Dlaczego? Jak jest to dowiedzione? Jak potwierdzone? I jak wyobrażone?

      (81) Co uczynią M. G. jako istoty duchowe? Co stanie się ze wspaniałym hymnem, oprócz śpiewania go? Co pokazuje Obj. 5:13? Jak jest to wyobrażone? Gdzie przedstawione? I gdzie potwierdzone? Co będą mieli M. G. jako istoty duchowe? Jak niewątpliwie będą oni użyci? Gdzie jest to podane?

      (82) Na co wystarczy to, co powyżej podaliśmy? Co innego powinniśmy uczynić?

kol. 1

OFIARY KSIĄŻĄT WIEKU EWANGELII

(4 Moj. 7:30-47)

Ciąg dalszy z T. P.’74,64)

      Wolnym od rządzenia nim przez którykolwiek inny kościół i wolnym pod Nim, jako Głową, aby rządził wszystkimi własnymi sprawami według swego zrozumienia Jego woli. To pokazuje, że każda eklezja (zbór czyli kościół) jest panią w swoim gronie, poddaną według swego zrozumienia woli Pańskiej. To więc czyni Chrystusa monarchą każdego zboru w jego pokrewieństwie do Niego, a każdy zbór demokracją w odniesieniu do siebie i innych osób, zborów lub kościelnych organizacji. Z powyższego widzimy, że nasz Pan użył dwunastu Apostołów, aby związywali i rozwiązywali we wszystkich kościołach i w Kościele powszechnym i aby zarządzali pracą Kościoła powszechnego. I On użył Onego Sługę do wytłumaczenia wszystkich rzeczy, tak związanych jak i rozwiązanych, a także aby zarządzał pracą Kościoła powszechnego. Kilkakrotnie uczynili to oni w swoich odnośnych Żniwach, jako pozafiguralny Eleazar. Nasz Pan używa i innych specjalnie upoważnionych sług, aby dawali pokarm na czas słuszny, lecz nie do rządzenia pracą wobec Maluczkiego Stadka, lub też jego pracą chociaż byli oni i są przez Niego używani ze stosownym upoważnieniem do pracy odnośnie osób usprawiedliwionych, Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych.

      (24) W dwóch poprzednich paragrafach daliśmy w skróceniu określenie organizacji Kościoła powszechnego i miejscowego oraz w skróceniu wyjaśniliśmy rząd kościelny, który jest z Boskiego upoważnienia dla Kościoła powszechnego i dla miejscowych kościołów. W tym omówieniu, między innymi podaliśmy rzeczy, które stanowią szafarską doktrynę Kościoła Kongregacyjnego. Ta doktryna szafarska może być określona jak następuje: Każda eklezja czyli zgromadzenie, zbór ludu Pańskiego jest, pod Chrystusem jako Głową, panią swych własnych spraw, zupełnie niezależną od wszystkich innych osób, zborów
kol. 2
i zborowych organizacji, lecz uznaje swoje związki z innymi w Chrystusie dla chrześcijańskiej społeczności i pomocy. Tę doktrynę uważamy za prawdę biblijną. Ona potwierdza, że w pewnym znaczeniu każde zgromadzenie jest absolutną monarchią, Chrystus zaś jest jego absolutnym Władcą. Ona potwierdza w innym znaczeniu, tj. we wzajemnych stosunkach członków stanowiących zbór jako zgromadzenie świętych, że zbór pod Chrystusem jest prawdziwą demokracją, rządzącą się swymi sprawami przez wszystkich lub większość swoich członków. Ona odrzuca wszystkie zewnętrzne osoby i kościoły, lub kombinacje kościołów czy też wodzów od prawa i praktyki dyktowania albo rządzenia sprawami zboru, chociaż zbór przyjmuje innych chrześcijan i zbory do chrześcijańskiej społeczności i jedności ze sobą w Chrystusie oraz jest gotowy pomagać im w Panu. Ta doktryna jest krótko ujęta w wyrażeniu kongregacjonalizm lub eklezjastycyzm (pierwsze słowo łacińskiego, a drugie greckiego pochodzenia).

      (25) Ta doktryna może być udowodniona Pismem Świętym. Jest więc niewątpliwym faktem, że zbory zakładane przez Apostołów rządziły swymi własnymi sprawami i to pod kierownictwem Jezusa i Apostołów, którzy między innymi rzeczami byli zobowiązani do ,,związywania” właściwego rządu kościelnego w zborach. Apostołowie w używaniu tej władzy związywania radzili i zezwalali na obieranie urzędników zborowych przez zbór: (1) diakonów – siedmiu diakonów (Dz. 6:1-6) i diakonów zborowych do zbierania ofiar i zanoszenia ich ubogim świętym w Jeruzalemie (2Kor. 8:19, 23; greckie słowo cheirotoneo, jest dobrze przetłumaczone w tym miejscu w polskiej Biblii ,,obrany przez głosy”, czyli wybrany przez podniesienie ręki) i (2) starszych (Dz. 14:23: w tym miejscu cheirotoneo jest źle przetłumaczone ,,postanowili”). Za poradą

poprzednia strona – następna strona