do Jeruzalemu po Jego wniebowstąpieniu. Oni byli pocieszeni i pobłogosławieni nie tylko nadzieją Jego powrotu, lecz także obietnicą zesłania Pocieszyciela, jako znaku Jego miłości i łaski u Ojca – w Dzień Zesłania Ducha Św.

NASZE TRZYDZIESTE DZIEWIĄTE SPRAWOZDANIE

      Miniony rok był bardzo bogaty w wydarzenia, zarówno dla świata jak i dla ludu pańskiego, albowiem zgodnie z proroctwem, Bóg dalej „porusza niebem i ziemią” – „wszystkimi narodami”, nim „przyjdą do Pożądanego” (Agg. 2:7, 8) – a ponieważ to wielkie poruszenie, które przygotuje ustanowienie Chrystusowego panowania pokoju, miało tylko „raz” stać się (Agg. 2:7), więc ono musi z konieczności rzeczy trwać tak długo aż wszystkie niestałe, chwiejące się i wytworzone przez człowieka teorie i praktyki (błędy i złe czyny) będą obalone i usunięte, aby mogły pozostać tylko „te rzeczy, które się nie chwieją” (Żyd. 12:26, 27).

ZAWIKŁANIE W KOŚCIELE NOMINALNYM

      Komentując religijny stan świata, odnoszący się do małej liczby chrześcijan w stosunku do wielkiej liczby pogan, brat Russell pisał wiele lat temu (A. str.23): „Pozostających w nieświadomości co do Boskiego planu wybawienia świata z grzechu i jego następstw, wierzących mylnie, iż obecny nominalny

poprzednia strona – następna strona