Teraźniejsza Prawda nr 175 – 1957 – str. 84
Tysiąclecia dotyczące klasy, o której teraz mówimy, jest „synowie” (Joel 2:28; Izaj. 60:4). Lecz inne klasy także są nazwane „synami”, np. aniołowie (1Moj. 6:2, 4; Ijob 1:6; 2:1) i Małe Stadko (2Kor.6:18; 1Jan 3:1, 2); stąd jeżeli mamy jasno odróżniać pomiędzy różnymi klasami synów, to nie możemy żadną z nich nazywać „synami”, bez użycia dodatkowych słów dla wyjaśnienia. Z tego to powodu, i również ponieważ to bliżej określa ich, naśladujemy przykładu brata Johnsona w określaniu klasy, która będzie „synami” Wieku Tysiąclecia jako klasę niby-wybraną, którą odtąd nazywać będziemy „niby- wybrańcami”.
(4) Łaciński przedrostek quasi używany w języku angielskim, znaczy Jak gdyby i nadaje myśli znaczenie niemal, widocznie, pozornie, lecz nie znaczy aktualnie. Przeto używamy terminu niby- wybrańcy na określenie tych żydów z Wieku Żydowskiego, oraz pogan i żydów z Wieku Ewangelii, którzy stali się jak gdyby, niemal albo pozornie wybrańcami, jednak nie stali się klasą aktualnych wybrańców. W krótkości określimy ich tutaj w trzech ogólnych grupach i pokażemy ich stanowisko zajmowane przed Bogiem.
TRZY OGÓLNE GRUPY NIBY – WYBRAŃCÓW
(5) Pierwsza z tych trzech ogólnych grup niby- wybrańców składa się z tych żydów, którzy podczas żydowskiego Wieku i Wieku Ewangelii przez wiarę i praktykę przyszli do harmonii z Przymierzami Abrahama i Mojżesza, oraz pozostali wierni w nich, chociaż nie poświęcili się. Oni przez taki stosunek osiągnęli wyższy stopień zgody z prawdą i sprawiedliwością niż Baszta rodzaju ludzkiego, który będzie pożytkiem dla nich w czasach restytucji (Rzym. 3:1, 2).
(6) Druga ogólna grupa niby-wybrańców składa się z tych pogan (i niektórych żydów), którzy w ciągu Wieku Ewangelii, włączając naszą dobę, chociaż nie są poświęceni, to jednak pokutowali za swoje grzechy i przyjęli Jezusa jako swego Zbawiciela, oraz pozostają wierni okupowi i sprawiedliwości. Przeto oni otrzymali łaskę Bożą w tymczasowym usprawiedliwieniu, z jej towarzyszącymi błogosławieństwami „Pokoju z Bogiem”, która to łaska jest zamierzona, aby była środkiem ku tej (wyższej) łasce, w której stoimy” (Rzym. 5:1, 2), tj, do jeszcze większych przywilejów i błogosławieństw poświęcenia. Oni osiągnęli dobry stopień harmonii z zasadami prawdy i sprawiedliwości, oraz wzięli się do badania i rozpowszechniania Słowa Bożego. Oni są jak gdyby, niemal lub pozornie wybrańcami,
kol. 2
jednakże aktualnie nie są takimi ze względu na to, że nie podjęli dalszego kroku poświęcenia, oddania swej samolubnej i światowej woli, a przyjęcia woli Bożej jako swej własnej. Ponieważ nie zrobili użytku z tymczasowego usprawiedliwienia, które otrzymali jako środek prowadzący do poświęcenia, więc przyjęli tę łaskę Bożą na daremno (2Kor. 6:1). Jednak, skoro takie jednostki pozostaną wierne okupowi i sprawiedliwości, chociaż nawet nie poświęcą się w czasach przed restytucją, to posiadanie jakiegokolwiek stopnia harmonii z prawdą i sprawiedliwością, jaki osiągnęli w tym życiu, da im przewagę nad drugimi w czasach restytucji.
(7) Trzecia z tych ogólnych grup niby-wybrańców składa się z poświęconych Obozowców Epifanii, którzy poświęcają się przed otwarciem Gościńca Świętobliwości, lecz po 16 września 1954, stąd za późno aby należeć do wybrańców. Oni osiągną w tym życiu o wiele większy stopień zgody z prawdą i sprawiedliwością niż obie niepoświęcone grupy, które były już wymienione.
(8) Te trzy ogólne grupy stanowią niby-wybrańców, czyli klasę „synów”, którzy, z powodu ich rozwoju i ćwiczenia jakie osiągnęli przed restytucją okażą się zdolnymi, i będzie im dany przywilej stania się głównymi pomocnikami Starożytno i Młodociano Godnych w służeniu światu prawdami Tysiąclecia (Psalm 107:21, 22 – P ’41, str. 50 u dołu).
(9) Pismo święte opisuje niby-wybrańców; w różnorodny sposób, często w tej samej łączności z klasami wybrańców, chociaż nie są oni wybrańcami, których jest tylko cztery klasy; Małe Stadko, Wielkie Grono, Starożytno Godni i Młodociano Godni (Ter, Prawda ’33 str. 86, par. 6 do par. 12). Obecnie przedstawimy niektóre stosowne ustępy Pisma świętego i spokrewnione myśli.
„SYNOWIE” RESTYTUCJI
(10) Joel 2:28, 29: Słudzy tutaj przedstawiają Małe Stadko; służebnice, Wielkie Grono; starcy, Starożytno Godnych; młodzieńcy, Młodociano Godnych; synowie, niby-wybrańców, a córki, nie wybraną klasę (zobacz E tom 17, str. 31-49).
(11) Izaj. 60:4: Tutaj również „synowie” Chrystusa (Głowy i ciała) w Tysiącleciu , przedstawiają niby-wybrańców, podczas gdy klasa nie wybranych jest przedstawiona przez „córki”; przeto znowu tutaj wyższość klasy niby-wybrańców nad klasą nie wybranych jest przedstawiona, z punktu widzenia wyższości synów nad córkami, jaka jest uważana w krajach wschodnich, oraz że synowie