Pytanie: Czy mamy uznawać za Lewitów tych braci, którzy odrzucają Prawdę Epifanii?

      Odpowiedź: Jeżeli nie byli w Prawdzie Epifanii, nie powinniśmy ich za to jeszcze uważać za Lewitów: ponieważ Bóg zakrywa Prawdę Epifanii od tych kapłanów, w różnych grupach, nie życząc im takiego wielkiego sprzeciwiania się rewolucji, jak owym oświeconym Prawdą Epifanii. Znajdują się dwie klasy między kapłaństwem, to jest bardzo odważni i mniej odważni. Pierwszym Bóg daje Prawdę Epifanii dla silniejszego sprzeciwiania się kozłowi Azazela. Nikt nie mógłby pozostać w grupach lewickich i zarazem tak silnie do punktu sprzeciwiać się kozłowi Azazela. Dlatego Pan zostawia mniej odważnych kapłanów między tymi grupami dla łagodniejszego sprzeciwiania się klasie kozła Azazela, a to trzyma ich między tymi grupami; i Pan wstrzymuje od nich Prawdę Epifanii, ażeby tam pozostali z dobrym sumieniem. Te nowe stworzenia, które miały już Prawdę Epifanii, a potem ją odrzuciły, powinni być uznani za Lewitów; ponieważ uczynili rewolucję przeciwko Panu w Jego celach Epifanii.

      Pytanie: Jak możemy być pewni, czy osoba jest kapłanem lub Lewitą?

      Odpowiedź: Tych, którzy ofiarowali się przed październikiem 1914 i przyszli do Prawdy przed Wielkanocą 1916, mamy uznawać jako kapłanów, to jest, jeżeli nie są rewolucjonistami lub takowych obrońcami. Choć niektórzy, co się poświęcili przed październikiem 1914 i przyszli do Prawdy przed Wielkanocą 1916, są Młodocianymi świętymi, to jednak nie wiemy, którzy to są. Dlatego mamy uznać wszystkich braci, którzy się poświęcili przed październikiem 1914, a otrzymali Prawdę przed Wielkanocą 1916, jako kapłanów, z wyjątkiem rewolucjonistów i ich obrońców. Są ta tylko i powtórzymy jeszcze raz, są to tylko utraciciele koron. Największy dowód do objawienia lewictwa jest rewolucja i jej podtrzymywanie, a nic więcej. Przyczyna, że niewłaściwe prowadzenie się nie może być dla nas dowodem, jest tą, że nie możemy zadecydować, jakie różne stopnie niewłaściwego prowadzenia się w różnych braciach mogą przyczynić się do utraty ich koron. Dlatego takie sądzenie jest zakazane. Tylko Sam Pan – który bada serca – jest w stanie dać taką decyzję. My nie mamy prawa osądzić kogoś do lewictwa. Lecz jeżeli Bóg, po okazaniu się rewolucji i bronienia tejże, objawi nam jednostkę jako Lewitę w takim razie, ma się rozumieć, my, jako części kapłaństwa, mamy wtenczas przywilej wypowiedzieć Boski Objawiony sąd. Napominamy braci, aby byli ostrożnymi względem rzeczy, które objawiają Lewitów i ażeby mieli się na ostrożności względem używania słabości charakteru, jako przyczyny do nazywania braci Lewitami.

      Pytanie: Poświęcają się Młodociani święci na życie, czy na śmierć?

      Odpowiedź: Młodociani święci poświęcają się na śmierć, a nie na życie. Poświęcenie do życia stosuje się do warunków tysiąclecia, a nie do tychże wieku Ewangelii, ponieważ to poświęcenie doprowadzi do gościńca świętobliwości, który będzie wprowadzony przy ustanowieniu Królestwa w ziemskiej fazie. Nie prędzej będzie działać, aż Chrystus przedstawi drugą ofiarę za grzech Bogu dla celów przebłagania grzechów. Warunki Wieku Ewangelii i kiedy zło panuje wymagają wiary, która może ufać w różnych doświadczeniach, nie widzeniem ale ufaniem w Boga, choćby On ich i zabił. (Job 13: 15). Tak długo jak grzech ma przewagę i szatan Jest księciem tego świata, tak długo będzie potrzebnym dla lojalności do Boga ofiarować swe prawa na śmierć w przeciwieństwie do grzechu, a służeniu sprawiedliwości. Warunki złego, którym się trzeba sprzeciwiać, zużywają i odbierają życie. Dlatego, aby być wiernym w poświęceniu w obecnym czasie, trzeba oddać wszystko w służbie Bogu na ofiarę wśród warunków, które prowadzą do śmierci ofiarującego. Nie tylko, że teraźniejsze warunki nadawają śmierci wiernym, lecz każdy z nich jest proszony uczynić przymierze przy ofierze aby być umarłym dla siebie i świata, a żywym dla Boga. Nigdzie nie jest wspomniane w Piśmie św., że ci, co się za późno ofiarują, otrzymają jeszcze Koronę, lecz przed otwarciem dziedzińca świętobliwości, ich poświęcenie różnić się będzie od poświęcenia tych, co zostali przyjęci przez spłodzenie z Ducha. Stając się podobni do Starożytnych świętych, jako część nasienia, rozwijająca się pod przymierzem obietnicy w ziemskich zarysach (1 Moj. 22: 17, 18) dowodzi, że przedtem weszli w przymierze, aby ofiarować ich teraźniejsze błogosławieństwa i przywileje dla przyszłych i doskonałych. Jest to jedną rzeczą poświęcić się na śmierć, a inną rzeczą, czy to poświęcenie zostało od Boga przyjęte przez spłodzenie z Ducha – czego Młodociani święci teraz nie doświadczają, aż przy końcu tysiąclecia otrzymają ten przywilej. Dlatego, że się poświęcają z powodu warunków, w których wypełniają swe poświęcenie, 2! powodu, że gościniec świętobliwości jeszcze nie jest dany, z powodu ich pokrewieństwa do przymierza Abrahamowego (z wiary), z powodu dyspensacji, w której teraz żyjemy i przywilejów tysiąclecia dla Młodocianych świętych, wnioskujemy, że ich ofiarowanie jest na śmierć. Z powyższych myśli można również rozumnie wnioskować, że wszyscy z nich umrą. Choćbyśmy chcieli myśleć, że niektórzy z nich może nie umrą, to jednak wnioskujemy rozumniej, to jest, że wszyscy z nich umrą, nim otrzymają lepsze zmartwychwstanie ze Starożytnymi świętymi, ponieważ przez ich śmierć dawają dowód wypełnienia ich kompletnego Święcenia. Lecz Jeżeli by kto z nich nie umarł, musimy wnioskować, że przy ich udoskonaleniu musiała by nastąpić nagła zmiana ich fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych zdolności, co oprócz anestezji lub temu podobnym, sprowadzało by wielkie Boleści. Brat Russell nie dał nigdy swej opinii na tę fazę naszego przedmiotu, choć pewien brat powiedział nam, że brat Russell miał mówić, „że nie wszyscy z nich potrzebują umrzeć. Brat Russell tego nigdy nie wyraził w swoich Pismach. Nawet żadne Pismo me” „mówi, że niektórzy z nich nie umrą; a z punktu widzenia na powyższe linie Biblijnych zasad, które brat Russell zastosował do Młodocianych świętych, to myślimy, że ów brat, od którego jedynie to słyszeliśmy, nie musiał rozumieć brata Russella na ten przedmiot. Pismo św. stanowczo uczy, że poświęcają się na śmierć, a ci co mówią, że wszyscy z nich nie umrą, powinni mieć dowody na to; a ponieważ takowych dowodów nie ma ani w Piśmie św., ani w rozumowaniu ani z f aktów i z powodu, że wiele Młodocianych świętych umarło, jest dodatni dowód do powyższych biblijnych zasad, które pokazują, że wszyscy Młodociani święci umrą, nim otrzymają lepsze zmartwychwstanie z Starożytnymi świętymi.

      Pytanie: Co się stanie z Młodocianym świętym niewiernym swemu poświęceniu?

      Odpowiedź: Utraci Stan Młodocianych Świętych i pójdzie z powrotem do świata dla celów restytucyjnych. Że tacy niewierni nie idą przeto na wtóra śmierć, jest widocznym z faktu, ponieważ nie są oni teraz na próbie do życia, choć podobnie do Starożytnych świętych są oni w tym życiu na próbie wiary i sprawiedliwości; aby byli ukwalifikowani do książęstwa w tysiącleciu (Żyd. 11: 1 – 40). Czas próby do życia na ludzkim poziomie dla wszystkich tych zacnych świętych będzie w tysiącleciu (Żyd. 11: 30, 40) gdy Nowe Przymierze, które jedynie może dać życie wieczne posłusznej ludzkości, da takie życie posłusznym. Tak jak poczytalny Starożytny święty przez swoją niewierność na próbie wiary i sprawiedliwości poszedł między zwyczajnych Izraelitów, którzy otrzymają próbę do życia w tysiącleciu tak samo stanie się z niewiernym Młodocianym świętym.

DLA OGÓLNEGO ZAINTERESOWANIA

      Brat C. J. Schmidt odwiedzi następujące miejsca w Marcu: Erie, Pa. 1, 2; Niagara Falls, N. Y. 3 i 4; Buffalo, N. Y. 5 i 6; Hartford, Conn. 8 i 9; New Britain, Conn. 10 i 11; New Haven, Conn. 12 i 13; Bridgeport, Conn. 14 i 15; Bayonne, N. J. 16 i 17; Brooklyn, N. Y. 18 i 19; Newark, N. J. 20 i 21; Philadelphia, Pa. 22, 23 i 24; Pittsburgh, Pa. 26 i 27; Allegheny, Pą,. 28; New Castle, Pa. 29; Lorain ,0. 30 i 31. W kwietniu w Detroit, Mich. 3, 10, 17 i 24-go, w Anchorville, Mich. 26 i 27-go.

TERAŹNIEJSZA PRAWDA I ZWIASTUN CHRYSTUSOWEJ EPIFANII

Niezależne Pismo Religijne — Dwumiesięcznik.
Paweł S. L. Johnson – Wydawca i Redaktor

      Będąc wolnym od wszystkich sekt, partii, organizacji i ludzkich wyznań wiary, lecz raczej przywiązaniem do Boga, tak Jak rozumie Jego Słowo, Pismo to stoi w obronie “Prawdy Paruzji” danej od Pana przez “wiernego sługę”, która jest fundamentem wszelkiego dalszego rozwijania się w Prawdzie; stoi także w obronie zarządzeń, czarteru i testamentu, które dał Pan przez “wiernego sługę”, aby wiązały kontrolujące korporacje i towarzystwa między ludem w Prawdzie; przedstawia i broni rozwijającą się Prawdę Epifanji, jako pokarm na czas słuszny dla wszystkich klas i grup Pańskiego ludu, tak Jak Panu się podoba udzielić.

      Dla bezpieczeństwa należy wysyłać pieniądze ze Stanów Zjednoczonych przekazami ekspresowymi, bankowymi i pocztowymi. Z poza granicy Stanów Zjednoczonych tylko przekazami bankowymi. Przy zmianie adresu prosimy nadesłać stary i dla zaoszczędzenia naszego czasu i niepotrzebnych korespondencji. Prosimy także o danie pełnego adresu zaraz w nagłówce każdego listu. Kopia Teraźniejszej Prawdy będzie wysłana bezpłatnie dla proszących o to, czy dla siebie, czy dla innych, jeżeli nazwiska z adresami będą wysłane redakcji. “Teraźniejsza Prawda” bywa także wysłana bezpłatnie biednym z Pańskiego ludu, Jeżeli poproszą, jak za czasów brata Russella. Prenumeraty i czas odnowienia takowych są uznane i podane na owijance każdego następnego egzemplarza. Pojedyncza kopia 25 centów, roczna prenumerata $1.00 (5 złotych).

poprzednia strona – następna strona