Teraźniejsza Prawda nr 276-277 – 1974 – str. 95
a Wiekiem Tysiąclecia, okresem Królestwa (Obj. 11:15-18), podczas którego wielkie symboliczne miasto, Babilon (wielka polityczno-religijna kombinacja w Chrześcijaństwie) ma upaść jako kamień rzucony do morza, który już nie powstanie. Kiedy to będzie się działo, to wielu znalezionych będzie płaczących i smucących się o „to miasto wielkie” (w. 19), które panowało w Chrześcijaństwie. Niektórzy jednak, zmartwychwstali święci, dziedzice Boga i współdziedzice z Chrystusem w Jego chwale, czci i nieśmiertelności są napomnieni w w. 20, aby wówczas radowali się z jego zniszczenia. Cytujemy z poprawionego przekł. ARV, który oddaje poprawnie tekst grecki: ,,Rozraduj się nad nim ty niebo, i wy święci, i wy apostołowie, i wy prorocy; bo Bóg wydał wasz sąd nad nim”.
„Nowe niebo”, które będzie kontrolowało i rządziło nad „nową ziemią”, to „święte miasto, nowe Jeruzalem” (Obj. 21:1, 2; 2Piotra 3:13). To „nowe niebo” będzie wielce radowało się z ostatecznego obalenia królestwa Szatana z jego złymi niebiosami (duchowymi władzami, fałszywymi systemami religijnymi, Szatana i jego demonów) i z jego złą ziemią (z obecnym złym porządkiem spraw – pod względem społecznym, politycznym, finansowym itd. – 2Piotra 3:7). Wszyscy ze 144000 świętych (Obj. 14:1-5) w Nowym Jeruzalem z jego ,,dwanaście gruntami, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Barankowych” (Obj. 21:14) i z jego prorokami (ci, którzy służyli w drugorzędnym urzędzie w Kościele – 1Kor. 12:28; Efez. 4:11) – całe Ciało Chrystusowe z Jezusem jako Głową, będą się wówczas radowali, że stary, szatański porządek, czyli „te niebiosa, które teraz są i ziemia”, „ten obecny zły świat”, zupełnie przeminął (Izaj. 65:17; 2Piotra 3:7; Gal. 1:4; Obj. 6:14; 20:11). W taki sposób klasa Chrystusowa (Nowe Niebo) w trzech grupach: Apostołowie, Prorocy i Święci w ogólności, jest wymieniona. Stąd Obj. 18:20 mówi oczywiście o dwunastu Apostołach, o tych członkach, którzy kiedyś piastowali urząd apostolski w Kościele. (P’73, 46)
POZAFIGURA ENOCHA
Pytanie: Kogo wyobraża Enoch?
Odpowiedź: On wyobraża tę część Kościoła, która nie będzie musiała zasypiać w śmierci i czekać na zmartwychwstanie, tzn. świętych z okresu Laodycei, tych członków Małego Stadka,
kol. 2
którzy „pozostaną żywi” (1Tes. 4:17) po 16 Nisan 1878, kiedy śpiący święci zostali wzbudzeni. Naszym głównym powodem wierzenia, że Enoch jest typem jest to, iż jest on przedstawiony jako typ w liście do Żyd. 11:5. Jego prorokowanie (przez świadectwo Wielkiej Piramidy, szczególnie jej przepaść – T.P. 25, str. 31; '29,42, szp. 2, par. 3), że „Pan idzie z świętymi tysiącami swoimi, aby uczynił sąd wszystkim” (Jud 14, 15), przedstawia członków Małego Stadka z okresu Laodycei głoszących o Dniu Pomsty (Izaj. 61:2; por. z 63:4).
Imię Enoch znaczy nauczanie i zdaje się czynić aluzję do przedstawienia biblijnego, którym święci okresu Laodycei byli szczególnie zajęci. W języku hebrajskim w 1Moj. 5:22, 24 jest mowa o Enochu jako nakłaniającym się do chodzenia z Bogiem (wyrażone z naciskiem), przedstawia to fakt, że ci święci byli pilni w badaniu, praktykowaniu i rozpowszechnianiu prawdy Słowa Bożego na czasie po Powrocie naszego Pana i że wiernie znosili przypadkowe doświadczenia w społeczności z Bogiem. To zaś, iż Enoch otrzymał przed jego przeniesieniem świadectwo, że się podobał Bogu przedstawia fakt, iż ci święci dawali tę Prawdę na czasie wraz z przywilejem praktykowania i służenia jej jako Boskie poświadczenie, iż podobali się Bogu. Gdyby Enoch umarł, to zasnąłby on, a zatem nie mógłby być użyty do wyobrażenia tych świętych, którzy nie zasnęli w śmierci. Jego jednak przeniesienie bez doznania śmierci nie zasypiając, mogło więc wyobrażać nie zasypianie tych świętych. Jego zaś przeniesienie przedstawia ich „zmianę” na Boską naturę. To, że nie był on już potem widziany przez ludzi, chociaż był żywy, przedstawia fakt, iż w pozafigurze przeniesieni święci, chociaż są żywi, to jednak jako istoty duchowe będą na zawsze niewidzialnymi dla rodzaju ludzkiego. (P’73, 92)
KSIĘGA ENOCHA NIE NATCHNIONA PRZEZ BOGA
Pytanie: Czy Księga Enocha jest natchniona przez Boga?
Odpowiedź: Księga Enocha jest jednym z pseudoepigraficznych pism, tzn. z pism niejasnych gryzmołów (zazwyczaj romansopisarzy), którzy podstawili swoje prace literackie pod imiona sławnych mężów i pod ich imionami lub nazwiskami jako autorów, pisma te zostały rozpowszechnione; np. uczynili to pisarze tomu 7-go Wykładów Pisma Św. twierdząc,