Teraźniejsza Prawda nr 263 – 1972 – str. 57
o symbolicznym charakterze Wieczerzy Pańskiej nie wyćwiczyłby w sprawiedliwości osoby przystępujące do komunii, tak jak by to uczynił pogląd o transsubstancjacji i instrumentalizacji. Zbijając te twierdzenia pozafiguralny Naason pokazał, że transsubstancjacja i instrumentalizacja sprzyjają zabobonom, fortelom księży i przekręceniu dobrych zalet. A następnie pozytywnie udowodnił, że pamiątkowy i symboliczny pogląd na Wieczerzę Pańską pogłębia miłość do Boga, który dał Swego Syna na śmierć za zagubiony rodzaj ludzki i do Chrystusa, który umarł za świat oraz za wszystkich współuczestników w Wieczerzy Pańskiej. Wieczerza Pańska symbolizuje bowiem śmierć Chrystusa, przyswajanie sobie przez nich Jego zasługi i ich społeczność jednych z drugimi. Ona pogłębia, powiększa i podnosi wiarę pod względem usprawiedliwienia i uświęcenia, wspiera nadzieję w chwalebne dopełnienie całej rodziny Bożej przez wzmiankowanie o nowym winie w Królestwie Ojca; wzmacnia posłuszeństwo przez akt podporządkowania się pod napomnienia tyczące się Wieczerzy Pańskiej; wzmacnia pokorę przez uroczyste odświeżenie serca i umysłu w oparciu o zalety Boże będące podstawą tego nabożeństwa a także pobudza do gorliwości i samoofiary wiernych, mających ciągle w pamięci wielkie ofiary poniesione przez Boga i Chrystusa – a to jest powodem nabożnego obchodzenia tej pamiątki. Zatem tymi i wieloma innymi sposobami oni okazali, jak pamiątkowe i symboliczne zrozumienie Wieczerzy Pańskiej, zachęcało do właściwych charakterystyk i właściwego postępowania. Tak więc pozafiguralny Naason przyniósł złotą łyżkę.
(33) Wiersz 13 i odpowiadające mu wiersze tego rozdziału pokazują, że misy i czasze były srebrne, natomiast w. 14 i odpowiadające mu wiersze mówią, że łyżki wszystkich książąt były złote. Dawno już nauczyliśmy się, że w symbolach biblijnych srebro wyobraża Prawdę a złoto wyobraża rzeczy Boskie. Myśl odnosząca się do misy i czaszy jest ta, że Prawda charakteryzowała naprawienie złych zalet i postępków oraz zbijanie błędów przez nauki pozafiguralnego Naasona odnoszące się do jego poglądów na Wieczerzę Pańską. Natomiast myśl odnosząca się do złotej łyżki jest, że nauki etyczne pozafiguralnego Naasona wypływające z Wieczerzy Pańskiej były Boskie, gdyż pochodziły od Boga; że one zaprawiały do wyrobienia charakteru Bożego; że zmierzały do chwały, czci i nieśmiertelności oraz że powiększały Boską chwałę. Waga tych trzech
kol. 2
naczyń – misy 130, czaszy 70 i łyżki 10 sykli według sykla Świątnicy – była razem 210 sykli. Można zauważyć, że waga każdego naczynia w syklach wyrażała się liczbą 10 lub też jej wielokrotnością – 130, 70, 10. Jest przez to symbolizowany fakt, że były to ofiary tych, którzy ostatecznie byliby natury niższej niż Boska, ponieważ liczba 10, lub liczby powstające z wielokrotnego jej pomnożenia, symbolizują natury niższe niż Boska. Ale suma tych liczb – 210 – będąca liczbą wielokrotną zarówno liczby 7, jak i 10, nasuwa myśl, że chociaż ofiarnicy tych ofiar będą ostatecznie niższej natury niż Boska, zostali oni raz spłodzeni do Boskiej natury jako Nowe Stworzenia, mając wtedy korony im wyznaczone. Waga łyżki – 10 sykli – nasuwa obrazowo myśl, że jej ofiarodawca posiada poczytalnie doskonałą ludzką moc. Waga czaszy – 70 sykli, iloczyn liczby 7 i 10 – nasuwa obrazowo myśl, że Boskie Nowe Stworzenia w poczytalnie doskonałych ludzkich ciałach były jej ofiarodawcami. Waga misy – 130 sykli (liczba 130 jest sumą składającą się z liczb 70 i 60, przy czym ta ostatnia jest liczbą wielokrotną liczby 6, będącej symbolem zła i niedoskonałości oraz liczby 10, symbolu ludzkiej natury) – przez znaczenie liczby 60 reprezentuje upadłą ludzką naturę i symbolicznie wyobraża, że osoby podpadające pod tą liczbę będą dwoistego umysłu (Jak. 1:8), a także, że osoby ofiarujące pozafiguralną misę, będą spłodzone z Ducha. Z powyższego widzimy, że przez symboliczne aluzje ukryte w wagach tych naczyń, są pokazane główniejsze szczegóły odnoszące się do Wielkiego Grona. Jeszcze innym sposobem Pan pokazuje nam, że Naason i drudzy książęta reprezentują wodzów, którzy utracili swoje korony. Srebrna misa i czasza w przeciwieństwie do złotej łyżki zdaje się także reprezentować myśl, iż wartość nauk ku naprawie i zbijaniu była mniejsza w porównaniu z naukami etycznymi dla celów Boskich.
(34) Pismo Św. podaje jeszcze, że misa i czasza były pełne pszennej mąki zagniecionej z oliwą na ofiarę śniedną (w. 13). Na innym miejscu mamy pokazane, że ofiara śniedną (jadalna) reprezentuje pochwałę – ogłaszanie Planu Jehowy, które by przynosiło mu zaszczyt przez wykazywanie Jego chwalebnej mocy, mądrości, sprawiedliwości i miłości, a także cześć – służbę w Jego Planie. Tym więc sposobem ofiara śniedną Naasona przyniesiona w misie i czaszy jest figurą na fakt, że nauki ku naprawie i ku zbijaniu,