same rzeczy w poglądach brata Millera? Dlaczego nie? Co niektórzy z nich nauczali, co do charakteru dni tych okresów czasu? Jakimi dwoma sposobami zbił pozafiguralny Elijab ten pogląd? Jakie były poglądy niektórych z nich, co do czwartego królestwa z proroctwa Danielowego 7; 8? Jak pozafiguralny Elijab zbił te poglądy? Jak niektórzy zastosowali mały róg? Jak pozafiguralny Elijab zbił je? Jak niektórzy z nich zastosowali te 1260 i 1290 dni? Jak pozafiguralny Elijab zbił je? Która data była właściwą datą, od której oni zaczęli liczyć? Dlaczego? Co pozafiguralny Elijab był zmuszony podać, co do nadziei połączonej z datą 1844, a nie podał? Co za błąd o powrocie Pańskim on wykazał i co za prawdę udowodnił? We wszystkich zbijaniach tych zarzutów czego on dokonał?

      (55) Co więcej pozafiguralny Elijab ofiarował? Na co ono jest figurą? W łączności z którą doktryną ona była ofiarowana? W dodatku do oczyszczającej pracy, jak „błogosławiona nadzieja” poskutkowała? Wyjaśnij szczegółowo w każdym razie, jak pozafiguralny Elijab użył tę naukę do pobudzenia nadziei, miłości, cierpliwości, myśli zmierzających ku niebu, posłuszeństwa, pokory, cichości i gorliwości. Co pozafiguralny Elijab tym sposobem ofiarował? (56) Czego nasze powyższe przestudiowanie tego artykułu dowodzi? Co ono objawia? Czego ono dowodzi, odnośnie natchnionego Pisma Świętego? Jak ono powinno wpłynąć na nas?

kol. 1

OFIARY KSIĄŻĄT
WIEKU EWANGELII

      (4Moj. 7:30-47) (Popr. wg E. tomu 8, roz. 5 przedruk z T.P. '33,77)

      Po omówieniu ofiar książąt trzech pokoleń obozujących na wschodzie od przybytku, nasz rozdział dalej określa ofiary książąt trzech pokoleń obozujących na południu od przybytku, tj. pokolenia Rubenowego, Symeonowego i Gadowego. Księciem pokolenia Rubenowego był Elisur (mój Bóg jest skałą), syn Sedeurów (szerzyciel światła). Artykuł o Izraelitach Wieku Ewangelii (T.P. 1927,9-14) wykazał nam, że pokolenie Rubenowe reprezentuje grecko-katolików i ich kościół, że Jakub spładzając Rubena z Lii reprezentuje wodzów Maluczkiego Stadka, którzy za pomocą pewnej Prawdy, rozpoczęli ruch Maluczkiego Stadka, który był przez wodzów utracjuszy koron zamieniony na Kościół Grecko-Katolicki. Gdyby nie było później żadnego innego ruchu sekciarskiego, to bylibyśmy nazwali tę sektę Kościołem Katolickim, która też była tak nazywana, aż do czasu gdy została podzielona na Kościoły Grecko i Rzymsko-Katolicki. Ponieważ Kościół Katolicki pierwotnie obejmował w sobie tak tych wyznawców, którzy byli pod wschodnimi patriarchami – z Aleksandrii, Antjochii, Konstantynopola i Jeruzalemu, jak i tych, którzy byli pod zachodnim, tj. rzymskim patriarchatem; ale po rozdzieleniu się Kościoła pierwsi czterej patriarchowie przewodniczyli nad Kościołem Grecko-Katolickim, a ten drugi w Rzymie nad Kościołem Rzymsko-Katolickim. Ze zaliczamy grecko-katolików do pierwszej sekty chrześcijańskiej, jest to po części z tego powodu, ponieważ przeważnie na wschodzie wybuchły religijne spory i tamże walczono o nie. Grecko-Katolicki Kościół, ponad wszystkie inne, rozwinął się i rozgłaszał doktryny o trójcy i o Bogu-człowieku. Te doktryny, jako całość, w wielu ich zarysach były nadzwyczaj błędnymi, a zatem nie mogą być doktrynami, z którymi wodzowie Maluczkiego Stadka
kol. 2
zaczęli ruch, który później przez wodzów tracących korony został przewrócony na Kościół Grecko-Katolicki. Z tego więc jasno widzimy, że fałszywe nauki w ogóle powstawały w Kościele Grecko-Katolickim, lecz nie były one wytworzone przez wodzów Maluczkiego Stadka przy rozpoczynaniu ruchu. Ten sam przewrotny objaw okazuje się w Kościele Prezbiteriańskim, gdzie główny nacisk jest kładziony na absolutne przeznaczenie i potępienie pewnych jednostek, zamiast na symboliczną naukę chleba i wina w Wieczerzy Pańskiej; w Kościele Uczni, czyli Chrześcijańskim, gdzie głównie kładą nacisk na zanurzenie w wodzie, jako niezbędne do odpuszczenia grzechów, zamiast na jedność Kościoła opartą na Biblii, jako ich wyznaniu; i w Adwentyskim Kościele, gdzie powrót Chrystusa w ciele jest główną nauką zamiast chronologii.

      (2) Jaką tedy więc jest ta nauka, którą dali wodzowie Maluczkiego Stadka, a która była tą ożywiającą iskrą dającą żywotność ruchowi, który jednak później został przewrócony przez wodzów tracących korony na Kościół Grecko-Katolicki? Była to doktryna o urzędzie Chrystusowym, jaki Chrystus posiadał przed, podczas i po Jego istnieniu na ziemi jako człowiek – to jest, że był Boskim specjalnym Przedstawicielem. Apostoł Jan, będący członkiem Maluczkiego Stadka był tym pierwszym, który dał przez tę naukę podnietę ruchowi, który później został przewrócony na Kościół Grecko-Katolicki. Wszystkie jego pisma były ułożone w pierwszym stuleciu, między rokiem 90 a 100. Mówiąc o urzędzie Chrystusowym, jego pisma świadczą, kładąc nacisk na istnienie Logosa i dzieło Chrystusa jako Boskiego Przedstawiciela w stwarzaniu (Ew. Jan 1:1-3; 3:13; 6:62; 8:56-58; 16:28; 17:5; Obj. 3:14). Dalej kładą nacisk na następujące nauki:

poprzednia strona – następna strona