 26 i 27; Michigan City, Ind, 28; Chicago, Dl., 29; So. Chicago, Ill., 30. W lipcu: Detroit, Mich., 5, 6 i 7; Cleveland, Ohio, 9; Niagara Falls, N. Y., 10 i 11; Buffalo, N. Y., 12 i 13; Syracuse, N. Y., 14; Schenectady, N. Y., 15 i 16; Hartford, Conn., 17 i 18; Newark, N. J., 19 i 20; Philadelphia, Pa., 21; Merchantville, N. J., 22; Turtle Creek, Pa., 23 i 24.

      Prosimy zbory i braci, którzy osobno obchodzili Pamiątkę Wieczerzy Pańskiej, o przysłanie nam rychłego sprawozdania względem takowej, ile was brało udział, oraz innych interesujących wiadomości łącznie ze służbą tej Pamiątki.

poprzednia strona – następna strona