Teraźniejsza Prawda nr 288-289 – 1976 – str. 89
ofiarował swoją łyżkę – instrukcje w sprawiedliwości, jako logiczny wynik swej szafarskiej doktryny. Jego pojęcie o nawróceniu składa się z dwóch części: (1) odłączenie od grzechu, błędu, siebie i świata, i (2) przyjęcie Chrystusa, jako swego Zbawcę i Pana. Takie pojęcie nasuwało na myśl, że będzie on dawał instrukcje około linii przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości a zwróceniu się do wiary w Chrystusa, jako Zbawcę i posłuszeństwa Jemu jako swemu Panu. Z tych punktów zapatrywania możemy widzieć, że wchodziło to w jego zakres dawania instrukcji i napominania, co się tyczy każdej cnoty i łaski, jak również każdej dobrej mowy i uczynku. I to czynił, czego dowodzą jego pisma jak również ustne nauki. Przedstawiał rzeczy, które powinny być według jego zrozumienia uprawiane, wprowadzane w czyn i które powinny obfitować: wiarę, nadzieję, samokontrolę, cierpliwość, pobożność, braterską miłość, miłość bezinteresowną, pokorę, prostotę, pracowitość, samoofiarę, spokojność, długie znoszenie, pobłażliwość, przebaczenie, bezstronność, szczodrość, umiarkowanie, poważanie samego siebie, wesołość, zgodność, pokój, samoobrona, agresywność, zabezpieczenie siebie, taktowność, opatrzność, patriotyzm, duch rodzinny, przyjaźń, czystość, cichość, posłuszeństwo, gorliwość, wstrzemięźliwość, wspaniałomyślność, łagodność, radość i wierność. Do tych cnót jako przeciwnych skutkom grzechu, błędu, samolubstwa i światowości w rozmaitych formach, musiał z konieczności zachęcać swoich słuchaczy, jak również pobudzać ich do odwrócenia się od grzechu, błędu, samolubstwa i świata. On ustawicznie wpajał te rzeczy w nich, gdy nawoływał do przyjęcia Jezusa, jako Zbawcy i Pana. Jego nawoływanie aby przyjąć Jezusa jako Zbawcę, przyprowadziło wiele ludzi do usprawiedliwienia z wiary, pomimo jego spornego usposobienia wobec usprawiedliwienia z samej wiary.
OWOCNA SŁUŻBA
(20) Jeszcze z innego punktu zapatrywania szafarska doktryna pozafiguralnego Achyjezera dała mu możność ofiarowania jego łyżki – ćwiczenia w sprawiedliwości. Wywieranie przez niego nacisku na charakter, jako element w religii, wymagany przez jego pogląd na pokrewieństwo nawrócenia do członkostwa między ludem Bożym, było powodem, iż ofiarował pewne zarysy jego łyżki. Między innymi rzeczami zaszczepiał ducha tolerancji
kol. 2
w swoim przyzwalaniu religijnej wolności. Wiedząc, że jeżeli czyjeś religijne poglądy nie są sprawą jego osobistego przekonania, jego religijność jest bezwartościową przed Bogiem i jest złym wpływem dla niego samego i drugich, powstrzymywał się od nietolerancji. Nie tylko to, lecz ten pogląd na sprawy uczynił go miłym, taktownym i przekonywającym, z powodu czynienia starań, by nawracać ludzi do Boga. Toteż wszczepiał te zalety w drugich gdy ich przygotowywał do pracy ewangelicznej. Ta szafarska doktryna nauczyła go sztuki pozyskiwania dusz i pobudziła do ducha ewangelicznego. To również prowadziło go do zachęcania drugich, aby rozpowszechniać Biblię i inną literaturę, tyczącą się nawrócenia. Jego stanowisko zajęte odnośnie tej nauki było powodem, że Jan Bunyan, jeden z najsławniejszych baptystów wydał książkę w języku angielskim pt. „Postęp Pielgrzyma” (Pilgrim’s Progress), która miała najszerszą cyrkulację następnie po Biblii. Książka ta pisana według baptyskiego pojęcia o nawróceniu, jest w całym chrześcijaństwie największym dziełem literackim w tym przedmiocie. Ta książka w przeciągu 250 lat spełniła służbę dla milionów osób, nawracając ich w baptyskim znaczeniu tego słowa. Podobne uwagi zastosowane do napomnień pozafiguralnego Achyjezera względem miłości dusz i samozaparcia w ich interesie, były powodem, iż Kościół Baptyski stał się pionierem nowoczesnej zagranicznej pracy misjonarskiej. Mając te względy na uwadze widzimy zatem, że główne stanowisko zajęte przez doktrynę o nawróceniu w baptyskim systemie pojęć, było bardzo owocnym ćwiczeniem w sprawiedliwości. Zapewne iż w łyżce pozafiguralnego Achyjezera było dużo wonnego kadzidła – ofiary przyjemnej Panu.
(21) Powyższe badanie jest jeszcze jednym świadectwem, że właściwie zrozumieliśmy obóz Wieku Ewangelii i dwanaście denominacji chrześcijaństwa, jako pozaobraz dwunastu pokoleń Izraela na Wiek Ewangelii. To badanie także dało nam dalsze świadectwo, iż zrozumieliśmy pozafigury Lii, Racheli, Bali i Zelfy na Wiek Ewangelii. Prześladowania, jakie wycierpieli baptyści i unitariouniwersaliści od ośmiu denominacji chrześcijaństwa – potomków pozafiguralnej Lii i Zelfy – zapewne potwierdzają naszą myśl, odnośnie pokrewieństwa Bali do Racheli – figura i pozafigura – w rodzinie figuralnego i pozafiguralnego Jakuba. Im więcej szczegóły te są przedstawiane, tym więcej możemy widzieć, że Pan dał nam łaskę wyrozumieć 4ks. Mojżeszową.