Teraźniejsza Prawda nr 272 – 1974 – str. 2
TEKST GODŁA NA 1974 ROK
„TYLKO WIERZ”.
„BOĆ WIERNY JEST TEN, KTÓRY OBIECAŁ”
(Mar. 5:36; Żyd. 10:23).
Pierwsze 100 lat Wieku Tysiąclecia i Wtórej Obecności naszego Pana (Obj. 3:20) oraz Tysiącletniego panowania (Obj. 20:4, 6) kończą się w 1974 r. Ta część okresu Wieku Ewangelii, zazębiająca się Żniwem z nadchodzącym Wiekiem Tysiąclecia, była szczególnie pamiętnym czasem w historii i świadczyła o wielu nadzwyczajnych i bardzo znamiennych wydarzeniach i wypełnieniach, tak w odniesieniu do zebrania, rozwoju i udoskonalenia Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii, Młodocianych Godnych i Poświęconych Obozowców Epifanii, jak i w odniesieniu do stopniowego wiązania Szatana (które rozpoczęło się w 1874 r.; zobacz Z 4695), któremu towarzyszy rozchwytywanie jego domu (Mat. 12:29; zobacz P’52, str. 28—30;
BS 191, 192), a także stopniowego „przygotowywania” (Nahum 2:3, w Biblii ang. „dzień przygotowania”, w Biblii polskiej „dzień potykania”), mającego na celu ustalenie ziemskiej fazy Królestwa Bożego (Obj. 11:15, 18).
Jednakże podczas okresów Paruzji i Epifanii, sprawy odnoszące się do przedtysiącletniego Nasienia Abrahama w jego licznych klasach, obalenia imperium Szatana i ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa, potoczyły się w wielu przypadkach wolniej, aniżeli powszechnie się spodziewano wśród ludu w Prawdzie, w różnych grupach i indywidualnie (Abak. 2:1-3), powodując tym samym
kol. 2
próbę wiary, cierpliwości itd. W konsekwencji wielu mniej lub więcej odpadło od wiary, z niektórymi, jak np. z wodzami grupy Brzasku twierdzącymi, że Tysiącletnie panowanie Chrystusa i wiązanie Szatana nawet jeszcze się nie rozpoczęło, i z innymi twierdzącymi razem, że Wtóre Przyjście Chrystusa dotąd nie miało miejsca.
Biorąc pod uwagę odpadanie na każdym kroku w dużej mierze od Prawdy parusyjnej i epifanicznej i z punktu widzenia ciągle wzrastającego rozpadania się imperium Szatana — pod względem politycznym, finansowym, społecznym i kościelnym — w czasie trwania wielkiego Czasu Ucisku, z towarzyszącymi doświadczeniami w odniesieniu do ludu Bożego i rodzaju ludzkiego w ogólności, wierzymy, że tekst, który pomoże nam w pomnożeniu (Łuk. 17:5) i wzmocnieniu naszej wiary jest szczególnie na czasie i dowiedzie, że jest bardzo korzystny.
Z tego powodu po modlitwie o Boskie kierownictwo i po troskliwym rozważeniu wybraliśmy powyższą kombinację dwóch tekstów, w których oba zalecają nam wierzyć, ponieważ wierny jest Ten, który obiecał.
„TYLKO WIERZ”
W artykule o Wierze (który polecamy do starannego przestudiowania w związku