Teraźniejsza Prawda nr 172 – 1957 – str. 45

że Pan dobrze strzegł finansowych i wszystkich innych zarysów naszej pracy dla Niego i Jego sprawy, to jednak byłoby dobrą rzeczą w tej łączności aby każda lub każdy zbadał siebie. W niektórych wypadkach powinna być radość, z ich udziału w nich, albowiem niektórzy dalej bardzo dobrze czynili i tak jak w minionych latach przyczynili się sporo przez swój udział do uczynienia tego, czym jest nasze sprawozdanie. Inni zaś mogą słusznie radować się z tego, że uczynili lepiej niż minionego roku. W niektórych zaś wypadkach powinno się mieć uczucie żalu, że nie uczyniono więcej, jeśli można było uczynić więcej i lepiej tego roku niźli poprzedniego roku. W pewnych zaś wypadkach powinien być smutek, albowiem nie uczyniono prawie nic, gdy można było uczynić wiele, albo przynajmniej więcej niż uczyniono. W innych wypadkach, gdzie można było uczynić coś, nie uczyniono nic, tak jak nic nie uczyniono w przeszłości aby przyczynić się do objętości naszego rocznego sprawozdania. W niektórych wypadkach gdzie w dalszym ciągu było możebne czynić dobrze, tam nastąpiło zupełne zaprzestanie czynienia tego, chociaż poprzednio przyczyniano się do czynienia w rocznym sprawozdaniu.

kol. 2

      I w niektórych wypadkach, przykro jest powiedzieć, nie tylko zaniechano wysiłków w posuwaniu naprzód różnych zarysów pracy, którą Pan przez Swych Posłanników Paruzji i Epifanii powierzył nam do wykonania, lecz również sprzeciwiano się jej usiłując zniechęcić innych do niej. Bądźmy wszyscy właściwie wyćwiczeni w badaniu siebie samych. Jeżeli w przeszłości brakowało nam wierności, jeżeli nie byliśmy tak gorliwymi jak powinniśmy być, jeżeli nie byliśmy właściwie pobudzani przez pokorę i miłość, to naprawmy tego stanu w naszym charakterze, a szukając Pańskiego przebaczenia, postanówmy przy Jego łasce uczynić lepiej. Z drugiej zaś strony, radujemy się z tego stopnia wierności naszego udziału w pracy, jaki usprawiedliwia nas do odczuwania, zdając sobie sprawę, że co najwyżej jesteśmy nie użytecznymi sługami, bo tylko spełniliśmy nasz obowiązek, w pokorze i głębokiej ocenie naszych przywilejów służenia Mistrzowi i Jego sprawie, postanówmy uczynić lepiej, jeżeli możliwe niż w minionym roku. I niechaj Bóg błogosławi nas wszystkich gdy postanawiamy wielce i silnie powiększyć nasze dobro na chwałę Bogu, dobra Jego sprawy i błogosławieństwa braci oraz innych w miarę naszej sposobności.

ZSUMOWANIE NASZEJ PRACY

Od 1 listopada 1955 do 31 października 1956

poprzednia strona – następna strona