Teraźniejsza Prawda nr 71 – 1934 – str. 64
(56) Pobijając wywody o papieskiej supremacji w Kościele, pozafiguralny Elijazaf równocześnie obalał twierdzenia o papieskiej supremacji w państwie. Pobił także argumenty papieskie o władzy papieża nad wszystką władzą cywilną, udowadniając, że taka władza nigdy nie była uznawana w Kościele, aż dopiero wtenczas, gdy papież dostał władzę cywilną w szóstym stuleciu; że doczesną władzę papież otrzymał przez spokojną, lecz bezprawną uzurpację, przychylne warunki i sprzyjanie uległym znajdującym się w potrzebie księstwom; że papież był nawet wasalem Karola Wielkiego; że dopiero w dziewiątym stuleciu przez Dekretalie Pseudo-Izydorowe*, które teraz papiestwo przyznaje, że były fałszywe, jak i Donacje Konstantyna** (o czym już wspomniał papież Adrian I w swoim liście pisanym do Karola Wielkiego roku 788), została przedstawiona absolutna supremacja papieża, jako zastępcy Chrystusa nad Zachodnimi państwami, jako starożytna doktryna; że te dekretalia pozostawały niezastosowane aż do czasu Hildebranda w jedenastym stuleciu, ponieważ aż dotąd były dogmatycznie opracowywane, aby je można było zastosować do całego świata; i że nie prędzej, aż dopiero w trzynastym stuleciu, za czasów Innocentego III zaczęły być wprowadzane uniwersalnie w praktykę. Tym sposobem pozafiguralny Elijazaf dowiódł, że obie fazy papieskiej supremacji stopniowo wzrastały przez wiele stuleci, a nie powstały z Pisma Świętego; a ich twierdzenie, że powstały z Pisma Świętego było błędne i jako takie zostało pobite. Ponadto udowodnił z nauk i przykładów Chrystusa, Apostołów i pierwotnego Kościoła, że Głowa i członkowie Kościoła, póki są w ciele mają być poddani władzy cywilnej. W poprzedniej części tego artykułu zacytowaliśmy odnośne ustępy i nie będziemy cytować ich tutaj. Tym sposobem pozafiguralny Elijazaf ofiarował swoją czaszę.
(57) Pozafiguralny Elijazaf ofiarował też w swoim nauczaniu swoją łyżkę, t.j. nauki etyczne – ćwiczenie w sprawiedliwości. Przedstawił on, że najgorsza tyrania w państwie jest zawsze lepsza niż anarchia i dlatego lud Boży za korzyści otrzymywane nawet od najgorszych rządów jest obowiązany być posłuszny prawom krajowym, które nie stoją w przeciwieństwie Pismu Świętemu – a tym sposobem mieli posłusznie odcierpieć kary na nich nałożone, jako część ich cierpień dla sprawiedliwości. Pozafiguralny Elijazaf wykazał, że takie postępowanie w posłuszeństwie pozwoli wyrobić w sobie samozaparcie, porządek, pokój, zadowolenie, wiarę, nadzieję, miłość, cichość, wierność i siłę charakteru. Dowiódł, że takie postępowanie dopomogłoby innym do wyrobienia pewnych zalet, a ostatecznie można by je zalecić krnąbrnym urzędnikom państwowym. Udowodnił, że w tym wszystkim serca i umysły ludu Pańskiego wzrastałyby w łasce, znajomości i owocności w służbie, przygotowując się przez to do Królestwa. A zatem użył on tę naukę na wprowadzenie sprawiedliwości, a przez to wprowadzał polityczny pokój, zadowolenie i dobrobyt; i w tym uczynił wiele dobrego w Wielkiej Brytanii, w jej koloniach i w Ameryce.
kol. 2
A tym samym ofiarował swoją łyżkę. (Present Truth 1926, str. 69 i 86).
(Ciąg dalszy nastąpi)
PYTANIA BEREAŃSKIE DO POWYŻSZEGO PRZEDMIOTU
(50) Co papieże usiłowali uczynić z nią z początku? Jak ona postąpiła względem tych usiłowań? Dlaczego? Co jej oddanie się sprawom ludu pozyskało dla niej? Jaki był skutek jej postępowania w pierwszych 12 latach jej panowania?
(51) Jakiego rodzaju bullę papiestwo wydało w 1570 roku? Co orzekała przedmowa tej bulli? Co jej pierwszy rozdział? Drugi? Trzeci? Czwarty? Piąty? Szósty?
(52) Co nastąpiło w Anglji wskutek wydania tej bulli? Co parlament uczynił? Jakich trzech niegodziwości dopuścili się niektórzy z jej katolickich poddanych? Co było uczynione z nimi? Za co ich Rzym uważa? Co pobiją takie uważanie? Jak sobie postąpiła znaczna liczba katolików? Jaki był skutek tego postąpienia? Kto ich namówił? Jakie prawo było uchwalone względem takich osób?
(53) Jak długo monarchowie katoliccy odkładali z wykonaniem wyroku nad Elżbietą i jej stronnikach? Dlaczego papież nalegał, aby zawojowano Anglję? Kto podjął się tego uczynić? Jakie dwa przygotowania zarządzono? Jakie były plany? Jak Anglia postąpiła w tej sytuacji? Jakie wrażenie królowa uczyniła na wojsko? Co papież uczynił, spodziewając się zwycięstwa? Co on uczynił z Armadą i całym przedsięwzięciem? O które pięć rzeczy modlił się kler papieski i ludzie? Co się stało jako odpowiedź? Porównaj obie floty i ich komendantów? Kiedy Armada wjechała na Kanał Angielski? Jak odegrała się pierwsza bitwa? Jaki był skutek? Co tedy nastąpiło? Co się stało w nocy 7-go sierpnia, 1588 r.? Jaki był rezultat? Jak długo Anglicy gonili Armadę? Co tedy się stało? Jakie były straty jej w okrętach i ludziach? Co się stało z księciem Parmą i jego wojskiem?
(54) Co było powtórzone? Jaki był skutek ostateczny? Wymień inne bezprawia papieskie względem władzy angielskiej? Co papieskie postępowanie w tych wypadkach dowodzi odnośnie Listu do Rzymian 13:1-6? Wśród jakich wypadków ofiarował pozafiguralny Elijazaf swoją czaszę? Dlaczego poświęciliśmy tyle miejsca w tym artykule na polityczną historję? Jak teologowie papiescy strają się usprawiedliwić papieskie postępowanie w tych i podobnych wypadkach? Co pozafiguralny Elijazaf uczynił ze swymi argumentami? Jak się nazywali jego trzej główni przedstawiciele? Jak się nazywała najgłówniejsza antypapieska książka? Określ ją w krótkości. Z jakich trzech źródeł on zaczerpnął swoje argumenty? Jakie są te siedm twierdzeń papieskich, któremi on dowodzi o swej supremacji?
(55) Co pozafiguralny Elijazaf przyznał względem Piotrowego pierwszeństwa? Przez które siedm argumentów zbił on dowody papieskich argumentów o zwierzchności jurysdykcji Piotra nad Apostołami i Kościołem? Jak on zbił te inne sześć twierdzeń papieskich o papieskiej zwierzchności w Kościele?
(56) Co wypływa z pobicia tych siedem propozycji? Jak on zbił wywody papieskiej zwierzchności w Państwie z historii? Co to również obaliło? Jak on zbił ich wywody Pismem Św.? Rozumem i naturalnym prawem?
(57) Jak on ofiarował złotą łyżkę? Jak on pokazał, że naszym obowiązkiem jest, by pozostać posłusznymi nawet tyrańskiemu władcy? Jakie cnoty uprawiała jego łyżka? Jakie są ogólne stopnie życia chrześcijańskiego? Gdzie okazał się dobry owoc?
SPROSTOWANIE
W numerze z Maja 1934, czyli 70-ym Teraźniejszej Prawdy zrobiona została omyłka drukarska. Prosimy Was o poprawienie sobie tego miejsca w pierwszym artykule tego 70-go numeru na str. 34 w drugim paragrafie należy wykreślić całą linję 22-gą słowa: na i chwalebna nadzieja św. Paweł odzywa się, napomi- – a należy dopisać do tego samego paragrafu na tej samej stronie u dołu słowa: ciemnienia ich przymierza. Widzimy jak on pi-
błąd poprawiony
Ach przyjdź błogi dniu, (Izaj. 35:1, 2)
Co niesiesz pokój ziemi;
Gdy nasz Pan po ucisku, (Psa. 46:9-11)
Z łaskami promiennemi,
Zaprowadzi ład na ziemi. (Obj. 21:1-5)
Ach przyjdź błogi dniu,
Poranku zmartwychwstania, (Jan 5:28, 29)
Nie dalekiś od nas, nie;
Wnet się skończy czas czuwania,
Pan obejmie rządy Swe. (Izaj. 11:9)
____________________
* Dekretalje Pseudo-Izydorowe, jest to fałszywy zbiór dekretów i konsyljów, które miały rzekomo pochodzić od wczesnych biskupów i ojców Kościoła sięgające aż blisko czasów Świętego Piotra. Zebranie tych dekretalii jest przypisywane Izydorowi, arcybiskupowi z Seville, z Hiszpani i za takie je przyjmowano w średniowieczu; lecz prawdziwe autorstwo tego zbioru nie jest znane. Jest jednak pewne, że powstały między rokiem 847a 852. Głównym celem tego fałszywego zbioru było uwolnienie biskupów od władzy cywilnej i nadanie papiestwu supremacji. A zatem był to zbiór najdalej sięgających fałszywych pretensji, jakie były kiedykolwiek przedstawione przez najbardziej ambitnych papieży, były tutaj systematycznie przedstawione w fałszywych listach i postanowieniach, które były zaopatrzone w nazwiska czcigodnych biskupów rychłego Kościoła. Myśli w nich zawarte zaczęto stopniowo wprowadzać do kapituł, kanonów i papieskich decyzji i spolegano na nich jak na autorytecie; co też były za takie uważane aż do piętnastego stulecia, kiedy kardynał Nicholas wyraził wątpliwości co do ich autentyczności. Ten sam sąd był wydany o nich przez uczonych Reformacji i potwierdzony przez nowożytny krytycyzm historyczny. Wyjątek z Inter. Encyk. – Przyp. tłum.
** Donacje (darowizny) Konstantyna – Jest to również fałszywy dokument, niepewnej daty, przypuszczalnie ogłoszony około roku 754. Według zdań tego dokumentu cesarz Konstantyn miał rzekomo dać Sylwestrowi biskupowi rzymskiemu (którego dokument nazywa papieżem Sylwestrem I), oprócz pewnych odznaczeń i insygniów honoru również świecką zwierzchność nad Rzymem i wszystkimi prowincjami, które wchodziły w skład zachodniego cesarstwa rzymskiego. A nawet miał rzekomo wynieść godność papieską ponad cesarską w ten sposób, iż postanowił, aby w tym miejscu, w którem ma siedzibę głowa chrześcijaństwa nie rządził żaden władca ziemski; z tego to powodu przeniósł stolicę cesarstwa do Konstantynopola. Pomimo, iż ten dokument był bardzo niezgrabnym fałszerstwem, to jednak był uważany przez długi czas za prawdziwy i wszedł w skład prawa kanonicznego. Lecz od jedenastego stulecia papiestwo nigdy nie powoływało się na ten dokument. Wyjątek z Inter. Encyk. – Przyp. tłum.