pozostawał nad przybytkiem? Z ich niemaszerowania w tych okresach? Czym jest głównie w. 23? Jaką myśl dodatkowo on podaje? Co to przedstawia? Co on w nich czyni?

kol. 1

MŁODOCIANI GODNI

(P’ 72, 34-48; ciąg dalszy z T. P.’73,76)

M.G. WŁĄCZENI DO POZAFIGURALNEGO KARMELU

     (36) Izaj. 35:2 mówi o „ozdobie Karmelu i Saronu”. Góra Karmel (owocny) na Wiek Ewangelii przedstawia zarodkowe Królestwo w jego owocności (1Król. 18: 42-45, por. Mat. 11:14; Jak. 5:17, 18); a na Wiek Tysiąclecia ona przedstawia Starożytnych i Młodocianych Godnych, książąt, którzy owocnie będą panowali w sądzie (Izaj. 32:1). Pustynia u Izaj. 35:1, 2, oprócz jej literalnego zastosowania, może być uważana, że na Tysiąclecie przedstawia nie wybrany świat rodzaju ludzkiego, który w obecnym życiu był nieproduktywny w sprawiedliwości. Symbolicznie pustynia „ślicznie zakwitnie, i radując się weselić się będzie z wykrzykaniem; chwała Libanu [biały, w aluzji do sprawiedliwości Królestwa] będzie jej dana, i ozdoba Karmelu [owocny, Starożytni i Młodociani Godni, ziemska, widzialna faza Królestwa] i Saronu [równina, niby wybrańcy w Wieku Tysiąclecia, „synowie z Izaj. 60:4 i Joela 2:28, którzy „prorokować” będą pod kierownictwem Starożytnych i M. G. dla błogosławienia rodzaju ludzkiego w ogólności. To, że będą oni pozostawać w cieniu Godnych jest przedstawione przez górę Karmel stojącą na czele równiny Saronu jako panującej nad nią]. One [odkupieni ludzie ziemi] ujrzą chwałę Pańską i ozdobę Boga naszego [Jego chwalebny charakter, w którym doskonale jednoczy się mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc]”. Rzecz oczywista, że u Izaj. 35:2 zarówno Starożytni Godni jak i M. G. są przedstawieni w górze Karmel, ponieważ oni razem stanowią ziemską wybraną fazę Królestwa.

DRZEWO MIRTOWE Z IZAJ. 55:13

     (37) U Izaj. 55:13, tak jak u Neh. 8:15, drzewo mirtowe jest użyte do przedstawienia Młodocianych Godnych (w skrócie M.G.). U Izaj. 55:12 radość i pokój klasy restytucyjnej są przedstawione wraz z niebiańską i ziemską fazą Królestwa w jego panujących klasach, przedstawionych przez góry i pagórki w Jerozolimie. Starożytni Godni i M. G. są odpowiednio przedstawieni przez górę Moria i pagórek Bezeta.
kol. 2
W w. 13 są oni wyobrażeni jako posiadający życie wieczne (jedlina i mirt są zawsze zielonymi drzewami). Jedlina przedstawia Starożytnych Godnych (tak jak u Izaj. 41:19; 60:13 – wyjaśnione już poprzednio). W sposób ogólny w. 13 naucza, że restytucja usunie przekleństwo z rodzaju ludzkiego. Cierń ogólnie przedstawia błądzicieli lub polemistów. Kontrast pomiędzy cierniem a jedliną sugeruje, że cierń tutaj symbolizuje fałszywych i spornych proroków przed Wiekiem Ewangelii, którzy sprzeciwiali się Starożytnym Godnym i prześladowali ich, np. tych, którzy sprzeciwiali się i prześladowali Micheasza i Jeremiasza (1Król. 22: 6-28; Jer. 28:1-17). Z tego punktu widzenia myśl związana z cierniem i jedliną zdaje się być ta: Podczas gdy przed Wiekiem Ewangelii fałszywi i sporni prorocy kwitnęli, sprzeciwiali się i prześladowali Starożytnych Godnych, to w Tysiącleciu ich wpływ będzie zniweczony, a Starożytni Godni będą w doskonałości wykonywali swój urząd nauczania, dopomagając Prawdą do błogosławieństwa świata restytucją. I z tego punktu widzenia pokrzywa (w ang. Biblii, wrzosiec lub dzika róża) przedstawia przesiewaczy i spornych błądzicieli Żniwa Żydowskiego, Żniwa Wieku Ewangelii i okresu przejściowego, którzy targali i tłukli przechodniów na ścieżkach prawdy i sprawiedliwości i nadal to czynią. W Tysiącleciu nie będzie im więcej dozwolone wykonywać ich szkodliwej działalności na ziemi. Na ich miejsce będą M.G., którzy jako współpracownicy Starożytnych Godnych na tysiącletniej ziemi z popularnym uznaniem będą wykonywali urząd nauczania, dopomagając Prawdą do błogosławienia świata restytucją.

„ZAMIAST KAMIENIA ŻELAZO”

     (38) Izaj. 60: 17 wraz z kontekstem pokazuje, że w Tysiącleciu będzie ogólna pomyślność i wielkie błogosławieństwa w wyniku pewnych znamiennych substytucji dokonanych przez Boga. Wydaje się, że w w. 17 (tak jak w w. 13) są pokazane cztery wybrane klasy: (a) Małe Stadko, które w ciągu ziemskiego życia miało usprawiedliwioną naturę ludzką (miedź lub mosiądz; zob. T, str. 19), otrzymuje w zamian od Boga naturę Boską (złoto; por. Mal. 3:3;

poprzednia strona – następna strona