Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 78
ich opozycją, klasą Judasza, człowiekiem grzechu, złym sługą itd.
Podobnie do wielkiego systemu papieskiego w wielkim Babilonie, ten mały system papieski w małym Babilonie również twierdzi, że jest on jedynym prawdziwym Kościołem, jedynym prawdziwym przewodem lub mówczym narzędziem Boga. On również ma swoją doktrynę o transsubstancjacji (pozafiguralnego Eliasza na pozafiguralnego Elizeusza), o usprawiedliwieniu przez uczynki, ma swoje ciągłe napominanie swoich zwolenników do wykonywania pewnych prac jako prawdziwych ofiar świętych Bożych (które są tylko uczynkami małej „obrzydliwości czyniącej spustoszenie” – w tym mały Babilon jest odpowiednikiem mszy w wielkim Babilonie), ma swoje chełpienie się ze swego szybkiego wzrostu, z wielkich ułatwień wydawniczych i z wielkich liczb ludzi jako oznak Boskiego uznania i łaski, ma swoje zniszczenie organizacji Pańskiej w lokalnych zborach i zorganizowanie ich na niebiblijnej podstawie klerykalnej kontroli z głównej kwatery, ma swoje ofiarowanie zbawienia tylko tym, którzy przyłączą się do jego religijnego systemu, ma swoje metody zastraszania, aby pozyskać nowo nawróconych itd.
ZMIENIAJĄC CZASY I PRAWA
Tak jak wielkie papiestwo myślało „odmienić czasy i prawa” (Dan. 7:25), tak podobnie małe papiestwo to również uczyniło. To, że ono zmieniło prawa – nauki Pańskie i zarządzenia – jest widoczne z jego odrzucenia jednej nauki po drugiej z tych, które Pan dał nam przez „onego wiernego i roztropnego Sługę”, którego On postanowił „władcą nad czeladzią swoją”. Ono również zamyślało zmienić Boskie czasy, np. okres służby pozafiguralnego Eliasza z Wieku Ewangelii przed r. 1874 na okres od około r. 1875 do 1918, żęcie Żniwa lat 1874-1914 do r. 1918 lub 1919 i na następne lata, powrót naszego Pana i początek Parusji od r. 1874 do 1914 lub do r. 1918, przyjście Pana do Swojej Świątyni od r. 1874 do 1918, początek pozafiguralnego Jubileuszu od r. 1874 do 1925 itd. A obecnie to małe papiestwo w małym Babilonie ogłosiło sfałszowaną chronologię, która odrzuca prawdziwą chronologię biblijną (przedstawioną przez „onego Sługę” w tomie 2 i gdzie indziej) i naucza, że 6 000 lat od stworzenia Adama kończy się w r. 1975! To oczywiście odrzuca świadectwa różnych ustępów Pisma Św. o chronologii i czasach dla licznych wypełnień proroczych, cyklów Jubileuszowych, okresu 2520 lat, równoległości okresów 2500 lat i 1845 lat, potwierdzeń Piramidy i jej wymiarów czasu (Izaj. 19:19,20 ) itd. Co do zbicia tej fałszywej chronologii, prosimy zob. nasze wydanie ang. T.P. na marzec-kwiecień 1970 (egzemplarze tejże są do nabycia).
Małe protestanckie sekty w małym Babilonie również zamyślały „odmienić czasy i prawa”. Podczas wielkiego Czasu Ucisku, czyli Epifanii Pańskiej (czasu Jego sądzenia „żywych” – 2Tym. 4:1) liczne protestujące grupy odłączyły się od Rutherfordowego Towarzystwa.
kol. 2
To niewątpliwie podoba się naszemu Panu. Ale ich wodzowie zamienili w sekty te ruchy Prawdy, stopniowo odrzucając coraz więcej cennej prawdy i zarządzeń danych im przez Pana za pośrednictwem „onego Sługi” i zastąpili je swoimi własnymi błędnymi myślami. Tak samo różnymi sposobami i w różnych szczegółach odrzucili oni chronologię biblijną, a zastąpili ją swoimi własnymi fałszywymi chronologiami. Niektórzy nalegają wbrew Słowu Bożemu, że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania są jeszcze otwarte – i to ponad pół wieku po daniu licznych dowodów z Pisma Św., że one już są zamknięte! Fałszywe chronologie doprowadziły niektórych do zaprzeczania, że żęcie Żniwa jeszcze nie nastąpiło; innych do zaprzeczania, że br. Russell był „onym wiernym i roztropnym Sługą”; innych zaś do zaprzeczania, że pozafiguralny Jubileusz rozpoczął się w r. 1874 i że trąba jubileuszowa wówczas zaczęła brzmieć; niektórzy zaprzeczają nawet, że obecność naszego Pana jeszcze nie nastąpiła; a inni jeszcze twierdzą, że skończenie się sześciu tysięcy lat od upadku Adama należy jeszcze do przyszłości i że siódmy dzień tysiącletni – Tysiąclecie – jeszcze nie rozpoczął się.
W tym Czasie Ucisku Szatanowi udało się zwieść wielu wodzów Prawdy, a przez nich zwieść większość ludu Prawdy. Większość z nich jest mniej lub więcej związana błędami-małego papiestwa i różnych protestanckich sekt w małym Babilonie. Radujemy się jednak widząc, że wielu z nich mniej lub więcej uwalnia się. Widzimy, że niektórzy obmywają swoje szaty we krwi Barankowej, tak jak Biblia przepowiedziała, że będą to czynić obecnie w tym wielkim ucisku (Obj. 7:14; zob. F 150, par. 1; Z 3089, par. 8, 9). Podczas Epifanii naszego Pana („kiedy on okazuje się”) On oczyszcza klasę-„srebra”, tzn. Wielkie Grono tak, aby oni również mogli „ofiarować Panu dar w sprawiedliwości” (Mal. 3:1-3; Komentarz Bereański; A 371).
Jak już to wykazał br. Russell w Z 4745, 4746, Wielkie Grono – Nowe Stworzenia – jest częścią „kościoła pierworodnych, którzy są spisani w niebie” (Żyd. 12:23), oddzielone od świata rodzaju ludzkiego i ściśle zespolone z Kapłanami, z Małym Stadkiem. Jako pozafiguralni Lewici oni nie mają udziału w przyszłych błogosławieństwach restytucji dla świata rodzaju ludzkiego – „w ziemi ich dziedzictwa mieć nie będą” (4Moj. 18:20-24; 5Moj. 10:9). Oni są przedstawieni jako służący na Dziedzińcu i są w tej służbie zespoleni z czwartą klasą wybrańców Bożych, mianowicie z Młodocianymi Godnymi pozafiguralnymi Gersonitami. Szczególne oczyszczenie jest wymagane dla tej służby lewickiej, tak jak było to wymagane dla służby kapłańskiej (4Moj. 8:5-26). Radujemy się widząc to oczyszczenie postępujące naprzód.
EPIFANICZNE OCZYSZCZENIE LEWITÓW
To oczyszczenie Lewitów podczas Czasu Ucisku postępuje w sposób wzrastający tak w wielkim Babilonie jak i w małym Babilonie.