Teraźniejsza Prawda nr 266 – 1973 – str. 8
przez „obecność”, jak możemy to zauważyć z 2Kor. 10:10 ; Filip. 2:12.
Słowo parousia pochodzi z żeńskiego imiesłowu (parousia – będąc obecnym), z greckiego czasownika pareimi, tzn. jestem obecny. Stąd rzeczownik parousia oznacza obecność i to w każdym miejscu, gdzie on występuje w Nowym Testamencie. (Niektóre Biblie Polskie, Słowniki i Encyklopedie Biblijne podają słowo parousia w formie spolszczonej parousja lub paruzja – dopisek tłum). Słowo parousia nie znaczy przyjście, zbliżenie się lub przybliżenie, tak jakby ktoś był w drodze, ale raczej pozostanie na miejscu po przybyciu kogoś – będąc blisko w znaczeniu obecności jako odrębnej od nieobecności (zob. np. Filip. 2:12, gdzie Ap. Paweł przeciwstawia swoją parousia, czyli swoją obecność, ze swoją apousia, czyli nieobecnością). Słowo parousia nie znaczy też przybycia, ponieważ to uprzednio nasuwałoby na myśl przyjście. Aby oznaczać przyjście w znaczeniu przybliżenia się lub zbliżenia, musiałoby ono pochodzić nie z czasownika pareimi (jestem obecny), ale z innego czasownika, np. z czasownika eggizo (zbliżyć się, przybliżyć się, tak jak jest on użyty w Ew. Łuk. 21:8 – „czas się przybliżył” i w w. 20 – „przybliżyło się spustoszenie”). Natomiast aby oznaczać przybycie, słowo to musiałoby pochodzić z takiego czasownika jak heko (przybyć, tak jak jest on użyty, np. w Ew. Mat. 24:14 – .,A tedyć przyjdzie koniec” i w w. 50 – „Przyjdzie pan sługi onego”). Etymologia więc dowodzi, że słowo parousia znaczy obecność. Ci greccy uczeni i autorzy słowników, którzy utrzymują, że słowo parousia znaczy przyjście lub przybycie, czynią to prawie w każdym przypadku z powodu ich wyznań nauczających, że Wtóra Obecność Jezusa trwa tylko część z 24-godzinnego dnia.
Jest ogólnie przyjęte przez najpoważniejszych uczonych biblijnych naszych czasów, że pierwsza część pobytu naszego Pana na ziemi po Jego powrocie z nieba jest tajemnicą. Świat z początku pozostaje w nieświadomości o tym, a tylko Jego przyszła Oblubienica wie o tym na podstawie światła pochodzącego z Biblii i ze znaków czasów (1Tes. 5:1-5). Zauważmy starannie, jak w tych wierszach mamy pokazane, że okres Wtórego Przyjścia Jezusa przyjdzie ukradkiem na nie podejrzewający niczego świat, podczas gdy wierny lud Boży nie będzie w nieświadomości o Jego obecności.
Z opisu podanego u Mat. 24:23-41 ; Łuk. 17:20-37 wnosimy, że w pierwszym okresie
kol. 2
Wtórego Przyjścia naszego Pana Jego specjalną czynnością będzie: (1) Zgromadzenie Jego Wybranej Oblubienicy do ściślejszej społeczności z Nim przez Jego Ducha i Słowo (Psalm 50:5; Mai. 3:17; opisane to jest jako żęcie Żniwa Wieku Ewangelii u Mat. 13:30, 39; Obj. 14:14-16) w przygotowaniu jej do wyzwolenia z ziemi i uwielbienia jej z Nim (Kol. 3:4); (2) Przygotowanie do Wielkiego Ucisku (Mat. 24:21, 22; Dan. 12:1; Łuk. 17:26-30; 21:25, 26; Obj. 19:11-21), w ciągu którego odbywa się epiphaneia lub apofcalupsis, czyli manifestacja lub objawienie naszego Pana jako obecnego w Jego Wtórym Przyjściu – Pan objawia się światu jako niszczyciel królestwa Szatana i jako założyciel Królestwa Bożego, a Wielkiemu Gronu jako jego oczyściciel i wybawiciel (Mal. 3:2, 3; Mat. 7:26, 27; 1Kor. 3:12-15; Obj. 7:14); Pan również rozwija Młodocianych Godnych jako klasę do ich stanowiska w Królestwie.
Używamy spolszczonej formy-słowa parousia, aby określić ten pierwszy tajemniczy okres Wtórego Przyjścia naszego Pana (w którym odbywa się żęcie Żniwa Wieku Ewangelii) szczególnie w przeciwstawieniu z Epifanią (epiphaneia) lub Apokalipsą (apofcalupsis), czyli czasem ucisku i okresem Królestwa (basileia), które następują po Paruzji. Jednak, jak zauważymy, Pismo Św. czasami używa greckiego słowa parousia w drugim szerszym znaczeniu włączając nie tylko czas żęcia, ale również czas ucisku (epiphaneia lub apofcalupsis), jak również w trzecim jeszcze szerszym znaczeniu włączając nie tylko czas żęcia i czas ucisku, ale także okres Królestwa (basileia). Zbadanie wszystkich ustępów Pisma Św., które używają greckie słowo parousia w odniesieniu do Wtórego Przyjścia naszego Pana, wykaże, że to słowo jest używane w tych trzech znaczeniach. Zbadamy więc obecnie te ustępy Pisma Św., cytując je z przekł. A.R.V. i zastępując słowo „przyjście” właściwym tłumaczeniem „obecność”, tak jak to podaje margines.
PARUZJA JAKO OKRES ŻĘCIA
Najpierw udowodnimy, że słowo parousia jest używane w niektórych ustępach Pisma Św. ze szczególnym odniesieniem się do okresu, w ciągu którego odbywa się żęcie Żniwa Wieku Ewangelii i podczas którego świat jako taki jest nieświadomy o Wtórej Obecności Jezusa.
Mat. 24:3: „Powiedz nam, kiedy się to