Teraźniejsza Prawda nr 273-274 – 1974 – str. 44
2Tym. 2: 20; 2Piotra 1:4). (b) Wielkie grono, które również w ciągu ziemskiego życia ma usprawiedliwioną naturę ludzką (żelazo, nasuwa myśl, że jego siła przez Chrystusa znajduje się w usprawiedliwieniu, ale że są oni w służbie podrzędną klasą w stosunku do Małego Stadka, ponieważ żelazo nie jest tak cenne jak miedź), otrzymuje w zamian od Boga naturę duchową mniejszą od natury Boskiej (srebro, znowu sugeruje drugorzędną klasę, ponieważ srebro nie jest tak cenne jak złoto; Wielkie Grono nie będzie siedziało na Tronie, ale będzie służyło przed nim, Obj. 3:21; 7:15; ono będzie tak jak pagórek – Akra – w porównaniu do góry Syjon), (c) Starożytni Godni, którzy posiadali niedoskonałą naturę ludzką (drzewo) pod przekleństwem śmierci Adamowej otrzymują w zamian od Boga w „powstaniu żywota” (Jan 5:29), w ,,lepszym zmartwychwstaniu” (Żyd. 11:35, 40), doskonałą naturę ludzką (miedź, mosiądz), (d) M. G. (kamienie, nasuwają na myśl drugorzędną klasę w służbie w stosunku do Starożytnych Godnych, ponieważ kamienie nie są tak cenne jak drzewo, tak jak w 2Tym. 2:20 naczynia gliniane nie są tak cenne jak naczynia drewniane), którzy również posiadają niedoskonałą naturę ludzką, otrzymują w zamian od Boga w „powstaniu żywota”, w „lepszym zmartwychwstaniu”, doskonałą naturę ludzką w jej sile (żelazo, znowu sugeruje drugorzędną klasę, ponieważ nie jest tak cenne jak miedź, mosiądz; M. G. otrzymują raczej „widzenia” niż „sny”, Joel 2:28; będą oni jako pagórek – Bezeta – w porównaniu do góry Moria). Co za wspaniałe rzeczy Bóg czyni dla Swojego wiernego poświęconego ludu, usuwając to, co jest mniej cenne, a udzielając to, co jest obficie cenniejsze! Pod jurysdykcją czterech wybranych klas w ich doskonałym stanie i po tych znamiennych substytucjach dokonanych przez Boga, klasa restytucji będzie niewątpliwie wielce prosperowała w swoich przedsięwzięciach i będzie korzystać w sposób nie zakłócony (nad tobą dozorców spokojnych) i nie oszukany) i urzędników sprawiedliwych) z owoców swojej pracy (por. Izaj. 65:21-25; Mich. 4:4). Będzie wielka różnica dla rodzaju ludzkiego pod panowaniem doskonałych władców – wybrańców – od tego, co było za panowania bardzo niedoskonałych władców w „teraźniejszym wieku złym”, w którym rodzaj ludzki doznał wiele złego traktowania i nadużyć.
„OWCZARNIA” Z ABAK. 3:17
(39) Abak. 3:17, 18 był użyty przez br. Russella jako podstawa do art. „Wielkie Proroctwo
kol. 2
Bliskie Wypełnienia”, podanego w Strażnicy z 15 stycznia 1914 (Z 5383). Obecnie prawie po upływie 60 lat od tego czasu, powstaje oczywiście pytanie w umysłach myślącego ludu Prawdy, czy proroctwo to wypełniło się czy też nie? Na początku art. podanego w Z 5383 br. Russell pokazał, że proroctwo to występuje w rozdziale, który jest „wysoce symboliczny” i dlatego wywnioskował, iż „okazałoby się całkiem rzeczą rozsądną, że słowa [takie jak winnice, oliwa itd.] powinny być tłumaczone w zachowaniu ich kontekstu i że powinniśmy go uważać jako prorocze wyrażenie pewnych głębokich prawd podanych przez Proroka”. Chociaż br. Russell podał pewne myśli o rzeczach wymienionych w w. 17, to jednak nie dał on zupełnego wyjaśnienia. Nie powinniśmy być tym zdziwieni ani za to go obwiniać, ponieważ wypełnienie się tego proroctwa należało do przyszłości. Nauczał on tego w innym związku (Księga Pytań, str. 471 u góry): „każdy zarys (tak jest podane w ang. Ks. Pyt. – dopisek tłum.) figury i proroctwa należy do przyszłości i jest mniej lub więcej niepewny aż się wypełni. Inaczej mówiąc, Bóg nie dał proroctw i figur, aby na nich naprzód spekulować, lecz na to, abyśmy w słusznym czasie mogli je rozpoznać”. Szczególnie tak się sprawa przedstawia w tym właśnie przypadku, kiedy próby charakteru są związane z tym proroctwem, które to próby lud Boży musi przejść (por. T.P. '35,83; T.P. '31,20, od par. 7).
(40) W Z 5383 i gdzie indziej br. Russell identyfikuje niektóre z sześciu klas, o których mówi Abak. 3:17; w dodatku dał on nam klucz, który pozwala nam zidentyfikować drugie klasy i zrozumieć, że proroctwo to zaczęło się wypełniać z wybuchem wielkiego Czasu Ucisku i że od tej pory ono nadal się wypełnia. Wykazał on z Mat. 21:19, 20; 24:32, 33; Mar. 11:13, 14:20; Łuk. 13:6-9; 21:29, 30 itd., że „figowe drzewo” przedstawia naród żydowski, cielesnego Izraela. Symboliczne kwitnięcie drzewa figowego nie wcześniej się skończy – w narodowym nawróceniu Izraela – aż przy końcu Czasu Ucisku. „A jeśliby [wydawało się] na chwilę odwłaczać, oczekuj nań; boć zapewne przyjdzie, a [rzeczywiście] nie omieszka” (Abak. 2:3).
(41) Rozumiemy, że „winnice” z Abak. 3:1 odnoszą się do Wielkiego Grona w jego różnych grupach, tak jak Lewici mieli swoje różne rodziny – Kaatytów, Merarytów i Gersonitów oraz ich pododdziały – wraz z ich różnymi formami służby (3Moj. 3; 4). Z powodu odrzucenia przez nich wielu prawd i ogłoszenia