Teraźniejsza Prawda nr 285-286 – 1976 – str. 24
mającą na celu zwalczanie galopującej inflacji i gwałtownego wzrostu płac jako „plan uratowania naszego kraju”. Powiedział społeczeństwu brytyjskiemu: „Jeśli w ciągu następnych 12 miesięcy nie osiągniemy drastycznej redukcji w obecnym katastrofalnym tempie inflacji… naród brytyjski zostanie pochłonięty przez ogólną ekonomiczną katastrofę o nieobliczalnych proporcjach”. W konsekwencji nastąpiło ograniczenie wzrostu płac, podatki zostały drastycznie podniesione w gospodarce i tak już przeciążonej podatkami, wydatki rządowe pochłaniające ponad 60 procent produktu narodowego brutto zostały obcięte i podjęto inne surowe środki zapobiegawcze w celu niedopuszczenia do ostatecznego rozrachunku i upadku. Lecz te środki zaradcze, chociaż mogą i tam poprawić warunki są jednak tylko półśrodkami. Tempo inflacji wzrosło już do 30 procent a funt spadł do 2 dolarów odpowiednio do bardzo zdewaluowanego dolara amerykańskiego. Ogólny niepokój postępuje i szybko prowadzi w kierunku rewolucji.
SYTUACJA W STANACH ZJEDNOCZONYCH AMERYKI
W związku z tym jest godnym uwagi, że podczas minionych dziesięciu lat zostały w USA ujawnione następujące alarmujące wydarzenia:
Dwie z największych kolei żelaznych połączyły się w desperackim poszukiwaniu możliwości wypłacalności, skończyły jednakże bankructwem. Dwa największe banki musiały być przejęte przez rząd a dwie z najsilniejszych korporacji musiały być ratowane przez rządową pomoc finansową. Ogromny przemysł samochodowy został boleśnie dotknięty przez obcą konkurencję i znajduje się w wielkich kłopotach. Dolar był już dwukrotnie dewaluowany i znowu stoi w obliczu dalszej dewaluacji. Wiodące miasto w kraju, Nowy Jork, znajduje się w ciężkim położeniu finansowym gwałtownie tracąc zdolność kredytową z daleko sięgającymi skutkami. Środki informacji były wypełnione wiadomościami demaskującymi wiele zatrważających warunków w USA, nie ma więc potrzeby powtarzać ich tutaj.
BEZNADZIEJNOŚĆ DOLARA USA
Siła nabywcza dolara obecnie gwałtownie spada w miarę jak wzrasta galopująca inflacja, a poza tym wszystkim istnieje własność prywatna,
kol. 2
System Rezerwy Federalnej mający na względzie własne korzyści, który od 1913 r. zdobywa coraz większą kontrolę i kieruje rządem oraz całą gospodarką narodową. Rząd i dolar są bezsilni w jego dławiących uściskach (Zob. P '66,6; '67,8).
Konstytucja USA (art. 1, ust. 8) daje Kongresowi władzę emitowania krajowej waluty. Gdyby Kongres emitował pieniądze bez oprocentowania zgodnie z konstytucją, nie byłoby długu narodowego. Akt Rezerwy Federalnej przeszedł w dniu 23 grudnia 1913 r., gdy większość członków Kongresu wyjechała na urlop gwiazdkowy, a cztery godziny później był podpisany jako akt prawny przez prezydenta Woodrowa Wilsona. Tenże ostatecznie zerwał stosunki z płk E. M. House, który działał na rzecz interesów międzynarodowego bankierstwa reprezentowanego przez Pawła Warburga, Cartera Glassa, Nelsona Aldricha (dziadka Nelsona Rockefellera), itd. Uświadamiając sobie popełniony błąd prezydent Wilson powiedział: „Nieświadomie zrujnowałem swój kraj”.
Członek Kongresu, Chas. A. Lindberg, sen., powiedział Kongresowi: „Ten akt ustanawia najbardziej gigantyczny trust na ziemi… Jeśli prezydent podpisze ten akt to potęgą pieniądza zostanie zalegalizowany niewidzialny rząd… Nowe Prawo będzie tworzyć inflację wtedy, kiedy trusty będą tego chciały… i depresje będą naukowo wywoływane”. (Tak przedstawił sprawę Allen Gary w książce pt. Bankructwo — Konspiracja przeciwko ekonomii).
Przez lata USA płaciły odsetki za każdy banknot Rezerwie Federalnej. Rezerwa Federalna emituje pieniądze za cenę około 0,0084 centa za banknot, co stanowi koszt druku a następnie pożycza z powrotem te pieniądze rządowi USA licząc odsetki. Banknot jednodolarowy itd. w nadruku jasno stwierdza „Banknot Rezerwy Federalnej”, co oznacza, że to jest rzeczywiście skrypt dłużny rządu USA w stosunku do prywatnych bankierów Rezerwy Federalnej za nominalną wartość banknotu plus odsetki. Odsetki z tytułu „długu narodowego” stanowią dzisiaj trzecią co do wielkości pozycję budżetu narodowego. Tylko same odsetki stanowią teraz sumy wynoszące od 30 do 40 miliardów dolarów rocznie. Cały kapitał i odsetki prawdopodobnie nigdy całkowicie nie będą spłacone, lecz zostaną odrzucone przez zbliżający się antytypowy rząd Jehu.