Teraźniejsza Prawda nr 179 – 1958 – str. 98
(nakłoń ku nim miłosierdzia – Ezd. 9:9; Ps. 106:46 – przed – w obecności – tych, którzy je pojmali) albowiem chociaż są w niewoli, to jednak są ludem Bożym (ponieważ są ludem twoim, 51;), których Bóg wyprowadził z królestwa szatana, jego ciemiężenia i strapienia, jakie są zadawane pod dozorcami szatana (któreś wywiódł z Egiptu, z pośrodku pieca żelaznego – porównaj 5Moj. 4:20. -).
ZAKOŃCZENIE MODLITWY SALOMONA
W 52, 53 oraz 2Kron. 6:40-42 mamy podany amen albo zakończenie modlitwy Salomona. Widzieliśmy, że modlitwa jego składała się z siedmiu specjalnych próśb, które odnosiły się do następujących rzeczy: (1) grzechów przeciwko bliźniemu, (2) grzechów przeciwko Bogu, z powodu których są pobici przez nieprzyjaciela, (3) suszy, (4) plag ziemi, (5) obcokrajowców w ziemi poświęconych Bogu, (6) agresywnej walki dla Pana, oraz (7) ogólnego odszczepieństwa prowadzącego do niewoli. To zakończenie zawiera również siedem specjalnych zarysów, które są następujące:
(1) Prośbę o chętne przyjęcie w modlitwie dla siebie i ludu Bożego w ogólności. Ta prośba była podobna do prośby uczynionej przy końcu ogólnej modlitwy a przed uczynieniem siedmiu specjalnych próśb (29, 30; 20, 21). W pozafigurze J. podobnie modlił się za siebie i za wybrańców Bożych w ogólności, których Bóg, przez rękę Jezus a jako Swego Wykonawcę, Wyraziciela i Wodza dla duchowego Izraela, wyzwolił z królestwa szatana i jego mocy, tak jak to uczynił poprzednio ich poprzednikom (A tak teraz, o Boże! proszę, niech będą oczy twoje otworzone, i uszy twoje nakłonione… na prośbę sługi twego i… ludu twego Izraelskiego, abyś je wysłuchał… albowiemeś je ty sobie odłączył… przez Mojżesza, sługę twego, gdyś wywiódł ojce nasze z Egiptu, 52, 53; 40).
(2) Na zakończenie zostało wyrażone specjalne błaganie i poświęcenie się Bogu, prosząc Go usilnie o ustawiczną obecność. J. prosił Boga o przyjęcie epifanicznej świątyni – ludu Bożego tak jak jest zorganizowany w jego oddzielne klasy i stosowną pracę, tym sposobem by zajęli swe miejsce przed Panem jako członkowie Małego Stadka albo wielkiego Grona lub klasy Młodociano Godnej