Teraźniejsza Prawda nr 170 – 1957 – str. 15
działalnością. Boskiej sprawiedliwości On umieścił niebieskie zastępy w ich oryginalnej doskonałości wśród doskonałych, bezgrzesznych, pożytecznych i pomyślnych warunków. Tak samo uczynił Bóg z rodzajem ludzkim przedstawionym w Adamie i Ewie albowiem ogród Eden dostarczał właśnie taki cii warunków, A gdy rodzaj ludzki osiągnie restytucję i przywilej wiecznego życia, i gdy pokutujący aniołowie będą przywróceni do Boskiej łaski, to znowu oni znajdą się wśród doskonałych warunków. Ten zarys sprawiedliwości nie wymaga aby upadli ludzie i aniołowie byli trzymani w takich warunkach, ponieważ inny zarys Boskiej sprawiedliwości wymaga innego sposobu postępowania.
Ten inny zarys Boskiej sprawiedliwości, albo obowiązkowej miłości wobec Jego stworzeń, wymaga aby w wypadku gdy zgrzeszą, zostali pozbawieni życia. W moralnym porządku rzeczy, udzielać grzesznikom wiecznego życia, krzywdziłoby to ich i dlatego obowiązkowa miłość Stwórcy wobec nich zabrania to czynić, gdyż trzymanie ich w nieszczęśliwym stanie na wieki, szkodziłoby sprawiedliwym w ich szczęśliwości i byłoby zniesławieniem Boga, na co Boska sprawiedliwość wobec Siebie i drugich nie zezwoli. Stąd Boska sprawiedliwość wymaga śmierci i nie dozwala na wieczne męki grzeszników (1Moj. 2:17; Rzym. 1:32; 5:12, 15, 17; 6:16, 21, 23; 1Kor. 15:21, 22, 56; Jak. 1:15; Jan 5:16), gdyż wieczne męki stałyby w niezgodzie z obowiązkową miłością, odnoszącą się do wszystkich. Przeto sprawiedliwość karze czynicieli zła w tym zamierzę aby czynienie zła ustało. Musimy zaznaczyć, iż w naszej definicji Boskiej sprawiedliwości, jak również w naszej dyskusji o jej trzech sferach działalności, zachowaliśmy myśl, że Boska sprawiedliwość jest i działa w harmonii z obowiązkową miłością. Sprawiedliwość ani w Bogu ani w Jego moralnych istotach nie jest rzeczą bez czucia. Jest to rzecz uczuciowa, albowiem posiada ona w swojej dobrej woli, dobrą wolę obowiązku. Nie jest to prosty obowiązek. Nie jest to zwykły mechaniczny akt. Jest to coś serdecznego , lecz nie posiada serdecznej miłości. Jest to obowiązkowa miłość, a nie tylko bez miłosny sens obowiązku albo powinności, jak niektórzy myślą. To jest widoczne gdy zauważymy, że prawo sprawiedliwości, obowiązuje wszystkie Boskie moralne istoty jest najwyższą miłością do Boga i równą miłością do bliźnich swoich.
Boska sprawiedliwość, jako jeden z Jego wyższych pierwszorzędnych przymiotów charakteru, miała decydujący wpływ na różne zarysy Boskiego planu wobec aniołów i ludzi. Przeto ona wymagała, że ci,
kol. 2
którzy wyszli z Boskich twórczych rąk będą doskonali, bezgrzeszni i sprawiedliwi, i że będą im dane otoczenia i dzieła doprowadzające ich do trwałego szczęścia, sprawiedliwości, pożyteczności i pomyślności. Tego rodzaju były warunki w niebie, mieszkaniu różnych klas aniołów i podobne warunki były w Eden, mieszkaniu bezgrzesznego człowieka. Lecz Boska sprawiedliwość wymagała, ażeby przez próbę ludzie i aniołowie udowodnili swoją wierność Jemu; a to w takich warunkach, które by umożliwiły okazanie tego. To znaczy, że Bóg stworzył zarówno aniołów jak i ludzi dobrymi (1Moj. 1:31) a tym sposobem silnie nakłaniał ich do sprawiedliwości i odwracał od niesprawiedliwości, tak że gdyby zgrzeszyli, skierowane byłoby to przeciwko ich moralnym naturom. Przeto byli oni korzystnie stworzeni co się tyczy tej próby; próba zaś była takiego charakteru, że byli w stanie znieść ją. Ponadto człowiekowi była dana jasna nauka co do natury próby, posłuszeństwa, pragnienia być wiernym i niepożądania być niewiernym w niej, kończąc się życiem za posłuszeństwo a śmiercią za nieposłuszeństwo. Tym sposobem Boska sprawiedliwość okazała się w próbowaniu siebie. Próba ta będąc tak sprawiedliwie kierowaną nie mogła w wyniku inaczej się zakończyć niż Boska sprawiedliwość zażądała tego wyrok śmierci dla człowieka gdyby nieposłuszeństwo nastąpiło. Z wyjątkiem Szatana upadli aniołowie widocznie nie zgrzeszyli dopóki nie zostali zwiedzeni do przyjmowania na siebie ciał ludzkich, żenienia się z niewiastami i zakładania rodzin w nadziei , że tym sposobem będą w stanie wykorzenić grzech z rodzaju ludzkiego. Stąd, zamiast być poddani wyrokowi śmierci zostali uwięzieni w atmosferze naszej ziemi (Juda 6; 2Piotra 2:4; Ef. 2:2) aż do Dnia Sądnego; lecz w ostatecznej ich próbie wyrok będzie życie albo śmierć. Sprawiedliwość żądająca śmierci jako kary za grzech jest widoczną z następującego rozważania: Wobec tego, że Bóg ofiarował moralnym istotom życie na warunku posłuszeństwa, więc gdyby warunek z ostał odrzucony i nie wypełniony przez warunkowego odbiorcę, to warunkowy Dawca ma doskonałe prawo odebrać ten warunkowy dar . A ponieważ Bóg odbiera go dla dobra wszystkich, których to tyczy, On jest sprawiedliwy w osądzeniu nieposłusznych na śmierć tj. cofnięciu warunkowego daru. Tym sposobem Boska sprawiedliwość jest dowiedziona w wyroku.
Tak samo Bóg jest sprawiedliwy w dozwoleniu na potępienie rodzaju Adamowego, jakie nastąpiło przez dziedziczność Adamową (Rzym. 5:12, 15-19). Adam utraciwszy prawo d o życia i złączone z nim prawa życiowe, nie posiadał ich więcej, a przeto nie mógł ich przekazać swemu potomstwu. On mógł