Teraźniejsza Prawda nr 56 – 1932 – str. 8
Ponadto Nazarejczyk nie przynosił kwaszonego bochenka chleba ze swą ofiarą spokojną (porównaj 3Moj. 7:11–14 z 4Moj. 6:15, 19), dowodzi, że on nie jest typem na osoby Tysiąclecia; a że on przynosił przaśnego placka (3Moj. 8:26) ze swym plackiem zagniatanym z oliwą i pomazanym kreplem, dowodzi, że jego specjalny rodzaj poświecenia jest typem na takie poświecenie, które uczyniły pewne osoby już po uczestniczeniu w tem poświęceniu, jakie jest przedstawione w 3Moj. 8, jako kapłańskie poświecenie, to jest na specjalne poświęcenie sług w Prawdzie w Kościele, które następuje po ich kapłańskiem poświeceniu. Te ofiary będąc składane po wypełnieniu ślubu nazarejskiego, dowodzą że jego poświęcenie było takim, które następowało, gdy ogólne Kapłańskie poświecenie zostało już uczynione. Dla tych powodów Nazarejczycy są typem na sług Prawdy postanowionych w Kościele, aby go budowali (Efez. 4:11–13), tj. apostołów, proroków, ewangelistów, pastorów i nauczycieli — braci odłączonych przez Pana od reszty braci, jako ich nauczyciele i słudzy od Boga naznaczeni, ale nie jako władcy. Badanie 4 Moj. 6 wykaże szczegółowo, że to wyrozumienie jest właściwe. Teraz przystąpimy do takiego badania.
(3) Wiersz 2 -gi pokazuje nam, że Nazarejczycy byli z mężczyzn i z niewiast. Rozumiemy, że Nazarejczycy płci męskiej są typem na te same osoby, co są symbolizowane przez tych siedmiu aniołów tych siedmiu kościołów, tj. wyobrażają dwanaście apostołów i tych z „drugorzędnych proroków”, którzy byli Pańskim specjalnym okiem, ustami i ręką w swoim czasie — tacy bracia jak Polikarp, Tertuljan, Arjusz, Klaudjusz z Turynu, Berengar z Tours, Abelard, Piotr Waldo, Marsiljusz, Tauler, Wyklif, Huss, Wesel, Wessel, Sawonarola, Luter, Zwingli, Hubmajer, Serwetus, Latimer, Brawne, Fox, Wesley, Kampbell, Miller, Russell, itp. Nazarejczycy płci żeńskiej są typem (1) na tych „drugorzędnych proroków”, którzy nie byli Pańskim specjalnym okiem, ustami i ręką, tacy jak Marek, Łukasz, Barnabasz, Tytus, Tymoteusz, Apollos, Sylwan itp. w żniwie Żydowskiem i pielgrzymi za dni naszego Pastora. Przyczyna takiego wyrozumienia pozaobrazów męskiej i żeńskiej płci Nazarejczyków jest ta, że Pismo Św. przedstawia niewiastę jako „słabsze naczynie”, dlatego Nazarejczycy płci żeńskiej stosownie przedstawialiby chociaż mniej wpływowych — lecz silnych — sług Prawdy, gdy zaś męskiej płci Nazarejczycy stosownie przedstawialiby więcej wpływowych — silnych — sług Kościoła. Słowo Nazarejczyk oznacza kogoś odłączonego albo poświęconego. W Amer. pop. tłum. jest dobrze przetłumaczony ten wiersz, i przez swoje wysłowienie pokazuje, że ten ślub Nazarejczyka był specjalnym ślubem — „uczyni specjalny ślub — ślub Nazarejczyka”. Ślub sam w sobie obejmuje poświęcenie (Ps. 116:12–14), a specjalny ślub znaczyłby taki ślub co tylko specjalnie poświęceni czynią, i to jest tem naszem wyrozumieniem, co pozaobrazowe Nazarejstwo w sobie zawiera.
(4) Zanim przystąpimy do zastanowienia się nad wierszem 3, pragniemy zwrócić uwagę na ten fakt, że po drugim wierszu niema więcej wzmianki o żeńskich Nazarejczykach co jest poparciem naszego wyrozumienia, że męscy Nazarejczycy są typem na siedmiu aniołów siedmiu kościołów, tj. apostołów, i tych „drugorzędnych proroków”, którzy byli Pańskim specjalnym okiem, ustami i ręką; albowiem pokrewieństwo księgi 4Moj. z Objawieniem obejmuje myśl, że ta poprzednia odnosi się do tych samych ogólnych rzeczy co ta ostatnia. Dlatego, powinna, między innymi rzeczami, dać pewne szczegóły o siedmiu aniołach tych siedmiu kościołów, co też czyni przez określenie ich typów w 4Moj. 6, począwszy od wierszu 3. Ale choć po wierszu 2 nie ma wzmianki a Nazarejczykach płci żeńskiej, mamy rozumieć, że w typie te same ogólne zakazy i rozkazania stosowały się tak do nich jak i do Nazarejczyków płci męskiej jak jest wykazane przez łączność między wierszem 2, 3 i, że stosownie, te same ogólne zakazy i rozkazania stosowały się do ich pozaobrazów.
TRZY ZAKAZY
(5) Trzy rzeczy były zakazane figuralnym Nazarejczykom: (1) Zakaz używania wszystkiego co się rodzi z winnej macicy (wiersze 3, 4 ); (2) zakaz strzyżenia albo golenia swych włosów (wiersz 5); (3) zakaz splugawienia się nad umarłym (wiersze 6–9). Te trzy figuralne zakazy, zgodnie ze symbologją Pisma Świętego stosownie przedstawiają trzy rzeczy, jakie są zakazywane wszystkiemu ludowi Bożemu, ale szczególnie zakazane, sługom Kościoła — apostołom, prorokom, ewangelistom, pasterzom i nauczycielom. Streszczenie pierwszego zakazu jest figuralnie podane w wierszu 4, w sposób następujący: „Po wszystkie dni Nazarejstwa swego, ze wszystkiego co wyrasta z macicy winnej od ziarnka aż do łupiny, jeść nie będzie”. Co ta winna macica przedstawia? Przecież nie jest figurą na Chrystusa, naszą Winną Macicą (Jan 15:1–8); ponieważ z tej Winnej Macicy, słudzy Prawdy jako latorośle nie byliby w stanie spożywać jej owoców, choć jako tacy wciągają w siebie jej sok, co nasz Pan zamiast im zabraniać zachęca ich, aby to czynili dla swego wzrostu. Ale jest jeszcze inna winna macica, którą nie sadziła prawica Ojca naszego; a jedzenie z jej owoców jest zabronione całemu Małemu Stadku, ale szczególnie jest zabronione jego sługom — tą winnicą jest winnica tej ziemi (Obj. 14:18, 19). Wszystko cokolwiek jest czynione lub produktowane przez tę winnicę ziemską — fałszywe naśladownictwo królestwa Bożego — jest zabronione sługom Prawdy, ponieważ to wprowadziłoby w błędy lud Boży, który spodziewa się od nich duchowych nauk i pomocy. Dlatego słudzy Kościoła powinni się mieć na baczności, aby nie przyjmować nic, co nosi cechę, albo wytworzone jest, albo pochodzi z winnicy ziemskiej.
(6) W wierszu 3 -im są podane poszczególnie pewne zabronione produkta winnicy ziemskiej. Siedm takich poszczególnych produktów jest podanych w tym wierszu, — wszystkie mają wielkie znaczenie w pozafigurze i potwierdzają nasze wyrozumienie, że Nazarejczycy są figurą na sług Prawdy w Kościele. Z tych siedmiu produktów pierwsze cztery są podane osobno od trzech ostatnich. Pierwsze cztery wymienione produkta w pierwszym zakazie są: wino i mocny napój, ocet z wina i ocet z mocnego napoju. Wino, jako symbol, jak również i winna macica są użyte w Biblii w dobrem i złem znaczeniu. W dobrem znaczeniu, wino symbolizuje Prawdy sprawiające radość, szczególnie prawdy etyczne — tj. prawdy odnoszące się do dobrego prowadzenia się i charakteru, — gdy zaś użyte w łączności ze zbożem symbolizuje prawdę doktrynalną. (Izaj. 25:6; 55:1; Joel 2:19; 3:18). W złem znaczeniu wino symbolizuje błąd, szczególnie etyczny błąd, gdy jest użyte w łączności z mocnym napojem (Obj. 14:8; 17:2, 4; 18:3; Izaj. 28:1, 7). W ks. Izajasza 28:1–7 mamy podany opis duchowieństwa chrześcijańskiego pijanego etycznymi i doktrynalnymi błędami, które jest przedstawione pod symbolami wodzów Efraima pijanych od wina i mocnego napoju. Przeto rozumiemy, że słowo wino znajdujące się w 4Moj. 6:3 oznacza etyczne błędy, a mocny napój znaczy doktrynalne błędy. Etycznymi błędami katolickiego kościoła są takie błędy, jak np. niezezwalanie na rozwody, nauczanie, że prześladowanie odstępców od papieskich doktryn, organizacji i praktyk jest właściwem, itp. Protestanckie etyczne błędy są takie, jak np. nauczanie, że branie udziału w wojnie przez osoby poświęcone jest właściwem i że zreformowanie ludzi przez ustawodawstwa jest częścią obecnej pracy Kościoła. Papieskie i Protestanckie doktrynalne błędy są tak jawne i ogólnie znane, że nie potrzeba żadnych ilustracji. Przez ocet z wina i ocet z mocnego napoju rozumiemy nauki winnicy ziemskiej, cokolwiek spokrewnione z błędami etycznymi doktrynalnymi, bo ocet z wina i ocet z mocnego napoju są pokrewne z winem i mocnym napojem jako ich produktami. Tak więc rozumiemy, że ocet z wina przedstawia Babilońskie fałszywe naprawianie złych postępków i jego domniemana naprawa dobrych postępków; podczas gdy ocet z mocnego napoju przedstawia jego usiłowane odbijanie ataków Prawdy na jego błędy i usiłowania pobijania Prawdy. Za przykład pierwszego możemy podać, że na fałszywej podstawie, papież odmówił prośbie unieważnienia małżeństwa Henryka VIII, króla angielskiego,