Teraźniejsza Prawda nr 49 – 1930 – str. 90
przyszłości. Dlatego słowa nie znaczą, to, co on chce, aby znaczyły, ponieważ lud Boży jest zachęcany do gorliwego badana (Obj. 1:3) między innymi rzeczami do pewnych zarysów czasu przed przysięgą tego anioła z czego te słowa są częścią. Jest jeszcze wiele zarysów czasu co do przyszłości, których badania udzielają błogosławieństw Epifanią oświeconym świętym jak dawniejsze badania teraz wypełnionych rzeczy również ubłogosławiły. Dla czego więc zniechęcać pilne badanie zarysów czasu? Właśnie dlatego, że w jego złudzeniu na 70 jubileuszowych cykli, przeciwko którym zaraz z początku przestrzegliśmy, twierdził, że pięć rzeczy miały wypełnić się przed rokiem 1925: (1) wyswobodzenie Kościoła; (2) koniec ucisku; (3) powrót Starożytnych Świętych; [(4) ustanowienie ziemskiej fazy królestwa i (5) ustanie śmierci Adamowej – Miliony itd., lecz niestety nie wypełniły się.
Jego pewność względem tej daty powinna już dawno ¦wzbudzić niezadowolenie z jego poglądów, co też stało się w wielu trzeźwych umysłach. Lecz teraz już jest dowiedzione ¦jego oszustwo. Brat Russell uczył przez pewien czas, że w 1914 Kościół będzie wyzwolony, lecz więcej niż rok przedtem powiedział Kościołowi, że to się jeszcze nie wypełni w 1914. Tysiące zwolenników prezydenta towarzystwa utracili już zaufanie w niego i to z dobrej przyczyny. Lecz teraz znów agituje, że nie mają się głęboko interesować zarysami czasów. Chciałby, ażeby całkowicie zapomnieli o tern, jednak nie powinni tego zapomnieć, że ich oszukał. Powinni to sobie zapamiętać na dowód, że on nie jest prawdziwym nauczycielem. Gdyby posiadał pierwsze zdolności prawdziwego nauczyciela – pokorę, chęć do nauki – nasze jasne zbijania jego jubileuszowych błędów już od roku 1920 i nadal, ocaliły by go od obecnego stanowiska; lecz z powodu, że był upitym i hardym, nie usłuchał i „będąc zwiedzionym, innych zwodzi”. W papieski sposób krytykuje tych, co dowiedli jego błędy, że są upornymi i jakoby strachem piekielnym małego Babilonu, grozi takowym utratą koron! Nagania jego zwiedzionych zwolenników do wykonania „wielkiej pracy” Towarzystwa, ażeby nie wypadli ze społeczności. A ci, którzy są upici i hardzi, jak on, będą go słuchać i nic pożytecznego od niego się nie nauczą. Tacy otrzymają jeszcze sroższe i nadzwyczaj gorzkie (Merary-gorzki) doświadczenia nim przyjdą do swego rozumu. Lecz tym drogim dawniej oszukanym braciom, którzy teraz mu się sprzeciwiają, życzymy błogosławieństwa – które na pewno otrzymają, jeżeli bojują o wiarę świętą przeciwko fałszywemu nauczycielowi i niebezpiecznemu wodzowi (Juda 3-5).
Jeszcze inne odrzucenia nauk „wiernego sługi” przez nowe poglądy znajdują się w Z’25, 259-263 w artykule „Pilność i gorliwość” (Diligence and Fervency). W 5 paragrafie obwinia tych, którzy dali się uwieść jego fałszywymi spodziewaniami na 1925, z powodu ich własnego samolubstwa i strofuje ich za to. Lecz niewątpliwie on sam się tego spodziewał; jednak ani słowa nie wspomina o tern, że mu żal tego, ani nie przyznaje się do swego grzechu i winy względem tego. Taki postępek jest rzeczywiście niegodziwym, bezwstydnym i obłudnym. – W tym paragrafie mówi o miłości będąc przeciwną samolubstwu i niezbędną do Królestwa; ignoruje sprawiedliwość, nie chcąc się wcale przyznać do winy, że oszukał. W 6 paragrafie twierdzi bez odrobiny dowodu, że w 1918 roku Pan przyszedł do Swego Kościoła, co wyjaśnił, że to znaczy próba Jego ludu. Brat Russell jasno dowiódł równoległościami czasu, że Pan przyszedł do swego Kościoła w 1874 i zaczął go próbować w 1878 w pierwszym przesiewaniu żniwa; i w ciągu dalszym próbował w następnych pięciu przesiewaniach, a ostatnie począwszy się w 1917, trwa jeszcze dotąd. W 9 par. ponawia swój błąd z podaniem, że co on nazywa od roku 1918 Kościołem, są zwolennicy Towarzystwa
kol. 2
i że od tego czasu otrzymał „jaśniejsze i szersze widzenie Boskich cudownych zarządzeń” i co można więcej żądać?
WIELE BŁĘDÓW
Zauważmy teraz niektóre przypuszczalne oczyszczania prawdy, z których każde jest jawną sprzecznością światłu o-trzymanemu przez „wiernego sługę”: (1) niema poczytalnego usprawiedliwienia; (2) poświecenie przy bramie (nie na dziedzińcu przy pierwszej zasłonie); (3) zasługa Chrystusowa złożona na Kalwarii, a nie po wniebowstąpieniu; (4) śmierć Jezusa na drzewie jest niepotrzebną do zadowolenia sprawiedliwości; (5) Kościół częścią Najwyższego Kapłana tylko po uwielbieniu; (6) że biblijny pośrednik jest pojednawcą (który jest Kapłanem) a nie gwarantuje przymierze (który jest biblijnym pośrednikiem); (7) Chrystus staje się pośrednikiem tylko po zapieczętowaniu przymierza; (8) Pierworodni Egiptu Kler; (9) zasługa Chrystusa jest wartość, którą zdobył; (10) nie ma Młodocianych Świętych; (11) pozaobrazowy Eliasz przemienił się w pozaobrazowego Elizeusza; (12) Jeremiasz wyobraża zwolenników Towarzystwa; (13) niewłaściwe zastosowanie typu Józefa i siedem lat urodzaju i głodu; (14) niewłaściwe zastosowanie typu Jana Chrzciciela: (15) o broni ku zabijaniu; (16) o przypowieści o groszu; (17) o uderzeniu Jordanu; (18) o 70 jubileuszowych cyklach; (19) o pozaobrazowym Judaszu; (20) o wielkim Jubileuszu w 1925; (21) wyzwolenie Kościoła i wielkiego grona w 1920; (22) koniec ucisku w 1925; (23) powrót starożytnych Świętych w 1925; (24) ustanowienie Królestwa w 1925; (25) koniec Adamowej śmierci w 1925; (26) konfuzja na mądre i głupie panny; (27) konfuzja na grzywny i talenta; (28) konfuzja na owce i kozły; (29) konfuzja na szatę weselną; (30) konfuzja na rozdzielenie kąkolu od pszenicy; (31) konfuzja na szatę sprawiedliwości; (32) konfuzja na 12 rozdział Objawienia: (33) przywłaszczenie władzy szatana jest prawem do panowania nad ludzkością; (34) konfuzja na mordercę i mściciela krwi; (35) błędy odnośnie Mat. 24:1-14; (36) gwiazda Betlehemska i trzech mędrców sługami szatana; (37) o końcu miecza; (38) trzy częście i wypławienie ogniem. Zach. 13:8,9; (39) pojmani i więźniowie Izaj. 61:1; (4) Ewangelia Królestwa; (41) koniec wieku: (42) czas i charakter poselstwa Izaj. 52:7; (43) zmieszanie broni ku zabijaniu z mieczem Elizeusza; (44) wszystkie wierne „nowe stworzenia” umierają; (45) Towarzystwo jest „wiernym sługą”: (46) zły sługa jest klasą; (47) ofiarowanie kadzidła w miejscu najświętszym; (48) dziedziniec nie jest typem na poczytalne usprawiedliwienie; (49) konfuzja na pokutę;; (50) na wiarę; (51) na nawrócenie; (52) na poświęcenie; (53) na przymierze Sary i ofiary; (54) na rzeczy dane przy poświęceniu; (55) czas i natura na świadectwo po całym świecie; (56) konfuzja na różne zarysy okupu;; (57) na próby do życia; (58) 50 lat żniwa;; (59) śmierć Enocha; (60) kler pójdzie na wtóra śmierć; (61) Starożytni Święci mogą zmartwychwstać przed opuszczeniem ziemi Kościoła i Wielkiego Grona; (62) fałszywe tłumaczenie setek wierszy biblijnych, które były dobrze wyjaśnione przez wiernego sługę; (63) Pozaobrazowy Eliasz zaczął swoją służbę w 1874; (64) błędy na przewód; (65) błędy na bestię, obraz bestii itd.; (66) Eliasz odnowił wszystkie rzeczy od 1874 do 1918; (67) szatan nie był strącony z nieba aż w r. 1914; (68) niespłodzeni z ducha mogą teraz być na próbie do życia lub śmierci, przez przypisanie zasługi Krwi Chrystusowej dla nich lub do nich i mogą iść na wtóra śmierć; (69) Jezusa Nowe Stworzenie umarło na Kalwarii na Krzyżu; (70) Zamiast 12 jest 19 Apostołów. Będziemy teraz przeglądać więcej błędów z Strażnic, a niektóre ominiemy.
Niech więc szczery czytelnik spojrzy na tę wielką ilość błędów, których prezydent Towarzystwa naucza (i oprócz tego wiele innych) i niech zapyta się, czy wie o jakim