Teraźniejsza Prawda nr 273-274 – 1974 – str. 21
i odpowiednio przygotowani przez poprzednie prywatne umycie dokonane na osobności. To ceremonialne mycie nóg żebrakom przez papieża odbywa się w obecności różnych dostojników. Podobna ceremonia była dokonywana przez Józefa, cesarza Austrii i Węgier. Żadna z tych ceremonii nie była jednak, naszym zdaniem, według przykładu naszego Pana, ale w przeciwieństwie do niego – tak samo jak podobne ceremonie mycia są dokonywane w innych denominacjach chrześcijańskich.
Wszyscy będący prawdziwymi naśladowcami Pana dobrze powinni zauważyć i starannie naśladować prawdziwy przykład Pańskiego ducha cichości, pokory i służby wobec Jego wiernych naśladowców. Cała myśl tego zawiera się w Jego słowach: „Nie jest sługa większy nad pana swego, ani poseł jest większy nad onego, który go posłał. Jeźlić to wiecie [jeżeli cenicie tę zasadę stosującą się do wszystkich spraw życia], błogosławieni jesteście, jeśli to uczynicie [jeżeli żyjecie według tej reguły, miłując się wzajemnie i służąc jedni drugim]” (w. 16, 17).
Poczucie wyższości, sporu i próżnej chwały zdaje się opanowywać szczególnie tych z ludu Bożego, którzy odznaczają się większymi talentami, zdolnościami, lub którzy zajmują zaszczytniejsze stanowisko w życiu, albo wpływowe miejsce w Kościele. Przeto gdy tacy potrzebują tym więcej mieć się na baczności przed tymi pokusami ciała, to jednak nie należy zapominać, że – jak to ktoś powiedział – „Jest pycha spoglądająca w górę z zazdrością, jak i pycha patrząca z góry z pogardą”. Naśladowcy Pana mają pamiętać, że pycha w jakiejkolwiek osobie, na jakimkolwiek stanowisku i w jakichkolwiek sprawach jest nader wstrętną w oczach Bożych. „Bóg się pysznym sprzeciwia, ale pokornym łaskę daje” (Jak. 4:6; 1Piotra 5:5). Zatem wszyscy, którzy chcą przebywać w miłości Bożej, muszą być bardzo bacznymi pod tym względem i trzymać się w pokorze i uniżeniu w postępowaniu, a tym więcej w umyśle.
PAMIĄTKA WIECZERZY PAŃSKIEJ
Bracia oświeceni Epifanią obchodzić będą śmierć naszego Pana w rocznicę ustaloną przez Pismo Święte, która tego roku przypada dnia 5 kwietnia po godzinie 18-tej. Co do obliczania daty Wieczerzy Pańskiej zobacz T.P. 1933, str. 7-15. Ufamy, że nasze obchodzenie pamiątkowej Wieczerzy Pańskiej w tym roku będzie bardzo błogosławione. Znaczenie pamiątki jest opisane w wielu dawniejszych wydaniach Teraźniejszej Prawdy, jak również w szóstym
kol. 2
tomie brata Russella str. 565-596 (radzimy, by bracia ponownie przeczytali sobie ten przedmiot przed obchodzeniem Pamiątki).
Wszyscy poświęceni chrześcijanie, których serca są w społeczności z Panem, są serdecznie proszeni aby wzięli udział w tej Pamiątce. Jednak, nie zapraszamy specjalnie ani nalegamy na braci z innych zborów epifanicznych, którzy w tej samej dacie obchodzić będą tę Pamiątkę, by zgromadzili się z nami. Wierzymy, że wskazówki Słowa Pańskiego na ten temat pokazują, że każde zgromadzenie albo rodzina dzieci Bożych powinna zgromadzić się na obchodzenie tej Pamiątki (2Moj. 12:3). Radzimy, aby jednostki żyjące na odosobnieniu daleko od zborów nie powstrzymywały się od dorocznego obchodzenia Pamiątki tej wielkiej ofiary za grzech, ale aby postarały się o chleb przaśny, jeżeli to jest możliwe, i sok winnej latorośli i obchodziły ją w społeczności z Panem oraz poświęconymi, którzy znajdują się gdzie indziej, a od których są z konieczności oddaleni.
Obchodzenie Pamiątki powinno być uważane za wielki przywilej. Bo jeśli ktoś uczynił poświęcenie, a nie jest w społeczności serca z Panem, to jego pierwszą pracą powinno być dojście do właściwego stanu serca z Nim. Bo Pan tak kieruje, że ten, kto przychodzi do obchodzenia tej Pamiątki powinien, na ile to jest możliwe, nim przyjdzie, dojść do harmonii serca z całym „domem wiary”. (Mat. 5:23, 24). Przeto, czas przed Pamiątką powinien być czasem na badanie siebie i oczyszczanie serca. W żydowskiej figurze wielkanocnej, było to pokazane przez oczyszczenie domów z wszelkiego rodzaju kwasu (Teraźniejsza Prawda ‘46, str. 77, szp. 2 i str. 78, szp. 1), – gdyż kwas jest symbolem zepsucia, zarówno w doktrynie (Mat. 16:6-12), jak i w postępowaniu. Przeto pilnie przygotujmy się przez wyczyszczenie wszelkiego grzechu, błędu, samolubstwa, światowości, złośliwości i niegodziwości w różnych ich formach (1Kor. 5:6-8; 2Kor. 7:1; Efez. 4:31; Kol. 3:8; Tyt. 3:3; Jak. 1:21). ,,Niechże tedy człowiek samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego, i z kielicha tego niechaj pije” (1Kor. 11:28).
Ktokolwiek z poświęconych Pańskich zauważy, że nie jest w zgodzie z Panem w tym okresie i skorzysta z przywilejów powyżej podanych, starając się powrócić do łaski Bożej, taki niewątpliwie doświadczy wielkiego błogosławieństwa. A ten, kto pomija tę sposobność, straci błogosławieństwo, które nie powinno być utracone przez nikogo. Zrozumienie naszych własnych niedoskonałości w tym okresie