Teraźniejsza Prawda nr 175 – 1957 – str. 87
jako najniższego rzędu nasienie Abrahama sprzed Tysiąclecia, będą specjalnie użyci ponad resztę klasy restytucyjnej do błogosławienia wszystkich narodów ziemi zgodnie z Przymierzem” (E tom 11, str. 293). Ponieważ niby-wybrańcy są podrzędną częścią nasienia, które ma błogosławić wszystkie narody ziemi, jest więc oczywistym, że podobnie do Starożytno i Młodociano Godnych, oni są rozwijani jako taka klasa pod ziemskimi zarysami tego Przymierza związanego Przysięgą, chociaż, ma się rozumieć, im zostanie zaofiarowany żywot wieczny pod Nowym Przymierzem, które wkrótce będzie ustanowione.
POZAFIGURALNE DZIECI KETURY
(18) 1Moj. 25:1-4 (porównaj 1Kron. 1:32, 33): Dowiadujemy się z listu do Gal. 4:22-31, że Sara żona Abrahama przedstawia przymierze, które rozwija Chrystusa Głowę i Ciało (pozafiguralnego Izaaka), i że Hagar niewolnica, z której Abraham też miał syna, przedstawia Przymierze Zakonu, które rozwijało cielesnego Izraela (pozafiguralnego Ismaela) w Wieku Żydowskim. Cytaty z 1Moj. 25:1, 2 pokazują nam, że po śmierci Sary, Abraham pojął Keturę za żonę (założnicę – 1Kron. 1:32), i że ona porodziła mu sześć synów. Połączenie się Ketury w to pokrewieństwo z Abrahamem, dowodzi ze ma charakter figuralny (Ter. Prawda ’50, str. 68, par. 6); a ponieważ Abraham przedstawia Boga, wynika z tego, że Ketura również jest figurą na przymierze Nowe Przymierze, które Bóg ustanowi w Tysiącleciu, „po tych dniach”, tj. po Wieku żydowskim i Wieku Ewangelii (Jer. 31:33; Żyd. 8:10 – Ter. Prawda ’35, str. 60 par. 1), po przestaniu działania zarówno Przymierza Sary jak i Przymierza Hagary (Z str. 4309; zobacz Ter. Prawda ’35, str. 51-61 i 68-75, o 21 dowodach, że Nowe Przymierze nie działa w Wieku Ewangelii). Przeto potomkowie Abrahama zrodzeni przez Keturę przedstawiają klasy (włączając niby – wybrańców) i subdywizje klas, które rozwijają się w Tysiącleciu pod Nowym Przymierzem. Rozdział 60 z Izajasza stosuje się do Tysiąclecia, w którym jest nawet wzmianka o niektórych z rodziny Ketury (w. 6).
(19) „Bez żadnej wątpliwości możemy twierdzić, że cały 60 rozdział proroctwa Izajasza opisuje tysiącletnie królowanie Chrystusa, pod obrazem miasta – Syjonu (w. 14) – ta sama myśl jest opisana w obrazie Nowego Jeruzalemu w Obj. 21” (Ter.Prawda ’35, str. 72, par. 2, str. 73, szp. 2, par. 1 i str. 71; E tom 15, str. 681; E tom 16, str. 140). Wśród innych wierszów, w. 4, 13 – zauważ komentarze w par. (11) powyżej – dowodzą jasno, że odnoszą się do Chrystusa
kol. 2
(Głowy i Ciała), w Tysiącleciu (zobacz również E tom 17, str. 150, 148; D str. 785, par. 2 i str.786; E tom 11, str. 293; P ’26, str. 118, szp. 2; Ter. Prawda ’39, str. 73, szp. 1; P’ 50, str. 7; E tom 1, str. 535 i 536; E tom 9, str. 24; E tom 16, str. 138). Wiersz 13 pokazuje inne trzy wybrane klasy przychodzące do „ciebie” – Chrystusa (Ter. Prawda ’30, str. 56, szpal. l).”Synowie” z w. 4 przedstawiają, niby-wybrańców z żydów (porównaj z w. 9; E tom 17, str. 46) i pogan, a „córki” przedstawiają, nie-wybranych, przychodzących do Chrystusa (Głowy i Ciała) po błogosławieństwa restytucyjne pod Nowym Przymierzem (porównaj z Izaj. 2:2, 3; Ps. 72 – E tom 17, str. 315-320); wiersz 5 pokazuje że to obejmuje nawrócenie „zgrai morskiej” wzburzonych mas (porównaj z Obj. 21:1). Wiersz 7 wymienia Kedara i Nebajota, dwóch najstarszych, a zatem naczelnych synów Ismaela, którego dwanaście synów przedstawia dwanaście pokoleń cielesnego Izraela (1Moj. 25:13-16). Ci dwaj synowie tutaj „stoją symbolicznie za dwa główne podziały Izraela według tego jak byli nazwani w podzielonym królestwie: Izrael (dziesięć pokoleń pod Efraimem) i Juda, dwa pokolenia pod Judą) i tak też są nazwani w klasycznym tekście, opisującym o Nowym Przymierzu – Jer. 31:31-34” (Ter. Prawda ’35, str. 72, par.2). Podczas Wieku Ewangelii, gdy Chrystus (Głowa i Ciało) był w procesie rozwoju, cielesny Izrael był odrzucony od łaski Bożej (Gal. 4:29, 30; Rzym. 11:1-25); lecz w Tysiącleciu, gdy Chrystus czyni Nowe Przymierze z nimi, to oni będą znowu w łasce z Nim i będą Mu przyjemni (w. 7; Rzym. 11:26-33). Te rozważania bardzo jasno pokazują, że proroctwo Izajasza rozdział 60 jest postawiony w tysiącletnim panowaniu Chrystusa, gdy cielesny Izrael będzie błogosławiony pod Nowym Przymierzem, które Bóg uczyni z nimi (Jer. 31:31). Stąd wiersz 6, przez wymienienie w tysiącletnim zestawieniu Madyjana, Efa i Saby, grzech potomków Abrahama zrodzonych z Ketury, którzy tutaj zdają się stać za wszystkich, którzy będą rozwinięci w Tysiącleciu pod Nowym Przymierzem (porównaj z Psalm 72:10, 15 – E tom 17, str. 317, 318), jest dalszym dowodem, że Ketura przedstawia Nowe Przymierze. Przeto, szesnaście wymienionych synów wnuków i prawnuków Ketury, 1Moj. 25:2-4; porównaj z 1Kron. 1:32, 33 ) wyobrażają klasy (włączając niby-wybrańców) i subdywizje klas, które będą rozwijane pod Nowym Przymierzem w Tysiącleciu. Zestawiamy tych szesnastu potomków Ketury jak następuje (l) Zamram (2) Joksan (Saba Dedan) (Asurym Letusym Leumym) (3)Medan (4) Midyjan (Hefa, Heter, Henoch, Abyd, Elda) (5) Jesbok (6) Suach.
(20) Teraz wykażemy w każdym wypadku