Teraźniejsza Prawda nr 72 – 1934 – str. 80
jako królowej niebios i pośredniczki między wierzącymi a Bogiem i Chrystusem, uczynków pokutnych, papieskie kapłaństwo i hierarchje, papieski sakramentalizm, papieskiej idei o Kościele i że Kościół rzymsko katolicki jest prawdziwym Kościołem? Krótko mówiąc, co ta doktryna uczyniła z papieskim systemem? Gdy zastanawiamy się nad tym rezultatem, to co podziwiamy?
(69) Czy Luter rozumiał wszystkie zarysy o usprawiedliwieniu z wiary? O jakich czterech zarysach on jasno nie rozumiał? Czy mamy go za te niedostatki obwiniać? Jeżeli nie, to dlaczego? Co powinniśmy czynić ze względu na udzielenie tak wielkiego światła Lutrowi?
(70) Jaką wielką pomyłkę Luter uczynił? Pod czyjem panowaniem on to uczynił? Jak przyszło do tego, że on tę pomyłkę uczynił? Jak on ją zaczął? Co Carlstadt i jego zwolennicy uczynili? Jak oni postąpili? Jakie wrażenie wywarło ich postąpienie na Lutra? Co Luter uczynił przeciw temu? Jakie wrażenie wywarł ten czyn Lutra na Fryderyku Mądrym? Jak Luter odtąd postępował w sprawach Reformacji? Do jakiego stopnia udało mu się pozyskać ludzi z papiestwa do reformacji? Co on uczynił, żeby utrzymać coraz większą liczbę zwolenników? Pod czyją dyrekcją? Z czyją pomocą? Jaki był skutek takiego postępowania na innych Reformatorów i jego króla? W jakim kierunku jego czynności postępowały? Jaki był ogrom jego pracy w porównaniu z innymi? Której pozafigury był on częścią w tej działalności? W jakich trzech czynnościach brał on udział? Jaki był skutek z powodu jego niewoli na jego charakter i pracę? Jaką opinję powinniśmy mieć o Lutrze?
(71) Jakie jest właściwe oszacowanie zdolności luterańskich teologów? Wymień trzech największych luterańskich wodzów utracjuszy koron? Jak oni się równają z głównymi wodzami utracjuszy koron innych kościołów? W skróceniu określij Chemmitza, Ger-harda i Calova, w ich pisaniach i działalności? Jak Chemitz, Bellarmin i Gerhard działali jeden ku drugiemu? Jak się nazywali jeszcze inni luterańscy wodzowie utracjuszy koron? Co oni przygotowali odnośnie doktryny o usprawiedliwieniu z wiary? Określij pracę Gerharda na ten przedmiot? O czem przekonali się katoliccy teologowie?
(72) Co było misą tych wodzów utracjuszy koron? Jak ona naprawia błędne postępowanie ze względu na pychę własną – sprawiedliwość człowieka, samo-ufność, samo-pojednanie, samo-usprawiedliwienie, że człowiek jest sam w sobie wystarczający, że może sam się udoskonalić, zniewagi Chrystusa, poglądy znieważające Boga, zuchwałość księży i hierarchizmu, kuszenie Boga przez grzech, niewiarę, rozpacz, brak miłości, nienawidzenie drugich, ducha bojaźni i niewdzięczności, oziębłości ku drugim, pożądliwości i miłości grzechu? Do czego zastosowali oni tę doktrynę, a czyniąc to, co oni ofiarowali?
(73) Przeciw jakim nieprzyjacielom musiał pozafiguralny Elisama stanąć do walki? Jak się nazywali trzej najzdolniejsi z tych nieprzyjaciół? W jakim zakresie każdy z nich pracował? Który z nich był najzdolniejszy? Jakie były jego główne charakterystyki? Co papież Sykstus VI uczynił z jego „Dysputacjami”? Jak jego dzieło jest uważane przez teologów katolickich i protestanckich? Jakiego błędu trzymali się luteranie odnośnie celu usprawiedliwienia z wiary, który był dla nich niekorzystny w walce przeciw rzymskim kontrowersjonistom? Co pozafiguralny Elisama osiągnął w swoich kontrowersjach z Rzymem?
kol. 1
PYTANIA I ODPOWIEDZI
Pytanie: – Oprócz niewierności jednego z małżonków, czy może poświęcona osoba, zgodnie z Pismem świętem, skarżyć o rozwód?
Odpowiedź: – Myślimy, że nie; ponieważ Pismo święte podaje tylko jeden powód do rozwodu dla osoby poświęconej (Mat. 19:9). Podczas gdy opuszczona poświęcona osoba jest wolną od wszelkich zobowiązań małżeńskich względem tej drugiej strony, która ją opuściła (1Kor. 7:15) wszakże to nie daje jemu lub jej prawa do rozwodu lub do wstępowania w małżeństwo z inną osobą, tak długo dopóki żyje ta strona, która opuściła, lecz daje opuszczonej osobie prawo odmówienia wspólnego pożycia z dezerterem. – P 1926, 173.
Pytanie: – Gdyby sąd udzielił rozwodu osobie poświęconej z innego powodu aniżeli cudzołóstwo ze strony tej drugiej, to czy poświęcona osoba może wejść ponownie w związek małżeński?
Odpowiedź: – W takim razie osoba poświęcona nie powinna podawać o rozwód. Lecz jeżeli on lub ona otrzymałaby rozwód sądowy, w takim razie poświęcona osoba nie może wstępować ponownie w związek małżeński tak długo jak długo żyje strona rozwiedziona. – P 1926, 174.
Pytanie: – Jak mogą członkowie Wielkiej Kompanii znajdować się w Babilonie od roku 1878, od którego to czasu głos Oblubieńca i Oblubienicy nie jest już więcej w nim słyszany?
Odpowiedź: – Przed rokiem 1878 Babilon był Boskim narzędziem mówczym, a zatem, gdy Oblubieniec i Oblubienica mówili, to oni w nim mówili tj. w jego lub przez jego narzędzie. Lecz od roku 1878 odtąd Babilon przestał być Boskim narzędziem mówczym (Obj. 3: 16), ma się rozumieć, że głos Oblubieńca i Oblubienicy nie jest już więcej w nim słyszany, to znaczy, że nie jest już więcej dawana przez niego prawda na czasie. Jednak nie należy
kol. 2
przez to rozumieć, że pośród niego już nikt z poświęconego ludu Pańskiego nie miał dawać świadectwa Prawdzie; ponieważ fakty dowodzą, że oni dają świadectwo Prawdzie, jak również fakty dowodzą, że członkowie Wielkiej Kompanii to czynią. Wiemy, że na długo po roku 1878 członkowie Maluczkiego Stadka byli utożsamieni z Kościołem nominalnym (Mat. 24:31; Obj. 18:4). Dlatego też członkowie Wielkiej Kompanii na pewno tam się znajdowali. Pismo święte uczy, że niektórzy z nich będą pozostawali w Babilonie po ukończeniu żęcia (Jer. 8:20). Lot przedstawia pewną część Wielkiej Kompanii, która opuściła Babilon przed samym rozpoczęciem się ucisku, a zatem na długo po roku 1878. Głupie panny przedstawiają klasę, która będzie posiadała tak mało Prawdy przed zabraniem Maluczkiego Stadka z ziemi, iż będzie nieświadomą tego faktu, że wybrani zostali zapieczętowani w roku 1916 (Mat. 25: 10 – 12) To dowodzi, że członkowie Wielkiej Kompanii są i przez wiele lat będą jeszcze pozostawali w Babilonie. Oprócz tego, gdyby nawet wyrażenie „nie będzie więcej słyszany w tobie” oznaczało nie będzie więcej słyszany w pośród ciebie, toby i tak nie dowodziło, że Wielka Kompania nie znajduje się w Babilonie od roku 1878, ponieważ wyrażenie nie odnosi się do Wielkiej Kompanii i ponieważ niektórzy członkowie Wielkiej Kompanii teraz żyjący w Babilonie byli bez wątpienia w Babilonie jako nowe stworzenia przed rokiem 1878. Ponadto przedstawiciele Babilonu od roku 1878 głosili ludziom znajdującym się tak wewnątrz jak i na zewnątrz Babilonu dosyć Prawdy przy pomocy której przyprowadzali ich do poświęcenia i spłodzenia z Ducha. Niektórzy z nas wiedzą to z doświadczenia, np. Wydawca Teraźniejszej Prawdy został przez przedstawicieli Babilońskich przyprowadzony do usprawiedliwienia w r. 1887, a do poświęcenia i spłodzenia z Ducha w roku 1888, gdy był jeszcze w Babilonie, którego opuścił w roku 1903. (P 1926, 174.)
ZAWIADOMIENIE
W dniach 19, 20 i 21 października odbędzie się polska i angielska konwencja w New Ontario Fraternity Halls, 16 K. Ontario St., Chicago, 111. Początek o godzinie 10 – tej przed południem, w piątek, 19 – go października. Potrzebnych informacji udzieli brat A. J. Rykała, 1344 N. Damen Ave., Chicago, Ul.
SPROSTOWANIA
W numerze 66, stronica 76, szpalta 2, par. 1, wiersz 17 od góry, zamiast niedorzecznością powinno być niewiernością. Zaś na stronicy 77, szpalta 2, wiersz 8 od dołu, zamiast Fedeurów powinno być Sedeurów.
W numerze 71, stronica 54, szpalta 2, par. 2, wiersz 26 od dołu, zamiast dziesiątej godziny, powinno być dziewiątej godziny. Taką samą poprawkę należy zrobić w tym samym miejscu w No. 48. W numerze 71, stronica 55, szpalta 2, par. 2 wiersz 7 od dołu, po słowie złego należy dopisać: Tak wiec zarzuty przeciwko biblijnym poglądom naszego. Zaś na str. 58, szpalta 2, par. 3, w wierszu 10 z góry pomiędzy z 1 lutego powinna być wstawiona data 1 – go, a w wierszu 11, pomiędzy z 1 lutego data 15 – go.
błędy poprawione
CHWALEBNE OBIETNICE
Byłem pustynią nieurodzajną,
Bolą dziką i bezowocną,
Aż łaska Pańska mię zbawiła,
Przez wiarę Prawdą oświeciła.
I poszedłem v ślady mego Umiłowanego,
Zbawcę chwałą i czcią ukoronowanego.
Pan też zmienił mą pustynię,
Na Jego ogród i winnicę,
Owoców i kwiatów wybornych,
Lilii polnych i róż Sarońskich.
Jak źrenicy oka mego, mówić Pan, strzec jej będę;
I deszczem wieczornym i porannym odświeżać ją będę.
Izaj. 58: 11; 51: 3; 27: 3, 4; Ozeasz 14: 5; 5Moj. 32: 10; Zach. 2: 8.