Teraźniejsza Prawda nr 288-289 – 1976 – str. 75
uciekających z Judei i Jerozolimy w październiku 69 r., ponieważ były wtedy dwa otoczenia Jerozolimy, jedno odległe, przez które Rzymianie jesienią 69 r. zajęli obszar wynoszący około 30 mil wokół Jerozolimy, w którym jednakże pozostawiono dostateczne luki umożliwiające chrześcijanom ucieczkę do Pełli za Jordanem i drugie wiosną 70 r. w pobliżu miasta, tak zwarte, iż uniemożliwiało jakąkolwiek ucieczkę. Znamy wiele faktów dowodzących, że równoległości żniwa występowały w dalszym ciągu do 66 i 69 r. po Chr. w odniesieniu do prawdziwego Kościoła, a równoległości dyspensacji i wypełniały się do 73 r. w odniesieniu do kościelnego państwa żydowskiego.
W każdym razie nie jesteśmy ograniczeni do równoległości, ażeby uzyskać dowód, że czterdzieści lat pokrywały okres żęcia, który poprzedzał pokłosie, ponieważ Pismo Św. i Piramida z punktu widzenia czterdziestoletniego żniwa dają nam dalsze dowody, że żęcie niezależnie od pokłosia skończyło się w 1914 roku. Wszystko to jest w harmonii z myślą, że żniwo jest już skończone. Dowody te ponumerujemy cyframi następnymi po podanych wyżej. Kontynuujemy nasze rozważania dowodów 38-mym uzasadnieniem: (38) Dzień z przypowieści o groszu, czterdziestoletni okres, jest udokumentowany faktami dowodzącymi, że żęcie trwało od 1874 do 1914 roku. Z tego powodu żęcie, bez pokłosia ukończonego 16 kwietnia 1916 r., zostało zakończone jesienią 1914 roku. (39) Czterdziestodniowa podróż Eliasza do góry Bożej (1Król. 19:5-8) po drugim przebudzeniu i posiłku, przedstawia czterdziestoletni okres żęcia, odrębny od pokłosia, sięgający czasu spłodzenia ostatniego członka, w którym antytypowy Eliasz w pełni i ostatecznie, chociaż poczytalnie, osiągnął pozaobrazową górę Bożą, Królestwo Boże, które to wydarzenie zaznacza koniec żęcia jako odrębnego od pokłosia. (40) Czterdzieści dni szpiegowania ziemi z 4Moj. 13:1-25, przedstawiają czas od 1874 do 1914 r., podczas którego wodzowie zatrzymujący i tracący korony, w Prawdzie i poza nią, poszukiwali swego dziedzictwa i zostali powstrzymani w dalszych poszukiwaniach nowych paruzyjnych rzeczy tuż po wybuchu wojny. Pierwsza praca w stosunku do nich, jako .odrębnych grup, rozpoczęła się wyznawaniem grzechów nad Kozłem Azazela, w latach 1914-1916. To dowodzi, że żęcie jako odrębne od pokłosia zakończyło się w 1914 roku.
(41) Jak 40 dni, podczas których Ezechiel
kol. 2
leżał na boku za Jerozolimę (Ezech. 4:6), przedstawia 40 lat oblężenia protestantyzmu przez prawdziwy Kościół, tak 390 dni podczas których leżał na drugim boku, przedstawia obleganie romanizmu przez prawdziwy Kościół w ciągu 390 lat. Te czterdzieści dni przedstawiają czas żęcia, podczas którego przez obleganie protestantyzmu prawdziwy Kościół pozyskał z niego swoich zżętych braci (jako różnych od pozyskanych w pokłosiu). To oblężenie rozpoczęło się opozycją w stosunku do protestantyzmu pierwszą Prawdą żniwa, wyrażoną pod tytułem: Sposób powrotu naszego Pana, którą nasz Pastor jasno zrozumiał przy końcu września 1874 r. i natychmiast przy jej pomocy zaczął sprzeciwiać się drugiemu przyjściu naszego Pana w ciele, jako dzierżącemu sierp żniwa, co dowodzi, że to oblężenie, żęcie, zakończyło się w 1914 roku. (42) Poprzedni punkt nasuwa myśl, że nasz Pastor był pierwszym ziarnem pszenicy zżętym w żniwie Wieku Ewangelii i to do października 1874 r., co podobnie dowodzi, że 40 lat żęcia zakończyło się w 1914 roku. (43) Goliat wyzywający przez 40 dni Izraela do walki (1Sam. 17:16) symbolizuje ewolucję kroczącą pysznie podczas całego żniwa i zuchwale wyzywającą do walki lud Boży, lecz wojna jako symboliczny wiatr (Obj. 7:1), położyła kres jej przechwałkom na temat postępu współczesnej cywilizacji będącego pozytywnym dowodem jej prawdziwości i zaopatrzyła naszego Pastora w końcowy skuteczny argument przeciwko ewolucji. A więc 40-letnie żniwo (żęcie) zakończyło się w 1914 roku. (44) Pierwszy pobyt Mojżesza na górze przedstawia posiadanie przez Chrystusa przez pierwszych 40 lat autorytetu Swego Królestwa, otrzymanego przez Niego tuż przed Jego drugim przyjściem (Psalm 45:4-7). Schodzenie Mojżesza z góry przy końcu 40 dni przedstawia rozpoczęcie przez Chrystusa wojny okopowej, jako początek gniewu, aby osłabić chrześcijaństwo w celu zupełnego obalenia go. Jednakże żęcie (jako odrębne od pokłosia) musiało być ukończone przed początkiem gniewu. Przeto przed 21 września 1914 r., kiedy rozpoczęła się wojna okopowa, żęcie było ukończone. (45) Trwająca przez 40 lat służba Jeremiasza (Jer. 1:2, 3; porównaj ze zbieżnymi długościami panowania Jozyjasza, Joakima i Sedekiasza, II Tom, str. 51), jak dowiedziono na podstawie 2520 lat równoległości (dwójnasób), jest równoległa z okresem od 1874 r. do 1914 r., a jego służba jako typ i jako równoległość przedstawia służbę żęcia