Teraźniejsza Prawda nr 264-265 – 1972 – str. 67
to ten w odpowiedniej mierze utraci łaskę Bożą i zasłuży sobie na Boską karę.
Niektórzy są obojętni na ten przedmiot. Bogu nie podoba się taka obojętność. Inni zaś czynią błąd zgadywania co do kwestii, czy drzwi do Wysokiego Powołania, są jeszcze otwarte lub nie – niektórzy czynią domysły w jednym kierunku, a inni w innym kierunku. Wyniki jednak wypływające z tego są tak bardzo ważne, iż możemy być pewni, że nasz miłujący Ojciec Niebiański przemówił przez Swoje Słowo na ten przedmiot w nieulegających wątpliwości słowach, tj. „aby się nasza wiara nie gruntowała na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej” (1Kor. 2:5). „Ścieżka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tym bardziej świeci, aż do dnia doskonałego [zupełnego]” (Przyp. 4:18). Pastor Russell nauczał (np. w A str. 30-33, nowe wydanie), że więcej światła będzie na czasie po jego śmierci.
Żydzi, którzy z powodu niewiary i zaniedbania nie poznali zmiany w Boskim dyspensacyjnym postępowaniu za ich czasu, stracili wielkie błogosławieństwa od Boga i zostali srogo ukarani (Łuk. 19:44). Czy nie powinniśmy więc rozważyć i starannie zbadać dowody Pisma Św. odnoszące się do zmiany Boskiego dyspensacyjnego postępowania w naszych czasach? Jeżeli chcemy służyć Bogu przyjemnie w duchu i w prawdzie (Jan 4:23,24), to nie będziemy obojętni ani nie odrzucimy lekko to, co przychodzi do nas zbudowane na silnym fundamencie Słowa Bożego, rozumie i faktach, ale będziemy „doświadczać, która jest wola Boża dobra, przyjemna i doskonała” (Rzym. 12:2). Zbadajmy więc w świetle objawionej Prawdy i wypełnionych proroctw Słowo Boże co się tyczy końca żęcia Małego Stadka oraz końca innych czynności Żniwa wykonywanych względem Małego Stadka. Koniec żęcia Małego Stadka niewątpliwie wykaże również czas, kiedy drzwi wejścia do Wysokiego Powołania będą zamknięte. Ponieważ nie ulega wątpliwości, że nikt nie może wejść jako nowy członek do Ciała Chrystusowego, gdy Ciało to już jest zupełnie i ostatecznie zgromadzone – zżęte.
Powinniśmy mieć w pamięci, jak to wykazał Pastor Russell z Równoległych Dyspensacji (zob. np. B 262; C 225-248), że ogólne wezwanie do Wysokiego Powołania ustało w r. 1881 (90 lat temu!) i że tylko dostępne korony dla nowych poświęconych po tej dacie były te, które inni utracili. Stąd po tym czasie Pastor Russell oświadczył, że „poświęcenie któregoś nie mogłoby być zapewnione przez sposobność osiągnięcia nagrody jako nowej natury i chwały, połączonej z nią, a nadto zaszczytów i nieśmiertelności” (F str. 185 u dołu). Zaś co do nagrody dla tych, dla których nie było dostępnych koron od r. 1881, to br. Russell oświadczył: „Możliwe, że zaliczeni będą oni do rzędu Świętych Starego Testamentu, którzy mieli skłonność poświęcenia, to jest podobania się Bogu, zanim zaczęło się wysokie powołanie” (F str. 187 u góry; zob. również Z 4836, par. 3-6, 10, 11; Z 5761, kol. 2 u góry; Ks. Pytań, str. 433, 434, 438, 439, 445, 446, 431-433; co do szczegółów
kol. 2
i stosownych ustępów Pisma Św. odnoszących się do tej klasy, czyli Młodocianych Godnych [„młodzieńców” z Joela 2:28], prosimy zobaczyć artykuły o Rucie – Figura i Pozafigura, Młodociani Godni i Pytania o Młodocianych Godnych w T.P. oraz artykuł: „Święci Starożytni i Nowocześni” podany w T.P ’28, 82 – egzemplarze tychże dostarczymy na żądanie).
Zauważymy więc tutaj pokrótce 80 dowodów ze Słowa Bożego, rozumu, faktów i potwierdzeń Piramidy, które jasno wykazują, że wszelkie wezwanie do Wysokiego Powołania dla nowych poświęconych, aby im wyznaczyć korony utracone przez innych, skończyło się i że żęcie Małego Stadka, Oblubienicy Chrystusowej, zupełnie skończyło się w r. 1914-1916. Niektóre z tych dowodów również wykazują, że inne czynności Żniwa względem Małego Stadka są obecnie skończone. Niektóre z tych dowodów były znane przynajmniej częściowo podczas życia br. Russella, a inne ukazały się potem, gdy więcej proroctw się wypełniło. Niektóre z tych dowodów same w sobie nie są rozstrzygające, ale kiedy są rozważane z innymi dowodami, to są niezbite. Podajemy myśl, aby bracia przejrzeli i starannie zbadali wszystkie podane odnośniki, ponieważ z powodu braku przestrzeni nie mogliśmy tu podać wszystkich szczegółów.
IZAJ. 66:7 I OBJ. 7:1-3
(1) Według Izaj. 66:7 na każdym miejscu gdzie był Syjon (Nominalny Kościół; zob. Komentarz Bereański; por. Rzym. 11:26; 'Z [Przedruki Strażnicy] 1649, par. l), pierwej niż zaczął on tam pracować ku porodzeniu (wielki Czas Ucisku; 1Tes. 5:3; Mat. 24:20-22), Chrystus, Głowa i Ciało („mężczyzna”), cały opuścił go. Poród Syjonu, który doprowadzi go ostatecznie do śmierci (do zupełnego zniszczenia; 1Sam. 4:19,20; zob. E. tom 13, 62, 63), rozpoczął się z początkiem Wojny Światowej w r. 1914 (pierwsza faza wielkiego Czasu Ucisku – Z 5673, 5680, ostatni par., 5698 u góry, 5731 ostatni par.) i szybko rozszerzył się, tak iż na wiosnę 1916 r. był on powszechny w Chrześcijaństwie, a to dowodzi, że w tym czasie zarówno żęcie jak i pokłosie 144 000 członków Kościoła zostało skończone (Z 1648, 1649).
(2) Obj. 7:1-3 wykazuje, że Wybrańcy, Małe Stadko, pełne 144 000 członków, wszyscy mieli być popieczętowani na czołach (dostatecznie oświeceni przez Prawdę, aby umożliwić im opuszczenie Babilonu, czyli świata – tzn. mieli być zżęci) przed Wielkim Uciskiem, który rozpoczął się Wojną Światową („wiatrem” z wiersza 1-go – por. 1Król. 19:11, 12; zob. Komentarz Bereański; Z 5753). Nastąpiło to w każdym stosownym kraju zanim Wojna objęła ten kraj (T.P. '27,75, szp. 2 i str. 76, szp. 1).
„Wiatr”, czyli Wojna Światowa (włączając fazę I i II), jest pierwszym stadium wielkiego Czasu Ucisku. Wiatr nie należy mieszać z „wichrem”, który dopiero wówczas następuje, gdy „cztery wiatry ziemi” (cztery grupy upadłych aniołów panujące nad czterema oddziałami społeczeństwa ludzkiego – T.P. ’27, 75, szp. 2) będą zupełniej zwolnione niż były,