Teraźniejsza Prawda nr 284 – 1976 – str. 4
sługami Nowego Przymierza, jeśli to Nowe Przymierze jeszcze nie istnieje”?
Po przedstawieniu licznych ilustracji „On Sługa” wyjaśnia: „On (Św. Paweł) nie ma na myśli, że Nowe Przymierze już weszło w życie, że działa, ale że z punktu widzenia tego Nowego Przymierza przyobiecanego przez Boga, które ostatecznie ma być podpisane, opieczętowane i wejść w życie on i inni, całe Królewskie Kapłaństwo są sługami tego przymierza, służącymi jego interesom i w pełni przez Pana do tego przygotowanymi. Sami z siebie nie mamy sprawiedliwości, ani zasługi, która mogłaby spowodować przypieczętowanie tego Nowego Przymierza z Izraelem. Ale będąc usprawiedliwieni przez wiarę w krew Chrystusa jesteśmy w stanie lub kompetentni służyć interesom Nowego Przymierza. Służymy mu kładąc nasze życie jako współdziedzice z naszym Odkupicielem w celu zapieczętowania go i następnie wprowadzenia w życie”.
JAK CZŁONKOWIE CIAŁA SŁUŻYLI NOWEMU PRZYMIERZU
Członkowie Ciała Chrystusowego w ciele służyli i powodowali postęp Nowego Przymierza szczególnie siedmioma sposobami: (1) każdy przez kładzenie swego ludzkiego życia ofiarniczo jako część ofiary za grzech, dla jego przypieczętowania, (2) każdy przez rozwijanie charakteru nadającego się do członkostwa w jego Pośredniku, w celu zapieczętowania go w stosunku do Boga i człowieka i administrowania jego zarządzeniami, gdy one zaczną obowiązywać, (3) przez udzielanie pomocy współczłonkom Ciała w wykonywaniu ich ofiar, (4) przez pomaganie im w rozwijaniu charakterów odpowiednich do zarządzania w ramach tego Przymierza na korzyść jego beneficjantów, (5) przez danie świadectwa światu, (6) przez pomaganie podczas Epifanii w przygotowaniu Wielkiej Kompanii i (7) Młodocianych Godnych do nabycia kwalifikacji, mających na celu pomaganie Pośrednikowi w Królestwie w realizowaniu zarządzeń tego Przymierza. Uczestniczenie członków Ciała w piciu z Jezusem kielicha ofiarniczej śmierci uczyniło ich przez Jego zasługę częścią pieczęci Nowego Przymierza (Łuk. 22:20; 1Kor. 10:16).
Jezus jest „rękojmią lepszego przymierza” (Żyd. 7:22), aniżeli było Stare Przymierze Zakonu. On już ukończył przygotowywanie członków Swego Ciała, 144000 (Obj. 7:4-8; 14:1-5; 19:5-8). Po ukończeniu przez Niego przygotowywań dotyczących Ludu Wielkiego (Obj. 7:9-17)
kol. 2
i Młodocianych Godnych (Joel 2:28) jako antytypowych Lewitów, a także Poświęconych Obozowników Epifanii jako ich pomocników pokazanych w Netynejczykach, w celu usługiwania Nowemu Przymierzu, On zapieczętuje je krwią-zasługą wielkiej ofiary za Grzech i zawrze je z Godnymi, Poświęconymi Obozowcami Epifanii i „domem Izraelskim” w ogólności „po tych dniach” w celu błogosławienia rodzaju ludzkiego (Żyd. 8:8-13; Gal. 3:7-9, 16, 29).
Kto jest sposobny do tych rzeczy? Z pewnością nikt z upadłej rasy Adamowej nie jest do nich sposobny o własnych siłach, ponieważ „zapłatą za grzech jest śmierć” i „nie masz sprawiedliwego, ani jednego” (Rzym. 6:23; 3:10). Ale „przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi”, i On był „wydany dla grzechów naszych, a wstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego” (Rzym. 5:19; 4:25). Tak więc w szerszym znaczeniu wszyscy, którzy są „usprawiedliwieni z wiary” i poświęceni Bogu (Rzym. 5:1; 12:1) są w stanie lub są kompetentni służyć interesom Nowego Przymierza, ponieważ „nasza sposobność jest z Boga”.
Jako wykwalifikowani słudzy Nowego Przymierza z powagą staramy się nasze powołanie i wybranie uczynić pewnym, być wiernymi aż do śmierci, wzrastać w wiedzy, rozwijać charakter podobny do Chrystusowego odpowiedni do naszej obecnej i przyszłej służby, pomagać sobie wzajemnie pod każdym względem i dawać świadectwo światu. Jako ambasadorowie Boga nauczamy o ciągłości wyboru nasienia Abrahamowego i nadchodzącym Królestwie, w którym będzie panować prawda i sprawiedliwość, wyjaśniając ludziom Wielki Boski Plan Zbawienia dla celów Wieku Ewangelii i Tysiąclecia, Jego miłość i miłosierdzie oraz postanowienia zbliżającego się Nowego Przymierza, przez które wszyscy jeśli zechcą będą mogli osiągnąć życie wieczne (Obj. 22:17).
LITERA I DUCH
Ci, których Bóg uzdolnił podczas Wieku Ewangelii do stanowisk sług Nowego Przymierza „nie litery, ale Ducha” (w. 6) są oczywiście w harmonii ze wszystkimi warunkami tego Przymierza, chociaż mu nie podlegają. Warunki te stanowią doskonałe posłuszeństwo Bogu przedstawione w streszczonym Boskim prawie wyrażającym się w miłości do Boga z całego serca, umysłu, duszy, siły i miłości do bliźniego jak siebie samego (Mar. 12:28-33),