Teraźniejsza Prawda nr 266 – 1973 – str. 14
słowa w Nowym Testamencie, to będziemy w stanie jasno to zauważyć.
PRZYPADKI UŻYCIA CZASOWNIKA EPIPHAINO
Przystępujemy więc do zbadania tych sześciu ustępów Pisma Św., w których greckie słowo epiphaneia zachodzi, cytując i krótko wyjaśniając cztery ustępy Pisma Św., w których epiphaino, rdzeń tego słowa, znajdujemy w Nowym Testamencie i podkreślając słowa polskie, które tłumaczą to słowo:
(1) „Nawiedził nas Wschód [margines podaje wschodzenie słońca, tzn. Chrystus] z wysokości, aby się ukazał [zaświecił – wg przekładu A.R.V.; aby dać jasne światło Słońca Prawdy] siedzącym w ciemności i w cieniu śmierci ku wyprostowaniu [ku wyprowadzeniu – wg Biblii ang.] nóg naszych na drogę pokoju” (Łuk. 1:78, 79). Tutaj oczywiście Jezus (Jan 1:9; 8:12; 9:5) odnosi się do Tego, który jasno objawia Boskie drogi grzeszników i świętych.
(2) „Lecz gdy się ani słońce, ani gwiazdy przez wiele dni nie ukazały, a nawałność nie mała nalegała, na ostatek odjęta była wszystka nadzieja” (Dz.27:20). Jest tu mowa o jasnym świeceniu ciał niebieskich, które były niewidoczne.
(3) „Albowiem okazała się łaska [przychylność] Boża, zbawienna wszystkim ludziom, ĆWICZĄCA nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwię, i sprawiedliwie, i pobożnie żyli” (Tytus 2:11, 12). Tutaj myślą zdaje się być, że Poselstwo Ewangelii, które jest wyrazem Boskiej łaski, jest jasno objawione jako czynnik zbawienny dla całego rodzaju ludzkiego i że jako jasne światło naucza ono szczególnie lud Boży prowadzić świętobliwe życie.
(4) „Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego Boga” (Tytus 3:4). Jest tu mowa o Ewangelii jako o czynniku powodującym dobrotliwość i miłość Bożą wobec człowieka, świecąc jasno przed nami.
Jasną jest rzeczą w tych czterech powyżej podanych ustępach Pisma Św., że definicja słowa epiphaino powyżej podanego jest właściwa: ono znaczy jasno świecić, jasno objawić.
PRZYPADKI UŻYCIA CZASOWNIKA EPIPHANEIA
Staranne i pełne czci badanie tych sześciu ustępów Pisma Św., w których słowo epiphaneia
kol. 2
się znajduje, wykaże fakt,, że Nowy Testament używa tego słowa w dwa odrębne sposoby: (1) jako czynność objawienia osób, zasad i rzeczy poprzednio niejasnych lub ukrytych, przez Prawdę świecącą ze szczególną jasnością; i (2) jako ten okres wtórego pobytu naszego Pana na ziemi, w którym Prawda będzie świecić ze szczególną jasnością, objawiając osoby, zasady i rzeczy dotąd niejasne lub zakryte (1Kor. 4:5). W celu ich wyjaśnienia przedstawiamy z krótkimi komentarzami najpierw cztery ustępy Pisma Św., w których epiphaneia – jej polskie równoważniki w tych czterech ustępach Pisma Św. podkreślamy – jest użyta celem oznaczenia „czynności objawienia osób, zasad i rzeczy poprzednio niejasnych lub ukrytych, przez Prawdę świecącą ze szczególną jasnością”.
EPIFANIA JAKO CZYNNOŚĆ
(1) „Który [Bóg] nas zbawił i powołał powołaniem świętym… według postanowienia swego i łaski, która nam jest dana w Chrystusie Jezusie przed czasy wiecznemi [przed zapoczątkowaniem świata, podaje Biblia ang.], a [która] teraz objawiona jest przez okazanie się Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, który… żywot na jaśnię wywiódł i nieśmiertelność przez Ewangelię” (2Tym. 1:9, 10). W tym ustępie Pisma Św. jest mowa o Planie i łaskach, które Bóg przygotował dla Swego ludu przed zapoczątkowaniem świata, a które są jasno objawione przez Epifanię, jasne świecenie, czyli przez jasne nauczanie Jezusa o osobach, zasadach i rzeczach. Wśród rzeczy jasno objawionych przez Jezusa za pośrednictwem Ewangelii, Boskiej Prawdy, Św. Paweł wymienia życie i nieśmiertelność. Ustęp ten jest bardzo jasny dowodząc o naszej pierwszej definicji używania słowa epiphaneia przez Nowy Testament. Należy zauważyć, że w tym ustępie Pisma Św. epiphaneia, czyli jasne objawienie, nie jest związana z Wtóra Obecnością naszego Pana, ale ze Żniwem Wieku Żydowskiego.
(2) „Oczekując onej błogosławionej nadziei [zobaczenia, przebywania i stania się podobnym do naszego Pana, Kol. 3:4; 1Jana 3:2] i objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa” (Tytus 2:13). Przez wyrażenie: „chwała wielkiego Boga i zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa” nie powinniśmy rozumieć – jak to niektórzy myślą – że jest to olśniewające naturalne światło, ale raczej jasność Ich doskonałych