Teraźniejsza Prawda nr 178 – 1958 – str. 82
chociaż służył Bogu, jako nadzorca Wielkiego Grona i klasy Młodociano Godnej w stanie Dziedzińca, to jednak upokorzył się przed Panem i braćmi, którym służył w miłości, i kierował swą uwagę względem Boga (poklęknąwszy przed wszystkim zgromadzeniem Izraelskim, wyciągnął ręce swe ku niebu, 22; 2Kron 6:13).
Wysokość nauk J. objawiła się w jego pismach o Bogu oraz o łaskach Jego charakteru (zobacz, np. E tom 1) i w jego podkreślaniu wierności Boga względem ludu Jego oraz o Jego miłosierdziu dla wiernych i poświęconych Swoich dzieci (Panie, Boże Izraelski! nie masz tobie podobnego który chowasz umowę i miłosierdzie nad sługami twymi, którzy chodzą przed tobą całym sercem swym – zobacz również 5Moj. 7:9, które to słowa prawdopodobnie Salomon miał w pamięci, a które wielce wzmocniły wiarę J. – 23; 2Kron 6:14). J. uznał Boga, jako Jedynego, który dotrzymał Swej obietnicy względem sługi Swego, brata R. poprzednika J. jako Pańskiego wykonawcę obietnicy, która była uczyniona przez Jego słowo (np. 2Sam. 7:12-16; 1Kron. 17:11-14), przez wykonanie jego mocy w wyniesieniu J. aby był następcą brata R. jako Pański wykonawca w Epifanii (któryś spełnił słudze twemu Dawidowi, ojcu memu, coś powiedział; i coś mówił usty twymi, toś skutecznie wypełnił, jako się to dziś pokazuje 24; 2Kron 6:15). J. prosił Boga aby zachował na korzyść J. obietnicę, którą uczynił bratu R. (1Król. 2:4), mianowicie że da bratu R. wiernego syna, aby dozorował nad Pańską epifaniczną pracą do końca (przeto teraz, o Panie ziść słudze twemu Dawidowi coś mu był powiedział nie będzie odjęty mąż przed twarzą – łaską – moją, aby nie miał siedzieć na stolicy izraelskiej, 25; 2Kron 6:16), nie z powodu osobistego faworytyzmu lub stronniczości, lecz z powodu pilnego czuwania przez J. nad swym postępowaniem i stosowania go do Prawdy i jej zarządzeń, tak jak to czynił brat R. (jeśli tylko przestrzegać będą, synowie twoi drogi swej, chodząc w zakonie moim, jakoś ty chodził). W poważnym błaganiu, napełnionym gorliwością względem Boga i Jego sprawy, J. modlił się aby Bóg wypełnił tę obietnicę wobec niego (teraz… niech będzie utwierdzone słowo twoje – dosłownie, uczyń Amen twej obietnicy – 26; 2Kron 6:17).