Teraźniejsza Prawda nr 170 – 1957 – str. 16
przekazać swoim dzieciom tylko to, co posiadał – utracone prawa życiowe i prawo do życia. Że Boska sprawiedliwość nie uczyniła im przez to żadnej krzywdy jest to widoczne z faktu, iż Bóg nie jest zobowiązany udzielać doskonałości, bezgrzeszności i szczęścia tym, którzy są niedoskonali i grzeszni, ponieważ sprawiedliwość obowiązuje Boga aby udzielał doskonałości tylko doskonałym, bezgrzesznym i sprawiedliwym istotom. Ponadto oni nie są bezpośrednim Boskim stworzeniem, lecz są potomstwem grzesznego Adama; a przeto Bóg ich nie stworzył. Wreszcie oni nie mają prawa do skażenia się na niesprawiedliwość, że przyszli do niedoskonałej i grzesznej egzystencji, i że osądzeni zostali na śmierć przez Adama; bo gdyby byli na jego miejscu, to uczyniliby właśnie to samo co on uczynił i wobec tego, że otrzymali pewne korzyści z dozwolenia złego a co nie otrzymaliby, gdyby byli indywidualnie próbowani i osądzeni (np. oni cierpią przeciętnie o wiele mniej niż ucierpieliby, gdyby bezpośrednio utracili prawa życiowe i prawo do życia, z tego powodu doskonały Adam ucierpiał o wiele więcej niż my, którzy jesteśmy pod przekleństwem), dlatego żadna niesprawiedliwość nie stała się rodzajowi potępionemu w Adamie. Tym sposobem kara śmierci przekazana człowiekowi przez dziedziczność nie jest niesprawiedliwością; lecz gdyby karą były wieczne męki, jak to wyznania ciemnych wieków nauczały, to wtedy byłoby to pogwałceniem sprawiedliwości nakładającej surowszą karę za grzech niż sprawiedliwość wymaga. Przeto Boska kara jest sprawiedliwą w jej zastosowaniu do całego rodzaju.
Niektórzy ludzie mają pewne trudności w pogodzeniu z Boską sprawiedliwością wielkie klęski takie jak potop, zniszczenie Sodomy i Gomory itd., wytracenie pierworodnych
kol. 2
w Egipcie, zatopienie wojska Faraonowego i zarządzenie Boskie wygubienia całych narodów jak Chananejczyków, Amalekitów itd. Następujące rozważania wykażą, że nie zachodzą tu wypadki Boskiej nie sprawiedliwości. Przede wszystkim, skoro nad nimi ciążył wyrok śmierci, nie stanowi wielkiej różnicy czy śmierć zabrała ich nagle podczas katastrofy czy mieliby umierać powoli wskutek choroby. Zazwyczaj cierpienia podczas takich katastrof są mniej dotkliwe, niż cierpienia umierających na przewlekłe choroby. W rzeczywistości Bóg obszedł się z nimi bardziej wyrozumiale, niż gdyby udziałem ich była śmierć zwykła. Co więcej, taka śmierć w wyniku klęski spowoduje, że w chwili gdy dana im będzie sposobność restytucji, znienawidzą tym silniej grzech i skłonią się k u sprawiedliwości. Poza tym tragiczny los użyty został przez Boga celem ukazania typów przyszłych zdarzeń, które przyniosą w skutku najwyższe błogosławieństwa tak ofiarom katastrof jak i reszcie ludzkości. Nadto, jeśli chodzi o siedem narodów Chanaadskich, Amalekitów i inne narody, badania archeologiczne wykazały, że dotknięte były przeważnie syfilisem, którym zarażały inne ludy; zniszczenie szerzycieli straszliwej zarazy było więc łaską dla innych narodów. Pamiętajmy, że zło zostało dopuszczone po to, by nauczyć ludzkość nienawidzenia grzechu w jego naturze i skutkach, oraz konieczności unikania go, jak również sprawić by tym bardziej oceniali oną sprawiedliwość. Kontrast ze straszliwą naturą i powtórnymi skutkami zła pozwala ludziom poznać praktycznie błogosławioną istotę i skutki sprawiedliwości. Jeśli będziemy o tym pamiętali, zrozumiemy nie tylko przyczynę dopuszczenia przez Boga zła w ogólności, ale i przyczynę poszczególnych klęsk. Pojmiemy też związek jaki istnieje między faktem zesłania przez Boga tych nieszczęść, a Jego sprawiedliwością.
(Ciąg dalszy nastąpi w TP 1957,21)
kol. 1
WIECZERZA PAŃSKA W ROKU 1957
Data obchodzenia pamiątkowej Wieczerzy Pańskiej przypada tego roku 12 kwietnia po godzinie 6-tej wieczorem. Sposób obliczenia tej daty jest następujący: Tegoroczne wiosenne porównanie przypada w Jerozolimie 20 marca o godzinie 11.38, tj. 5 godz. 38 minut po rozpoczęciu 21 marca według Boskiego sposobu uważania początku dni. Nów księżyca najbliższy wiosennego porównania rozpoczyna się w Jerozolimie 31 marca o godzinie 11.40.
kol. 2
A zatem 1-szy dzień miesiąca Nisan rozpoczyna się o godzinie 6-tej wieczorem 30 marca i trwa do godziny 6-tej wieczorem 31 marca; dzień 14 Nisan byłby od godziny 6-tej wieczorem 12 kwietnia do godziny 6-tej wieczorem 13 kwietnia. Pamiątkową wieczerzę należy zatem obchodzić w piątek 12 kwietnia po godzinie 6-tej wieczorem. Gdyby ktoś z braci nie mógł obchodzić Pamiątki w tym dniu, to powinien obchodzić ją 30 dni później tj. 12 maja po godzinie 6-tej wieczór.
PIEŚNI NA STYCZEŃ
(1) 242; (2) 187; (3) 69; (4) 214; (5) 325; (6) 44; (7) 260; (8) 208; (9) 176; (10) 108; (11) 275; (12) 166; (13) 246; (14) 266; (15) 196; (16) 239; (17) 267; (18) 191; (19) 311; (20) 328; (21) 192; (22) 273; (23) 87; (24) 82; (25) 313; (26) 247; (27) 130; (28) 58; (29) 344; (30) 57; (31) 160.
PIEŚNI NA LUTY
(1) 242; (2) 130; (3) 311; (4) 310; (5) 196; (6) 176; (7) 125; (8) 328; (9) 97; (10) 348; (11) 305; (12) 136; (13) 198; (14) 260; (15) 95; (16) 325; (17) 208; (18) 93; (19) 183; (20) 82; (21) 288; (22) 321; (23) 110; (24) 187; (25) 238; (26) 203; (27) 104; (28) 106.