Teraźniejsza Prawda nr 260 – 1972 – str. 5
którzy w ciągu ostatnich lat zwiedzili Księżyc, wysłali wiadomości z Księżyca na Ziemię, ale tylko ci, których instrumenty były nastrojone w zgodzie z ich instrumentami, mogli słyszeć, co oni mieli do powiedzenia. Tak samo statki przestrzenne wysłały wiadomości, a ludzie odebrali obrazy planet oddalonych o wiele milionów mil w przestrzeni, ponieważ instrumenty nadawcze i odbiorcze były odpowiednio nastrojone.
Podobnie, możemy zawsze dotrzeć do Boga, jeżeli modlimy się na Jego długości fali. Kiedy odmawiamy samolubne modlitwy, to nie jesteśmy w zgodzie z Nim. „Bóg jest Duch, a ci, którzy go chwalą powinni go chwalić w duchu i w prawdzie” (Jan 4:24). Tak samo „Bóg jest miłość”, a „kto nie miłuje, nie zna Boga”; ale „kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim” (1Jana 4:8,16). Przeto dzieci Boże, które miłują Boga z całego serca, duszy, umysłu i sił (Mar. 12:30), które w zupełnym poświęceniu się Mu, miłując Go ponad wszystko, są jedno w Duchu w Ojcu i w Synu, tak jak Ojciec i Syn są jedno (Jan 17:17-23) i które są prowadzone Słowem Bożym i są w zupełnej zgodzie z nim, nie będą prosić o jakąkolwiek rzecz przeciwną Słowu Bożemu lub woli Bożej objawionej w Słowie Bożym — one naprawdę mają nieskończone Źródło zaopatrzenia dla ich potrzeb i najcenniejsze pokrewieństwo z wielkim Bogiem wszechświata, Jehową zastępów oraz z jego jednorodzonym Synem, Jezusem Chrystusem (1Jana 1:3). „Albowiem Pan Bóg jest słońcem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności” (Psalm 84:12). Jeżeli jesteśmy w zgodzie z Bogiem i przychodzimy do Niego w imieniu Jezusa, to nasze modlitwy będą wysłuchane (Jan 15:16). „Bo ile jest obietnic Bożych, w nim są Tak i w nim są Amen, ku chwale Bożej” 2Kor. 1:20).
SIEDEM RODZAJÓW MODLITWY
Nasze jednak modlitwy nie powinny być tylko prośbami. Modlitwa w jej szerszym znaczeniu obejmuje wzywanie, wychwalanie, dziękczynienie, wyznawanie, prośbę, społeczność i upewnienie. Mamy więc siedem rodzajów modlitwy lub siedem zarysów modlitwy. Żadnego z nich nie powinno się zaniedbywać.
Nasze modlitwy zazwyczaj zaczynają się wzywaniem, którym wołamy do Boga lub do Jezusa. Zazwyczaj poświęceni powinni się modlić do Ojca, chociaż też jest właściwą rzeczą zwrócić się w modlitwie do naszego Pana Jezusa (2Tes. 3:5; Obj. 22:20). Nasz Pan powiedział nam, jak modlić się do Boga. „Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz” (Mat. 6:9; Łuk. 11:2). To przyprowadza nas do czułości, do świadomości, naszego bardzo ścisłego pokrewieństwa z naszym Ojcem Niebiańskim, gdy w ten sposób odnosimy się do Niego. Co za cenne pokrewieństwo mamy z Nim!
Przypisywanie pochwały Bogu powinno również mieć wielką część w naszych modlitwach. Ona zapewnia Boga o naszej właściwej ocenie
kol. 2
dla Niego i naszej czci wobec Niego. Ona przyciąga nas bardzo blisko do Niego, gdy rozmyślamy o cudach Jego potężnej istoty, o Jego chwalebnym charakterze i wspaniałych dziełach. Rozmyślanie o każdym przymiocie Jego charakteru powiększa naszą ocenę dla Boga i dopomaga nam do odnowienia się na Jego podobieństwo (Rzym. 12:2; 2Kor. 3:18; 4:6). „Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała” — odpowiednia i właściwa (Psalm 147:1). „Pan wielki jest i bardzo chwalebny, a wielkość Jego nie może być dościgniona” (Psalm 145:3).
Zanim jesteśmy we właściwej postawie proszenia Boga o dalsze łaski, to wpierw powinniśmy Mu podziękować za liczne błogosławieństwa już otrzymane. Dziękczynienie powinno stanowić wielką część naszych modlitw. „Przyjdźmy przed oblicze Jego z dziękczynieniem” (a nie z chwałą jak podaje Biblia polska; przekł. ang. Psalm 95:2; 100:4; 2Kor. 9:11, 12). Opowiadanie mówi o pewnym człowieku, który miał sen. W nim aniołowie z nieba zostali wysłani, aby zebrać modlitwy z całego dnia. Aniołowie ci wrócili z ziemi i przedstawili modlitwy te przed tronem. Znajdowały się tam niezliczone koszyki pełne próśb. Gdy ich zapytano: Gdzie są dziękczynienia?, to jeden tylko anioł podszedł z koszykiem wypełnionym do połowy. Od tego czasu człowiek ten powiększył swoje dziękczynienia w proporcji do swoich próśb. „We wszystkim przez modlitwę i prośbę z dziękowaniem żądności wasze niech będą znajome u Boga” (Filip. 4:6). Przeto „ofiarujmy Bogu dziękczynienie (a nie chwałę, jak podaje Biblia polska) i oddajmy Najwyższemu śluby nasze”; „w modlitwach trwajcie, czując w nich z dziękowaniem” (Psalm 50:14; Kol. 4:2).
Wyznawanie w modlitwie jest nader ważne — w rzeczywistości jest ono podstawą naszej społeczności z Bogiem. Bóg jest sprawiedliwy i święty, i dlatego nie może mieć społeczności z grzechem, ani nie może patrzeć na niego z uznaniem (Habak. 1:13). Co więc powinniśmy uczynić zważywszy, że w naszym upadłym stanie nikt nie może słusznie powiedzieć, iż jest bez grzechu (1Jana 1:8,10)? Pokutując za grzech powinniśmy przyjść do Boga, prosząc Go o przebaczenie w imieniu Jezusa Chrystusa (Jan 14:13,14; 16:23-27), który „umarł za grzechy nasze” (1Kor. 15:3; Gal. 1:4; 1Piotra 2:24; 1Jana 2:2). „Jeślibyśmy wyznali grzechy nasze, wiernyć jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości” (1Jana 1:9). Gdy tylko przychodzimy do Boga przez wiarę w Chrystusie i wyznajemy nasze grzechy, są one nam wybaczone. Przeto ci, którzy mówią, że nie mają żadnych grzechów lub wad i którzy nie przychodzą do Boga przez wiarę w Chrystusa, aby otrzymać przebaczenie, są wielce obciążeni grzechami nieskreślonymi, niewybaczonymi i oskarżającymi ich. Z tego więc powodu tracą oni (przynajmniej w dużej mierze) społeczność z Ojcem Niebiańskim i Panem Jezusem, i zaniedbują kroczyć