Teraźniejsza Prawda nr 260 – 1972 – str. 13
dobrze naucza” w odniesieniu do dobrego rozbierania Słowa Prawdy (2Tym. 2:15). Następujące odróżnienie wyjaśni nam tę sprawę: (1) W dzień Zielonych Świątek cały Kościół Wieku Ewangelii był wystawiony czyli zbudowany tymczasowo i reprezentacyjnie; (2) Do 16 września 1914 r. cały Kościół był wystawiony tymczasowo i indywidualnie; i (3) Przy otwarciu Tysiąclecia cały Kościół będzie wystawiony niezmiennie i indywidualnie. Kilka wyjaśnień dopomoże nam do lepszego zrozumienia tych punktów wziętych pod rozwagę. Przez wyraz tymczasowo mamy na myśli próbnie. W dzień Zielonych Świątek, rozumie się, Kościół był wystawiony próbnie. Było to rzeczą warunkową, czy ci, którzy byli uczynieni częściami Kościoła, pozostaną takimi częściami. A zatem Kościół był w nich wystawiony tymczasowo. Ta sama zasada stosuje się do Kościoła od 16 września 1914, wtedy gdy Epifania zaczęła zachodzić na Parousję: Ci wówczas już przyjęci i ci w Kościele w zarodku byli na próbie – byli oni więc tylko tymczasowo, a nie niezmiennie częścią Kościoła. W dzień Zielonych Świątek Kościół został wystawiony nie tylko tymczasowo, ale także reprezentacyjnie, tzn., że bracia znajdujący się w górnym pokoju przez spłodzenie z Ducha Św. byli uczynieni Kościołem nie tylko tymczasowo, ale i reprezentacyjnie; ponieważ z Boskiego punktu widzenia zastępowali oni w tym czasie cały Kościół. Dla tej to przyczyny figura pojednania pokazana w najwyższym kapłanie ofiarującym kozła Pańskiego, przedstawia naszego Pana w dzień Zielonych Świątek ofiarującego cały Kościół Bogu (Żyd. 7:27). I dla tego powodu Św. Paweł wspomina o naszym Panu po Jego Wniebowstąpieniu, że oczyścił On grzechy nasze [całego Kościoła] zanim usiadł po prawicy Bożej (Żyd. 1:3; 10:14). Tym sposobem cały Kościół był tymczasowo i reprezentacyjnie wystawiony lub zbudowany w dzień Zielonych Świątek.
(8) Ale podczas gdy cały Kościół był wystawiony tymczasowo i reprezentacyjnie w dniu Zielonych Świątek, to na początku Epifanii był wystawiony tymczasowo i indywidualnie, tj. całe 144.000, którzy stanowią i na zawsze stanowić będą Ciało Chrystusowe byli już pozyskani do dnia 16 września 1914 roku. Do tej więc daty wszystkie jednostki, które kiedykolwiek miały być z liczby 144000, były już w Ciele Chrystusowym. Ale ktoś mógłby się zapytać: Jeżeli do tej daty wszyscy członkowie Ciała Chrystusowego byli już pozyskani i żaden – będąc po tej stronie zasłony – już nie odpadnie, jak można o nich mówić, że pozostają w Ciele tymczasowo? Odpowiadamy: Chociaż Bóg przewidział, że oni pozostaną wiernymi aż do końca, to jednak pomimo tego nie jest niemożebne dla nich nie upaść. Tak jak było w przypadku Jezusa Chrystusa, którego wierność aż do śmierci Ojciec przewidział, co jednak nie miało znaczyć, że było niemożebnym dla Niego upaść – On mógłby upaść, lecz był tak wierny, że nie upadł – tak też się rzecz ma z tymi po tej stronie zasłony, którzy od 16 września 1914 roku znajdują
kol. 2
się w Ciele Chrystusowym. Oni mogliby okazać się niewiernymi a przez to upaść, gdyby chcieli; ale oni będą tak wiernymi, że nie upadną. Chociaż Bóg przewidział, że oni nie odpadną, to jednak Jego przewidzenie nie jest powodem ich nie odpadania; ponieważ gdyby ktoś z nich miał odpaść, Bóg byłby naprzód wiedział to, co miało być powodem ich upadku. Wobec tego do czasu rozpoczęcia się Epifanii cały Kościół był już pozyskany, bowiem ci po tej stronie zasłony policzeni z tymi poza zasłoną dopełnili liczbę wybranych i dlatego jest właściwe mówić o całym Kościele, że jest wystawiony indywidualnie w czasie rozpoczęcia się Epifanii. Ma się rozumieć, że gdy cały Kościół znajdzie się poza Zasłoną, to będzie wystawiony zarówno niezmiennie jak i indywidualnie.
(9) Z punktu widzenia tych trzech powyżej przedstawionych różnic, widzimy właściwości zastosowania pozafiguralnego wyrażenia „w dzień którego dokończył Mojżesz i wystawił przybytek”, wpośród innych zastosowań do Dnia lub Wieku Ewangelii. Stosując to stwierdzenie do jego pozafigury w Wieku Ewangelii wytłumaczylibyśmy to jak następuje: Kościół jako pozafiguralny Przybytek był dokończony tymczasowo i reprezentacyjnie w dzień Zielonych Świątek, w pierwszej części Dnia albo Wieku Ewangelii, przez pozafiguralnego Mojżesza – Chrystusa jako Wykonawcę Jehowy. Podczas i kiedyś po rozpoczęciu się tego dnia, który zaczął się od chrztu w Jordanie a kończył się najpierw 16 września 1914 roku na początku jego zachodzenia na Epifanię, ofiara była przyniesiona przez te Nowe Stworzenia, które utraciły swoje korony i które stały się wodzami sekciarskimi. Tym więc sposobem Kościół był wystawiony tymczasowo i reprezentacyjnie, pomazany i poświęcony zarówno w sobie jako miejsce przebywania Boga, objawiające i błogosławiące miejsce (przybytek), jak i w jego różnych użytkach (sprzętach) i w jego naukach (naczyniach), zanim pozafiguralni książęta przynieśli swoje ofiary. Pomazać tymczasowy i reprezentacyjny Kościół jako pozafiguralną Świątnicę, znaczy rozwinąć braci, którzy stali się tymczasowym i reprezentacyjnym Kościołem w dzień Zielonych Świątek, w zaletach i zdolnościach Ducha Św. potrzebnych dla poselstwa Kościołowi jako miejscu mieszkania, objawiania i błogosławienia Bożego w Duchu Świętym (Izaj. 11:2, 3; Efez. 2:21, 22). Poświęcić go jako taki, znaczy odłączyć go od samolubstwa i światowości, szczególnie od tych, jakie przejawiały się w judaizmie i poganizmie, a zastosować na użytek Boski, jako miejsce mieszkania, objawienia i błogosławieństwa Bożego. Sprzęty w w. 1 zdają się odnosić szczególnie do sprzętów w Świątnicy i Świątnicy Najświętszej. Jezus jako jedyna część Chrystusa w pozafiguralnej Arce w dzień Zielonych Świątek, przechodził pozafiguralne namaszczenie i uświęcenie gdy był w ciele; tym więc sposobem, gdy On stal się Arką, można było mówić o Nim jako o pomazanym. Tymczasowy i reprezentacyjny Kościół, w dzień Zielonych Świątek stał się