Teraźniejsza Prawda nr 261-262 – 1972 – str. 44
OFIARY KSIĄŻĄT
WIEKU EWANGELII
(E8 roz.4)
(Ciąg dalszy z T.P. '72,16)
Z tego więc powodu Gersonici potrzebują drugiego pozafiguralnego wozu – towarzystw pastoralnych lub klerykalnych, konferencji, synodów, zjazdów itd., wspierających ich w pracach pastoralnych i zgromadzeniowych, przez które starali się przyprowadzać ludzi usprawiedliwionych do poświęcenia. Pozafiguralnymi wołami były konstytucje lub czartery, jeśli towarzystwa te były inkorporowane, i regulaminy tych towarzystw. Bez pomocy tych dwóch pozafiguralnych wozów, dwie grupy pozaobrazowych Gersonitów nie mogłyby wykonać swej pracy powierzonej im przez Boga.
(18) Pozafiguralni Meraryci Mahelego mieli pracę wydawniczą, a pozafiguralni Meraryci Muzego mieli powierzoną pracę redagowania (1) Biblii, (2) gazetek, (3) chrześcijańskich książek i (4) pism periodycznych. Było to już opisane szczegółowo w T.P. '28,74-78. Tym sposobem widzimy, że mieli oni poczwórną pracę do wykonania przy pozafiguralnym Przybytku. A ta ich poczwórna czynność nasuwa nam na myśl pozafigurę czterech wozów danych Merarytom. Towarzystwa Biblijne były potrzebne, by mogły wydać miliony Biblii potrzebnych do pracy Pańskiej. Towarzystwa traktatowe wydające gazetki były potrzebne, żeby mogły wydać miliardy gazetek traktujących rozmaite przedmioty biblijne, które były tak bardzo potrzebne do przeprowadzenia pracy Pańskiej. Towarzystwa drukujące książki były potrzebne, ażeby mogły wydać miliony książek potrzebnych do pracy Pańskiej. Także towarzystwa zajmujące się wydawaniem czasopism były potrzebne, żeby wydać miliony różnorodnych pism potrzebnych do dalszego prowadzenia pracy Pańskiej. Konstytucje albo czartery i regulaminy potrzebne dla każdego z tych czterech pozafiguralnych wozów były pozafigurami tych ośmiu wołów danych Merarytom. Każda para pozafiguralnych wołów była przystosowana do potrzeb swego poszczególnego symbolicznego wozu.
(19) Rozumiemy, że na Wiek Ewangelii Itamar (wyspa albo kraina palm tzn. ten, kto ma do czynienia z klasą trzymającą w rękach palmy – Wielkim Gronem – Obj. 7:9) reprezentuje gwiazdy tych pięciu okresów Kościoła między Żniwami, tj. tych „drugorzędnych proroków”, których Pan używał jako Swoje specjalne oko, rękę i usta do reszty braci podczas okresów Kościoła: Smyrna, Pergamos, Tyjatyra, Sardis i Filadelfia. Eleazar reprezentuje gwiazdy dwóch okresów żęcia. Mojżesz dający wozy i woły Gersonitom i Merarytom przez Itamara, reprezentuje naszego Pana przygotowującego sposób dla pozafiguralnych Gersonitów i Merarytów na przyjęcie tychże wozów, zachęcającego i pobudzającego ich przez powyżej określone pięć gwiazd, żeby przyjęli do pomocy w swej pracy wyżej wymienione towarzystwa lub podobne im grupy,
kol. 2
przez które dokonaliby pracy powierzonej im do wykonania przez Pana. Na przykład dwunastu wielkich reformatorów, Luter i inni, zachęcali i pobudzali ich do używania tych pozafiguralnych wozów.
(20) Z wiersza 9 dowiadujemy się, że Kaatytom nie dano żadnych wozów ani wołów bo ich usługa około Świątnicy wymagała, by nosili jej część na ramionach. Tym sposobem wyobrażali, że odróżniając się od innych pozafiguralnych Lewitów, pozafiguralni Kaatyci mieli pracę osobistą. A że kilku z nich wykonywało jeden rodzaj pracy, np. niosąc na ramionach między sobą jeden ze sprzętów albo komplet naczyń Świątnicy, okazali oni przez to współdziałanie jednostek przedstawiając, że pozafiguralni Kaatyci będą działali zarówno wspólnie jak i indywidualnie. Gdy przyjrzymy się pracy pozafiguralnych Kaatytów (T.P. '28,70-73) to zauważymy, że było nią wydawanie dzieł (1) językowych (Amramici), (2) interpretacyjnych (Izaaryci), (3) historycznych (Hebronici) i (4) systematycznych (Husyjelici), tj. wykładów i dzieł odnoszących się do Biblii i religii chrześcijańskiej, które były ich służbą około pozafiguralnego Przybytku. Z tego widzimy, że oni nie potrzebują organizacji do spełniania tej pracy. Jak organizacja mogłaby bezpośrednio pisać książki i dawać wykłady? Widocznie, iż jest to osobista praca jednostek a ten osobisty zarys ich pracy jest reprezentowany przez Kaatytów niosących ciężary na ramionach. Lecz przy pisaniu książek i przygotowywaniu wykładów pozafiguralni Kaatyci otrzymują także pomoc jeden od drugiego, tak przez ustne jak i pisemne instrukcje. Niekiedy pracują oni razem, pisząc oddzielne części tych samych książek, np. pisząc hasła do słowników biblijnych i encyklopedii religijnych. Ta ich wzajemna pomoc i obustronne współdziałanie jest reprezentowane przez dwóch lub więcej Kaatytów niosących na drągach sprzęty i naczynia Przybytku.
(21) Powyższe badanie wykazuje nam, że nasze wytłumaczenie figury i pozafigury z 4Moj. 7:1-9 jest rozumne i faktyczne. Ono dodaje równocześnie dowodowej i potwierdzającej siły naszym poprzednim tłumaczeniom 4Moj. 1; 3; 4. Tak to, jak i poprzednie badania pokazują nam zgodność zestawień zasad Pisma Św. i faktów historii kościelnej, jaką spodziewaliśmy się znaleźć między figurami a pozafigurami. Przez cały ciąg naszych badań staraliśmy się trzymać ściśle określeń danych nam przez naszego Pastora; a porównując te jego określenia z faktami przytoczonymi na poparcie tak jak porównujemy figurę z pozafigurą, znajdujemy zupełną zgodność między nimi i to taką, jaką odznaczają się tylko figury i pozafigury Jehowy. Dlatego mamy zupełność wiary, że w tym dopomaga nam Pan do dalszego rozwijania Prawdy epifanicznej, odnoszącej się do obrazu Wieku Ewangelii