Teraźniejsza Prawda nr 270-271 – 1973 – str. 67
W miarę jak czas postępował naprzód liczba nadwyżki poświęconych w rezerwie nadal zwiększała się szybciej niż liczba utraconych koron, wskutek tego wielka liczba tych poświęconych była w rezerwie, kiedy ostatni ewentualni członkowie Małego Stadka weszli do tego powołania (zob. T.P. nr 264; 265 – bezpłatnie wyślemy na żądanie). Po tym czasie o wiele więcej poświęciło się ale dla żadnego z nich nie było już koron zbędnych. Doprowadziło to w rezultacie do ukazania się wielu dodatkowych Młodocianych Godnych. „On Sługa” omawia tę klasę w F 186, 187; Z (Przedruki) 4836, par. 3-6, 10, 11; 5761, szp. 2, par. l, 2 (czyli art. „Praca Żniwa W Dwóch Częściach”); Księga Pytań 433, 434, 438, 439, 446, 431-433, 445. Podczas Epifanii Pan rzuca dużo światła na tę klasę, światła, które nie było na czasie w ciągu służby „onego Sługi”. Niechaj Pan błogosławi to światło dla nas wszystkich, a szczególnie dla klasy bezpośrednio zainteresowanej!
(3) Dla nas jako badaczy Pisma Św. Biblia jest jedynym źródłem wiary i główną regułą praktyki, dlatego nasza wiara we wszystkich religijnych przedmiotach musi przychodzić do nas z Pisma Św. – ,,aby się wiara nasza nie gruntowała na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej” (1 Kor. 2:5). Musimy więc żądać, aby światło na ten przedmiot, jak również na wszystkie inne przedmioty wiary chrześcijańskiej, było wykazane, że pochodzi z tej Księgi, o naukach której ona mówi: „Początek słów twoich oświeca” (Psalm 119:30; Izaj. 8:20). Pismo Św. naucza, że miała powstać taka klasa, którą my nazywamy „Młodocianymi Godnymi” (odtąd w niniejszym artykule podawać będziemy tę nazwę w skrócie, M.G.). Rozważmy więc pewną liczbę ustępów Pisma Św. na ten temat.
„MŁODZIEŃCY” Z JOELA 2:28
(4) Rozpoczynamy od Joela 2:28, najjaśniejszego ze wszystkich tekstów Pisma Św. na ten przedmiot: „I stanie się potem [po Wieku Ewangelii, w ciągu którego Bóg wylewa Swego Ducha na Swoich sług, Małe Stadko i na Swoje służebnice, Wielkie Grono – por. Joel 2:29 i 2Kor. 6:17, 18; po pozafiguralnym pokropieniu ubłagalni krwią Kozła Pańskiego], że ja [Bóg – w Tysiącletnim Panowaniu Pośrednika] wyleję Ducha mego na [dla, na korzyść] wszelkie ciało, a prorokować będą [nauczać będą Prawdy tych z rodzaju ludzkiego, którzy w Tysiącleciu nie będą jej znali, Mat. 25:35, 37, 40; Psalm 107:22] synowie wasi [Chrystusa, (a) niby-wybrańcy żydzi z Wieku Żydowskiego i z Wieku Ewangelii, którzy pozostali lojalni Przymierzu Abrahamowemu i Przymierzu Mojżeszowemu oraz praktykowaniu sprawiedliwości, ale nie stali się Starożytnymi Godnymi lub chrześcijanami i (b) niby-wybrańcy wierni tymczasowo usprawiedliwieni chrześcijańscy wierzący z pogan i żydów w Wieku Ewangelii] i córki wasze [poprzednio niewierzący Żydzi
kol. 2
i poganie, którzy w Tysiącleciu staną się wierzącymi, Izaj. 60:4; w tym art. słowa w Tysiącleciu są użyte z reguły do oznaczenia po zaczęciu się Panowania Pośrednika z ziemską fazą ustanowionego Królestwa]; starcom waszym [Starożytnym Godnym] sny się śnić będą [będą im dane nowe i natchnione objawienia głębszych prawd, wyjaśniające i opisujące szczegółowo nauki Starego i Nowego Testamentu dla nich i dla ludu, jak również „drugiej księgi”, którą jest „księga żywota”, czyli objawienia Nowego Przymierza, Obj. 20:12], a młodzieńcy wasi [M. G.] widzenia widzieć będą [będą im dane podobne objawienia, ale mniej głębokich prawd]”. Tak więc te cztery wybrane klasy (włączając M. G.) i dwie ogólne klasy restytucji spośród rodzaju ludzkiego zbawczo zespolone z Planem Bożym są omówione u Joela 2:28,29. Te klasy i pokutujący upadli aniołowie będą stanowili siedem (liczba doskonała) klas tych, których Chrystus wyzwala z grzechu i potępienia, przyprowadzając ich do doskonałości i wiecznego żywota w Swoim dziele jako Zbawiciel.
ZIEMSKIE NACZYNIA Z 2TYM. 2:20
(5) Wybitny ustęp Nowego Testamentu to 2Tym. 2:20: „A w wielkim domu [wielki dom figuralnego najwyższego kapłana Aarona (3Moj. 16:6; 4Moj. 17:2, 3; 3:6-9, 17-20) składał się z jego synów i z trzech figuralnych klas Lewitów-Kaatytów, Merarytów i Gersonitów (4Moj. 3:17); zgodnie z tym, w Wielkim Domu Jezusa, naszego Wielkiego Najwyższego Kapłana, znajdują się cztery klasy jako pozafigury tych wyżej wymienionych klas] nie tylko są naczynia złote i srebrne [przedstawiające odpowiednio Małe Stadko i Wielkie Grono, dwie wybrane klasy w niebiańskiej, niewidzialnej fazie Tysiącletniego Królestwa; por. Mal. 3:3; zob. Bereański Komentarz o Mal. 3:3 i 2Tym. 2:20], ale też drewniane i gliniane [przedstawiające odpowiednio Starożytnych Godnych i M.G., dwie wybrane klasy w ziemskiej, widzialnej fazie Tysiącletniego Królestwa]; a [w dodatku do tych czterech wybranych klas będą] niektóre [ze świata rodzaju ludzkiego] ku uczciwości [wierni członkowie klasy restytucji, „owce” z Mat. 25:31-40], drugie zasię ku żelżywości [„kozły” z Mat. 25: 41-46, klasa Wtórej Śmierci z Tysiąclecia]”.
(6) Jest to zastosowanie 2Tym. 2:20 na Tysiąclecie; ale jest również zastosowanie na Wiek Ewangelii i po Tysiącleciu, po Małym Czasie. W kontekście Ap. Paweł dał młodemu Tymoteuszowi niektóre wyśmienite napomnienia i ostrzeżenia. Wśród innych miejsc br. Russell omawia 2Tym. 2:20 w gazecie kazań z 1907 r. (przedrukowane w (ang.) Zwiastunie Epifanicznym, str. 33-35, z września 1951, z poprawkami odnoszącymi się szczególnie do naczyń „drewnianych i glinianych”, które on pokazał razem w zastosowaniu na Tysiąclecie, że są to „ci na poziomie ludzkim” – zob. Komentarz Bereański). W tym kazaniu odnosząc się