Teraźniejsza Prawda nr 179 – 1958 – str. 93
(wyznawając imię twoje), tak jak są przedstawione w epifanicznej świątyni, i przynosząc stosowny owoc ku pokucie, oczyszczając się, gdyby Pan trapił ich w ucisku (i od grzechu swego odwróciliby się, gdybyś ich utrapił – Ps. 107:12, 13; Oze. 5:15; Obj. 7:14; 1Kor. 3:13-15), wówczas Bóg wysłucha ich modlitwy i przebaczy im (Ty wysłuchaj a odpuść grzech sług twoich, 36; 27) w zgodzie z ich postawą wobec Niego i ich odpowiedzialnością w tej sprawie, aby mógł wtedy uczyć ich przez kary, karcenia, itd. drogi do wiecznego życia (nauczywszy ich drogi prawej, po której chodzić mają), i dać im Prawdę będącą na czasie oraz jej Ducha (daj deszcz na ziemię twoją), którą Bóg obiecał im dać na wieczne dziedzictwo (którąś dał w dziedzictwo ludowi twemu).
SALOMON MODLI SIĘ WZGLĘDEM PLAG
(4) Czwarta prośba Salomona obejmuje pewne plagi ziemi, na które Bóg wskazał, że miały przyjść na Izraela gdyby grzeszyli: (a) Głód, ogólna klęska (3Moj. 26:19, 20, 26; 5Moj. 28:23). Gdy deszcz jest powstrzymywany dość długo, to wynikiem tego jest głód. W pozafigurze, jest głód w Epifanii na słuchanie słów Pańskich (Amos 8:11), a to jest wynikiem buntowania się przeciwko epifanicznej Prawdzie (Ps. 107:11). Wskutek tego, różne grupy błąkającego się ludu Bożego cierpiały, będąc mniej więcej srodze dotknięci głodem w swoich sferach religijnych, które były pozbawione Prawdy na czasie.
(b) Morowe powietrze (3Moj. 26:25). Morowe powietrze jest chorobą epidemiczną. W tej epifanicznej nocy, mamy „zarazę morową, która przechodzi w ciemności” (Ps. 91:5, 6), tj. plagę błędu, która jako epidemia rozszerzała zarazę na wszystkie strony, oślepiając, przyprowadzając do wariactwa i zabijając swe ofiary w wielkiej liczbie w długo ciągnącym się przesiewaniu rewolucjonizmu.
(c) Susza (5Moj. 28:22; z hebrajskiego słoworodu oznacza przypalić). W naturze, susza, albo śnieć uniemożliwia owocom dojść do dojrzałości (1Moj. 41:6, 23, 27; 2Kron. 6:26; Izaj. 37:27), wynikiem tego niekiedy jest zarazek, przykry czarny pyłek zamiast owocu. To przedstawia światowość, której tendencją jest szkodzić, wycieńczyć i przeszkadzać w duchowym wzroście ludu Bożego, uniemożliwiając mu właściwy rozwój i dojście do dojrzałości.