Teraźniejsza Prawda nr 172 – 1957 – str. 38
Pańskiego ducha cichości, pokory i służby wobec Jego wiernych naśladowców. Cała myśl tego zawiera się Jego słowach: „Nie jest sługa większy nad pana swego, ani poseł jest większy nad onego, który go posłał. Jeźlić to wiecie (jeżeli cenicie tę zasadę stosującą się do wszystkich spraw życia), błogosławieni jesteście, jeźli to uczynicie (jeżeli żyjecie według tej reguły), miłując się wzajemnie i służąc jedni drugim” — (w. 16,17).
Poczucie wyższości, sporu i próżnej chwały zdaje się opanować szczególnie tych z ludu Bożego, którzy oznaczają się większymi talentami, zdolnościami, lub którzy zajmują zaszczytniejsze stanowisko w życiu, albo wpływowe miejsce w Kościele. Przeto gdy tacy potrzebują tym więcej mieć się na baczności przed tymi pokusami ciała, to jednak nie należy zapominać, że jak to ktoś powiedział: „Jest pycha spoglądająca na górę z zazdrością, jak i pycha patrząca z góry z pogardą”. Naśladowcy Pana mają pamiętać, że pycha w jakiejkolwiek osobie, na jakimkolwiek stanowisku, i odnośnie w jakichkolwiek sprawach jest nader wstrętna w oczach Bożych. „Bóg pysznym się sprzeciwia, ale pokornym łaskę daje” (Jak. 4:6; 1Piotr 5:5). Zatem wszyscy, którzy chcą przebywać w miłości Bożej muszą być bardzo bacznymi pod tym względem i trzymać się w pokorze i uniżeniu w postępowaniu, a tym więcej w umyśle.
PAMIĄTKA WIECZERZY PAŃSKIEJ
Bracia oświeceni prawdą Epifaniczną obchodzić będą śmierć naszego Pana w rocznicę ustaloną przez Pismo Święte. Co do obliczania Wieczerzy Pańskiej zobacz TP 1933 str. 7–15. Ufamy że nasze obchodzenie pamiątkowej Wieczerzy Pańskiej w tym roku będzie bardzo błogosławione. Znaczenie pamiątki jest opisane we wielu dawniejszych wydaniach Teraźniejszej Prawdy, jak również w szóstym tomie brata Russella str. 565–596, (radzimy by bracia ponownie przeczytali sobie ten przedmiot przed obchodzeniem pamiątki).
Zbór we Philadelphi zgromadza się, jeśli Bóg dozwoli, w domu biblijnym na obchodzenie tej pamiątki w dniu 12 kwietnia (1957), o godzinie 8 wieczorem. Wszyscy poświęceni chrześcijanie, których serca są w społeczności z Panem, są serdecznie proszeni aby wzięli udział w tej pamiątce. Jednak, nie zapraszamy specjalnie ani nalegamy na braci z innych zborów epifanicznych, którzy w tej samej dacie obchodzić będą pamiątkę,
kol. 2
by zgromadzili się z nami. Wierzymy, że wskazówki Słowa Pańskiego na ten temat pokazują, że każde zgromadzenie albo rodzina dzieci Bożych powinna zgromadzać się na obchodzenie tej pamiątki. Radzimy, aby jednostki żyjące na odosobnieniu daleko od zborów nie powstrzymywały się od dorocznego obchodzenia pamiątki tej wielkiej ofiary za grzech, ale aby postarały się o chleb przaśny, jeżeli to jest możliwe, i sok wina, i obchodziły w społeczności ducha z Panem i z poświęconymi, którzy znajdują się gdzie indziej, a od których są z konieczności oddaleni.
Obchodzenie pamiątki powinno być uważane za wielki przywilej. Bo jeśli ktoś co uczynił poświęcenie, a nie jest w społeczności serca z Panem, to jego pierwszą praca powinno być dojście do właściwego stanu serca z Nim. Bo Pan tak kieruje, że ten, kto przychodzi do obchodzenia tej pamiątki powinien, na ile to jest możliwe, nim przyjdzie, dojść do harmonii serca z całym „domem wiary”. Przeto, czas przed pamiątką powinien być czasem na badanie siebie i oczyszczanie serca. W żydowskiej figurze wielkanocnej, było to pokazane przez oczyszczenie domów z wszelkiego rodzaju kwasu (TP ’46, str. 77, szp. 2 i str. 78, szp. 1) — gdyż kwas jest symbolem zepsucia, zarówno w doktrynie (Mat. 16:6–12) jak i w postępowaniu. Przeto pilnie przygotujmy się przez wyczyszczenie wszelkiego grzechu, błędu, samolubstwa, światowości, złośliwości i niegodziwości w różnych ich formach (1Kor. 5:6–8; 2Kor. 7:1; Efez. 4:31; Kol. 3:8; Tyt. 3:3; Jak. 1:21). „Niechże tedy człowiek samego siebie doświadczy, a tak niech je z chleba tego, i z kielicha tego niechaj pije” (1Kor. 11:28).
Ktokolwiek z poświęconych Pańskich zauważy, że nie jest w zgodzie z Panem w tym okresie i skorzysta z przywilejów powyżej podanych, starając się powrócić do łaski Bożej, taki niewątpliwie doświadczy wielkiego błogosławieństwa. A ten, kto pomija tę sposobność, taki straci błogosławieństwo które nie powinno być utracone przez nikogo. Zrozumienie naszych własnych niedoskonałości w tym okresie przed wielkanocnym nie powinno nas zniechęcać lub uczynić bojaźliwymi, raczej powinniśmy pamiętać o Boskim rozporządzeniu dla naszego przebaczenia i pojednania przez zasługę naszego wielkiego Orędownika, którego śmierć obchodzimy w tej pamiątce. I starannie czuwajmy, albowiem zdaje się, że szatanowi jest udzielona specjalna moc aby kusić Pański