Teraźniejsza Prawda nr 175 – 1957 – str. 92
i następne dziewięć pokoleń Izraela, stoją za dziesięć pokoleń, i przedstawiają całą klasę restytucji (nasze podkreślenie), dziesięć jest liczba doskonałości lub zupełności dla natur niższych niż Boska natura”.
(30) Kto tedy byłby przedstawiony przez drugą połowę pokolenia Manasesowego, której dziedzictwo było wraz z innymi dziewięcioma pokoleniami na zachodniej stronie Jordanu? Ponieważ (a) ta druga połowa była częścią tych dziesięciu pokoleń; (b) ponieważ jej dziedzictwo było na zachodniej stronie Jordanu, zamiast być na wschodniej stronie (która przedstawia ewentualne dziedzictwo na poziomie duchowym); (c) ponieważ była częścią pokolenia Manesesowęgo, a zatem więcej niż jakiekolwiek inne pokolenie była ściśle spokrewnioną z drugą częścią pokolenia znajdującego się na wschodniej Stronie Jordanu (która to połowa tego pokolenia przedstawiała klasę Młodociano Godną); i ponieważ (d) w pozafigurze, wśród wszystkich tych z Kościoła, rzeczywistego i nominalnego, zbliżających się do Królestwa Tysiąclecia, żadni inni z tych, nie będących spłodzonymi z Ducha, nie są tak ścisłe spokrewnieni z klasą Młodociano Godną, w jej doświadczeniach poświęcenia i walki przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości, jak są poświęceni epifaniczni obozowcy, przeto wierzymy, że ta druga połowa pokolenia Manasesowego, która miała swe dziedzictwo z innymi dziewięcioma pokoleniami na zachodniej stronie Jordanu, stosownie wyobraża poświęconych epifanicznych Obozowców, którzy, jeżeli pozostaną wierni w swym poświęceniu, będą posiadali najwyższą pozycje wśród niby-wybrańców, a zatem, najwyższą pozycje wśród klasy restytucejnej, następną po klasie Młodociano Godnej w zaszczycie, stanowisku i służbie.
INNY OBRAZ O ICH EWENTUALNEJ NATURZE I DZIEDZICTWIE
(31) Obraz o kapłanach i Lewitach oraz o innych Izraelitach, odnoszący się do ich dziedzictwa w ziemi Chananejskiej, jest również pomocny w tej łączności. Jednak obraz ten pokazuje wybrane klasy przedstawione przez Lewitów, którzy nie mieli dziedzictwa w ziemi. Gdy tymczasem obraz z 4Moj. 32 przedstawia wybrańców wyobrażonych przez dwa i jedną połowę pokolenia Izraelitów, którzy mieli dziedzictwo w ziemi, to jednak ono było na wschód od Jordanu, oddzielone od dziedzictwa pozostałych dziewięciu i pół-pokoleń. Powinniśmy zachować tę różnicę jasno w naszych umysłach 4Moj. 3: 6-8; 1:49-54; 3:23, 29, 35, 38, 40-51; Żyd. 12:23
kol. 2
dowodzą, że są tylko cztery wybrane klasy pierworodnych z Tysiąclecia, i wszystkie z nich ewentualnie otrzymają duchową naturę. One są przedstawione przez kapłanów (Małe Stadko), i trzy grupy Lewitów, tj. Kaatyci (Starożytno Godni), Meraryci (Wielkie Grono) i Gersonici (Młodociano Godni), żadna z nich nie miała dziedzictwa w ziemi (4Moj. 18: 20, 23, 24). Z drugiej strony, tzn. później porodzeni z Tysiąclecia, którzy osiągną doskonałą ludzką naturę, będą się składać z niby-wybrańców i reszty klasy restytucyjnej (stosownie pokazani przez „synów” i „córki” u Joela 2: 28 i Izaj. 60: 4); oni są przedstawieni przez Izraelitów, którzy mieli dziedzictwo w ziemi. Również, umieszczenie kapłanów i trzech grup Lewitów (4Moj. 3:23, 29, 35, 38), jako oddzielne i różniące się od umieszczenia Izraelitów, wyobraża i wskazuje na duchowe dziedzictwo czterech wybranych klas, podczas gdy niby-wybrańcy i resztę klasy restytucyjnej otrzymają ziemskie dziedzictwo. Tym sposobem mamy tutaj jasno zaznaczoną różnicę pomiędzy czterema wybranymi klasami a niby-wybrańcami w jej ewentualnej naturze i dziedzictwie.
(32) Wierzymy, że powyższe opisy Pisma św. o niby-wybrańcach dopomogą nam lepiej zrozumieć miejsce, jakie ta klasa zajmuje czasu w planie Bożym: że podczas przed restytucją ona jest ściśle połączoną z czterema wybranymi klasami, a w czasie restytucji będzie stanowiła specjalnych pomocników, którzy będą ściśle połączeni z Storożytno i Młodociano Godnymi, jako klasa; oni będą oddzielni i różniący się od klas wybranych, i nie będą jedną z nich; i że podczas czasu restytucji oni mają być połączeni z resztą klasy restytucyjnej – niewybranymi – i mają również otrzymać ziemską naturę i ostateczną nagrodę, niemniej jednak, z powodu ich rozwoju przed restytucją, oni powinni być uważani jako oddzielna i różniąca się klasa z Tysiąclecia.
NIEKTÓRE ODNOŚNIKI Z PISM EPIFANICZNYCH
Podamy teraz niektóre przykłady gdzie brat Johnson odwoływał się do klasy niby-wybrańców:
(33) W E tomie 12, str. 186-188, on wymienia „wierzących żydów i niepoświęconych lecz wiernych tymczasowo usprawiedliwionych z Wieku Ewangelii”. Oni są opisani jako „dwie części piątej wybranej klasy”, które będą czynne „w Tysiącleciu w światowej pracy” (str. 188, linia 1 i 8), Okazuje się tutaj, ze brat Johnson uważał za właściwe określić niby-wybrańców, jako „piątą wybraną klasę”, ponieważ oni są pozornie jako