Teraźniejsza Prawda nr 275 – 1974 – str. 53
(62) Dalsze błogosławieństwa, które M. G. otrzymają – przez zrodzenie pod Nowym Przymierzem – są wyobrażone (1Moj. 25:1-3) w narodzeniu Zamrama z Ketury (który przedstawia 70 najwybitniejszych Godnych), Joksana (przedstawia Godnych w ogólności), Dedana (wnuk, przedstawia oddzielnie M. G.) i jego trzech synów (przedstawiają trzy grupy M. G.). Inne błogosławione przywileje tej klasy są figuralnie przedstawione we śnie Jakuba o drabinie łączącej ziemię z niebem, po której aniołowie wstępowali i zstępowali (1Moj. 28:12-15). Ten proroczy sen w Betel (dom Boży) bardzo pięknie ilustruje komunikację pomiędzy dwoma fazami przyszłego Królestwa. Jezus utożsamia Samego siebie jako Pośrednika pomiędzy Bogiem a ludźmi, że jest wyobrażony w drabinie (Jan 1:51; 1Tym. 2:5; D 776). Członkowie Jego Ciała mają udział w Jego pośredniczącym dziele. Na podstawie Jego wielkiej Ofiary Okupu, Wielkie Grono jako usługujący aniołowie (Obj. 7:15) będzie przynosiło poselstwa z Tronu do Starożytnych i M. G. (do Jakuba). A oni będą je otrzymywali w ,,snach” i w „widzeniach” (Joel 2:28), i przez nie będą nauczać i błogosławić ludzi.
(63) Abiu w towarzystwie z pewnymi innymi mężami wstępującymi na górę Synaj i widzącymi tam Boga (2Moj. 24:9, 10) przedstawia M. G. wchodzących w używanie ich specjalnych tysiącletnich przywilejów i obowiązków, mając w nich przywilej oczami wyrozumienia widzieć Boski charakter, szczególnie Boską miłość i moc (por. E. tom 11, 412, 413). Tak jak jest to wyobrażone w pewnych rzędach kamieni świątyni Salomona, M. G. są w ścisłym pokrewieństwie z klasą Chrystusową jako Boskim miejscem przebywania, spotykania się z ludźmi i błogosławienia ich. Ich zmiana z niedoskonałej natury ludzkiej do doskonałej natury ludzkiej z jej towarzyszącymi błogosławieństwami jest pokazana w zastąpieniu kamienia żelazem (Iz. 60:17). Zaś otrzymanie przez nich nagrody, wśród tych, którzy czczą Boga, jest szczególnie przedstawione w Obj. 11:18.
SŁUŻBA I NAGRODY PO TYSIĄCLECIU
(64) Oczywiście niektóre z wyżej wymienionych nagród Tysiąclecia M. G. będą trwały w okresie po Tysiącleciu, po Małym Czasie. Jednak są inne błogosławieństwa służby i nagrody, które dodatkowo oni otrzymają. Zupełność ich nagrody nastąpi po Tysiącleciu,
kol. 2
kiedy wraz ze Starożytnymi Godnymi będą oni zmienieni z istot ludzkich na istoty duchowe. W F 186; Z 4836, par. 3-6, 10, 11; 5182, 5183, 5761, szp. 2, par. 1, 2; Ks. Pytań 433, 434, 438, 439, br. Russell wykazał, że skoro Starożytni Godni byli pozafiguralnymi Pierworodnymi i Lewitami bez dziedzictwa w ziemi, więc po dokonaniu ich pracy tysiącletniej będą oni uczynieni istotami duchowymi i otrzymają wieczne dziedzictwo w niebie; on również nauczał, że ci, których my nazywamy M. G. będą mieli udział w nagrodzie Starożytnych Godnych i będą ,,uważani jako podobna klasa” (Z 5761, szp. 2, par. 2).
(65) W r. 1905 w Domu Biblijnym w Allegheny, br. Russell ogłosił po raz pierwszy, że Starożytni Godni będą widocznie uczynieni istotami duchowymi po Czasach Restytucji. Powiedział on, że umieszczenie namiotów Kaatytów, jak również namiotów kapłanów i Merarytów tuż przy Przybytku, oddzielnie i odrębnie od namiotów Izraelitów, zdaje się dowodzić, że Starożytni Godni staną się istotami duchowymi po Tysiącleciu. Mając w pamięci myśl zawartą w F 152, a odnoszącą się do Gersonitów przedstawiających ,,wybawiony rodzaj ludzki”, Pielgrzym br. Paul S. L. Johnson spytał br. Russella, czy to uzasadnienie nie dowodziłoby, że cały zbawiony świat stanie się duchowym i że ta ziemia nie byłaby wiecznym mieszkaniem dla człowieka. Po pewnej dyskusji ,,on Sługa” zaniechał tę sprawę i dopiero po kilku latach poruszył ją na nowo, gdy znowu nauczał, że Starożytni Godni staną się istotami duchowymi. Po raz pierwszy w r. 1909 cośkolwiek o tym ukazało się w Strażnicy dając do zrozumienia, że Starożytni Godni staną się istotami duchowymi; a w Z ’13, str. 52, 53, poczynając od par. 3 (Przedruki Strażnicy 5182, par. 4) wypełniając obietnicę, którą uczynił Kościołowi kilka lat przedtem a mianowicie, że w swoim czasie poda dowód z Pisma Św. o zmianie natury Starożytnych Godnych, podał on pewną liczbę dowodów na ten temat. Byłoby dobrą rzeczą dla czytelnika, by się tutaj zatrzymał i przeczytał sobie to przedstawienie o tych dowodach, jeżeli są one dla niego dostępne. Obecnie przedstawimy dowody z Pisma Św., o których br. Russell mówił i kilka dodatkowych dowodów, że Godni (tj. tak M. G. jak i Starożytni Godni) staną się istotami duchowymi po Tysiącleciu.
(66) Żyd. 12:23 (por. 2Moj. 12:11-13,21-23, 27; 13:1, 2, 11-15; 4Moj. 3:40-51) dowodzi, że imiona (charaktery i natury) wszystkich Pierworodnych są zapisane w niebie, tzn., że