Teraźniejsza Prawda nr 266 – 1973 – str. 9
stanie, i co za znak obecności twojej i [margines] dokonania wieku?” Z powodu tajemniczego charakteru tej pierwszej fazy Wtórej Obecności naszego Pana uczniowie pytali się o znak Jego paruzja – czasu żęcia (Mat. 24:39) – i o koniec [dokonanie] Wieku (Mat. 13:39); bo, jeżeli ta faza obecności byłaby widzialną i publicznie objawioną, to nie wymagałaby ona żadnego znaku, by dowieść o jej nastaniu. Jej widzialność byłaby pewnym dowodem, że ona nastąpiła. Znak, który Jezus dał, aby dowieść nie naturalnym oczom ludzkim, ale oczom wyrozumienia Jego wiernych stróży, że Jego obecność nastąpiła, było to symboliczne światło słoneczne – Prawda w sprawach religijnych i świeckich, która w obrazie żniwa stanowiła sierp żniwiarza (Mat. 24:27, 28, 30, 31; Łuk. 17:34-37).
Mat. 24:27: „Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu i ukazuje się [świeci] aż na zachód, tak będzie i obecność Syna człowieczego”. Tutaj greckie słowo astrape przetłumaczono na błyskawicę, tzn. na jedno z jego znaczeń; innym jego znaczeniem jest światło. Oba te znaczenia znajdują się w Biblii w klasycznym greckim języku, jak to wykazują Thayer, Liddel i Scott. Myśl o błyskawicy oczywiście tu nie pasuje, ponieważ nie jest to właściwością błyskawicy, by przebiegać przez całe niebo ani też brać początek na wschodzie i lecieć aż na zachód. Błyskawica może wychodzić z północy, z południa, z zachodu lub z jakiegokolwiek punktu pomiędzy tymi stronami nieba, tak jak może wychodzić ze wschodu i może lecieć w innych kierunkach niż na zachód; zazwyczaj błyskawica błyska tylko nad małą częścią nieba, a nie nad całym niebem, tak jak wynikałoby to z tego, gdyby tu chodziło o błyskawicę. Na pewno słowo astrape u Łuk. 11:36 nie znaczy błyskawica, bo błyskawica nie wychodzi z literalnej czy figuralnej lampy, a taką figuralną lampa jest właśnie dla nas Biblia (Psalm 119:105, wiersz ten mówi o lampie w ang. Biblii, a nie o pochodni – dopisek tłum.). Słowo astrape znaczy tu więc światło. Słowo astrape, gdy jest użyte w odniesieniu do wyglądu anioła u Mat. 28:3, widocznie znaczy światło, a nie błyskawicę; bo szybki ruch elektryczności oddalony od punktu wylotu jest zawsze zespolony z błyskawicą, a to nie można utożsamić z ukazaniem się siedzącego anioła, które to ukazanie się w tym. wypadku było bardzo jasnym światłem. Te trzy ustępy Pisma Św. pokazują więc, że słowo astrape w Nowym Testamencie oznacza
kol. 2
również światło, tak jak ono często występuje w tym znaczeniu w klasycznym języku greckim. Z drugiej zaś strony, jest to właściwością światła słonecznego świecić od wschodu aż na zachód. Stąd u Mat. 24:27 światło słońca będące dowodem obecności słońca jest użyte jako porównanie ilustrujące, że Prawda – figuralne światło – jest znakiem – dowodem – pierwszego okresu – okresu żęcia – Wtórej Obecności symbolicznego słońca, naszego Pana Jezusa. Z tego więc powodu, że ten pierwszy okres Wtórej Obecności Jezusa będzie rozpoznany tylko oczyma wyrozumienia, a nie oczyma naturalnego ciała, Jezus ostrzegł Swoich Wiernych przed oszukaniem tych, którzy – jak pewni fanatyczni wierzący to czynią przez wiele lat – zapraszają ich by szli na góry lub pustynie w celu zobaczenia Pana i tak jak inni, spirytyści, to czynią, zapraszając ich, by przychodzili na seanse („w komorach”), aby zobaczyć Pana w Jego Wtórym Przyjściu (Mat. 24:24-26).
Mat. 24:37-39: „Ale jako było za dni Noego, tak będzie i za obecności Syna człowieczego. Albowiem jako za dni onych przed potopem jedli i pili, i ożeniali się i za mąż wydawali, aż do onego dnia, którego wszedł Noe do korabia, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie; tak będzie i za obecności Syna człowieczego”.
Niewiara w nadchodzący potop ze strony świata i wynikająca z tego ignorancja podczas dni obecności Noego przed potopem, gdy świat był zajęty zwykłymi sprawami życia, są tu porównane do podobnej niewiary i ignorancji świata, gdy będzie się on zajmował zwykłymi sprawami życia podczas Paruzji naszego Pana, tzn. pierwszego dnia „jednego ze dni Syna człowieczego” przed uciskiem (Łuk. 17:22). Ten okres jest pierwszym okresem z Jego Wtórego Przyjścia, ponieważ przez ucisk wtórego okresu (częściowo włączonego u Łuk. 17:26, 27), świat dowie się przy jego końcu o obecności Pańskiej.
Chociaż porównania podane u Mat. 24:37-39 są powyżej uwydatnione, to jednak porównania podane u Łuk. 17:26-30 cośkolwiek się różnią od nich. Nie ma w tym ustępie Pisma Św, tak jak jest to zaznaczone u Mat. 24: 37-39, żadnego porównania pomiędzy niewiarą i ignorancją za dni Noego przed potopem, a czasem Paruzji przed uciskiem. Nie więcej też niż jeden z dni z Ew. Łuk. 17:26-30 jest bezpośrednio oznaczony u Mat. 24:37-39 i bezpośrednio wymieniony w Ew. Łuk. 17:22; tym dniem jest właśnie dzień Paruzji, który