Teraźniejsza Prawda nr 284 – 1976 – str. 5
ponieważ „wypełnieniem zakonu jest miłość” (Rzym. 13:10). A jeśli my nie jesteśmy w zgodzie z tym Boskim prawem, to jak możemy być sługami tego prawa? (Ponadto poświęceni podlegają nowemu przykazaniu bezinteresownej miłości – Jan 13:34 – które jest jeszcze wyższe).
Jakkolwiek Apostoł gdzie indziej wyjaśnia, że z powodu naszego upadłego stanu nie jesteśmy w stanie dorównać literze standardu Nowego Przymierza, chociaż możemy dorównać jego duchowi, jego intencji. W harmonii z tym on nam mówi, że „zakon Ducha żywota, który jest w Chrystusie Jezusie, uwolnił mię od zakonu grzechu i śmierci” i że Jezus dzięki Swej ofierze za grzech „potępił grzech w ciele, by ona sprawiedliwość zakonu była wypełniona w nas, którzy nie według [zgodnie z] ciała chodzimy, ale według [zgodnie z] Ducha” (Rzym. 8:2-4).
Dzięki Bogu, że my nie jesteśmy „pod zakonem [Przymierzem Zakonu], ale pod łaską” (Rzym. 6:14), bo w naszym upadłym ciele nie możemy dorosnąć do litery doskonałych wzorców Przymierza Zakonu (Rzym. 7:10-25; Gal. 2:15-21; Jakub 2:10, 11). Naprawdę „litera zabija [prowadzi do śmierci], ale Duch daje życie”. Gdyby obecnie była zastosowana ścisła litera Boskiego prawa natychmiast potępiłaby wszystkich na śmierć. W wyniku Boskich zarządzeń Jezus obecnie wypowiada do nas słowa, które są duchem i żywotem (Jan 6:63).
Apostoł Paweł uważał za słuszne sprzeciwić się tym, którzy stosowali się do obrządku żydowskiego i twierdzili, że Kościół podlega literalnym wymogom Starego Przymierza Zakonu. Np. domagali się oni obrzezki ze strony chrześcijan. Paweł podał powód tego mówiąc „żeby się z ciała waszego chlubili”. On także wskazał, że „ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale nowe stworzenie” (Gal. 6:12-15), „albowiem nie ten jest Żydem [duchowym Izraelitą], który jest Żydem na jawie, ani to jest obrzezka, która jest na jawie na ciele; ale, który jest w skrytości Żydem, i obrzezka serca, która jest w duchu, nie w literze” (Rzym. 2:28,29). „W którym i obrzezani jesteście obrzezką nie ręką uczynioną, to jest, zewlekłszy ciało wszystkich grzechów przez obrzezkę Chrystusową” (Kol. 2:11-14).
DWA PRZECIWSTAWNE USŁUGIWANIA
W. 7, 8: „Bo jeślić posługiwanie śmierci (Prawo Mojżeszowe – zob. Rzym. 7:9) literami [zob. Diaglott, ASV, uwaga na dole] wyrażone na tablicach kamiennych było chwalebne
kol. 2
[w obecności chwały – attended with glory: Diaglott, ASV, itd.], tak iż synowie Izraelscy nie mogli śmiele patrzyć na oblicze [z powodu jego jasności i strachu – 2Mojż. 34:30] Mojżeszowe dla chwały oblicza jego, która miała być skażona [chwała oblicza jego przeminęła, gdy ta sytuacja się skończyła ilustrując przemijający charakter reprezentowanej przez niego dyspensacji]: jakoż daleko więcej usługiwanie Ducha nie ma być [tj. jeszcze bardziej] chwalebne [chwalebna usługa Wieku Ewangelii i Wieku Tysiąclecia należąca do Nowego Przymierza nastąpi z chwilą inauguracji tego Przymierza, gdy Przymierze Mojżeszowe będzie całkowicie zniesione, a Chrystus i Jego Święci objawieni w chwale]”?
W. 9: „Bo jeślić usługiwanie potępienia było chwalebne, daleko więcej usługiwanie sprawiedliwości obfituje w chwale”, gdyż to jest „Ewangelią Chrystusową”, którą słudzy Boży usługują, a która szczególnie objawia sprawiedliwość Bożą (Rzym. 1:16, 17) a tę sprawiedliwość Bóg przypisuje tym, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa i postępują według Ducha (Rzym. 3:21-28; 8:1-4). Usługiwanie przez Jezusa i członków Jego Ciała ewangelią sprawiedliwości, usprawiedliwienia (1) przez wiarę podczas Wieku Ewangelii i (2) aktualnego podczas Wieku Tysiąclecia z pewnością bardzo przewyższa chwałę Mojżeszowego usługiwania, które było usługiwaniem potępienia.
Tak więc Apostoł cofa się o jeden krok wstecz niż to określają w. 7 i 8 (ponieważ to nie jest tutaj przypadkiem typu i antytypu – zob. T.P. ’35, str. 75, ost. par.) wskazując na kontrast dwóch usługiwań. Potępienie będące poprzedzeniem śmierci dokonanym przez Prawo stanowi tutaj przeciwstawienie sprawiedliwości, która jest poprzedzona duchem żywota dokonanym przez Ewangelię. To samo pokrewieństwo pomiędzy duchem, życiem i sprawiedliwością można dostrzec w liście do Rzym. 8:10 „Duch jest żywy dla sprawiedliwości”.
W. 10: „Albowiem i to, co chwałę miało, nie miało chwały w tej części, co się tknie onej przewyższającej chwały”. Służenie Przymierzu Zakonu „posługiwaniu śmierci”, które było chwalebne w osobie Mojżesza traci swoją chwałę przez porównanie z o wiele większą chwałą „usługiwania Ducha” przynoszącego życie. „Zakon i prorocy aż do Jana, a od tego czasu królestwo Boże opowiadane bywa, a każdy się do niego gwałtem ciśnie” (Łuk. 16:16). Przewyższająca chwała nowego z jego przemożnym splendorem powoduje zmniejszenie i zanikanie starego tak, jak jasne słońce