widocznie odnosi się do jego dwóch głównych wzgórz: do Syjonu na zachód od doliny Tyropeon i do Moria na wschód od tej doliny. W ten sposób dwie fazy nadchodzącego Królestwa Bożego na ziemi są przedstawione, Syjon przedstawia fazę niebiańską, a Moria fazę ziemską, tzn. Chrystusa i Starożytnych Godnych jako dwie wyższe władze.

      To, że klasa Chrystusowa jest przedstawiona przez górę Syjon mamy pokazane np. w Psalmie 132:13-16; Izaj. 60:4; Abd 17 , 21 ; Obj. 14:1. Nazwa Jeruzalem również odnosi się do klasy Chrystusowej. Ale kiedy Syjon i Jeruzalem są użyte razem, to mowa jest o dwóch fazach Królestwa, szczególnie o klasie Chrystusowej i Starożytnych Godnych, tak jak np. u Izaj. 2:3; 62:1, 2; Joel 2:32 (zob. T.P. ’61, 75, 76, 98, 99). Ale w rozważaniu Jeruzalemu jako całości przedstawiającej ,,miasto [rząd religijny] wielkiego Króla” (Mat. 5:35) znajdujemy, że ono składa się z dwóch gór i trzech pagórków, które przedstawiają pięć klas poświęconego ludu Bożego sprzed Tysiąclecia. Ponieważ pagórek Akra znajduje się na zachód od doliny Tyropeon, więc przedstawia on Wielkie Grono, które w Mieście Pokoju będzie zespolone jako mniejsza władza z klasą Chrystusową (Syjonem) w duchowej fazie Królestwa. Pagórki zaś Bezeta i Ofel z górą Moria znajdują się na wschód od doliny Tyropeon. Zgodnie z tym, Młodociani Godni i Poświęceni Obozowcy Epifanii w Tysiącletnim Jeruzalem, rządzie religijnym wielkiego Króla, będą specjalnymi pomocnikami Starożytnych Godnych w ziemskiej fazie Królestwa. ,,Doliny miasta przedstawiają poddanych Królestwa – klasę restytucyjną”
kol. 2
(E. tom 16,283; por. T.P. '30,55, szp. 1; E. tom 12,526).

      Jak już zauważyliśmy powyżej, Psalm 122 ma bardzo pożyteczne zastosowanie w czasach przygotowania klas wiary nasienia Abrahamowego sprzed Tysiąclecia (Gal. 3:7-9), domu Jehowy w jego zarodkowym lub przygotowawczym stadium w czasach, w których udajemy się do Jeruzalemu dla świadectwa i składania dziękczynienia. Modlimy się o jego pokój i pomyślność. dla naszych braci i towarzyszy, jak również z powodu pozafiguralnego domu Jehowy, naszego Boga.

      Nie zaniedbujmy również gorąco modlić się o wkrótce mające nastąpić Królestwo, o wielkim Yeru-shalayim, o Miasto Pokoju Jehowy, które w jego dwu fazach będzie błogosławiło wszystkie rodziny ziemi. Jest to naprawdę ,,miasto wielkiego Króla”. Bądźmy wierni w udawaniu się do naszych miejsc zaofiarowanych nam przez Boga w tym wiecznym domu Pańskim (Psalm 23:6; Jan 14:2). Miasto to w jego szerszym znaczeniu (włączając nawet doliny, tzn., klasę restytucji) będzie ,,zbudowane jako miasto w sobie wespół spojone”, bo „odkupieni Pańscy nawrócą się i przyjdą na Syjon ze śpiewaniem” (Izaj. 35:10; 51:11), a Bóg ,,zgromadzi wszystkie rzeczy w jedno w Chrystusie” (Efez. 1:10). Wówczas przybytek Boży będzie z ludźmi (Obj. 21:3), a pokolenia rodzaju ludzkiego, które staną się ,,pokoleniami Pańskimi”, będą wstępować „do świadectwa Izraelowego, aby składać dzięki imieniowi Pańskiemu” (Psalm 122:4; Biblia polska podaje: „aby wysławiać imię Pańskie”). Obyśmy więc modlili się o pokój i pomyślność dla tego wielkiego nadchodzącego Miasta Pokoju! Amen, Amen.

kol. 1

NETYNEJCZYCY

(P ’71, 37-41)

      HEBRAJSKIE słowo Nethinim (oddani, poświęceni) jest użyte w Piśmie Św. celem oznaczenia klasy sług przybytku i świątyni, którzy byli podległymi Lewitom. Oni są wymienieni w Piśmie Św. jako szczególni słudzy Lewitów, którym oni pomagali w służbie przy przybytku za dni życia Dawida i Salomona, nim świątynia Salomonowa była zbudowana, a potem w służeniu w świątyni, włączając okres po wygnaniu, w którym oni są szczególnie wzmiankowani w Piśmie Św. (ten okres rozpoczął się powrotem z wygnania po 70 latach spustoszenia ziemi, w odpowiedzi na dekret Cyrusa). W ks. Ezdr. 8:20 czytamy: „z Netynejczyków, których był postanowił [dał, wg przekł. ARV, Rotherhama itd.] Dawid i przedniejsi ku posłudze Lewitów”. (Przekład Króla Jakuba niewłaściwie dodaje l. mn. do słowa Netynejczycy, które już jest w liczbie mnogiej, podobnie to czyni w wypadku słów cherubim, i seraphim). Netynejczycy widocznie byli wzięci częściowo lub całkowicie spośród więźniów wojennych i ich potomków. Jest to pokazane przez ich nie izraelskie imiona, tak jak to wykazuje lista podana u Ezdr. 2:43-54. Netynejczycy są wzmiankowani
kol. 2
18 razy w Biblii – 1Kron. 9:2; Ezdr. 2:43, 58, 70; 7:7, 24; 8:17, 20 (dwa razy); Neh. 3:26, 31; 7:46, 60, 73; 10:28; 11:3, 21 (dwa razy).

      (2) Lewici byli „całkowicie oddani” (4Moj. 8:16; 3:9 – w polskiej Biblii nie ma słowa całkowicie – dopisek tłum.) Jehowie zamiast pierworodnych, a przez Jehowę ,,całkowicie oddani” Aaronowi i synom jego, „aby wykonywali usługę przybytku” (4Moj. 1:50-53; 3:6-9, 12, 13, 25-37; 4:1-33; 8:16-19; T.P. ’28, str. 39, par. '38,88-92). Podobnie Netynejczycy (widocznie po przyjęciu czczenia Jehowy) byli szczególnie „dani ku posłudze Lewitom” (Ezdr. 8:20) i byli całkowicie pod zarządem Lewitów. Lecz Pismo Św. nie podaje listy obowiązków Netynejczyków, czy to jako podlegli słudzy przybytku, czy świątyni lub w inny sposób. Lewici szczególnie pomagali kapłanom w służbie w przybytku, w świątyni i w nauczaniu ludu (1Kron. 23:26-32; 2Kron. 29:34; 30:15-17; Neh. 8:7-12). Z kolei Netynejczycy szczególnie pomagali (nie na dziedzińcu, lecz w obozie) Lewitom w ich służbie.

      (3) Do obowiązków Netynejczyków bardzo możliwie włączona była służba taka,

poprzednia strona – następna strona