Teraźniejsza Prawda nr 49 – 1930 – str. 89
na temat: „Pozaobrazowy Jannes i Jambres” silnie dowodzi, że on właśnie najwięcej uczynił te czasy złem i. Gdy mówi, że niektórzy bracia chcą się tylko pokazać, że mogą czynić sprzeczki i że to czyni nasze czasy trudnymi, mówi prawdę; lecz Prawda zmusza nas do mówienia przeciwko jej gwałcicielom, ponieważ on więcej od innych przywłaszczył sobie władzę i panowanie nad braćmi, depcąc i wyrzucając bezlitośnie innych braci, którzy stoją w drodze jego niecnej ambicji. Oprócz tego on jest właśnie tym, który chce się pokazać jako wynalazca nowych poglądów i z tej to przyczyny wierni są zobowiązani bojować w sprawie Pana, Prawdy i braci (Juda 3) i dlatego on jest właśnie przyczyną tych wszystkich sporów między ludem Bożym. Błogosławieni są tacy, co bojują o wiarę raz świętym podaną i którzy są obmawiani przez niego w jego niecnej ambicji, aby coś pokazać. Dobrze mówi Pan o nim u Mat. 24:48, 51; Zach. 11:15-17, że to doprowadzi go do samolubstwa, a samolubstwo jest drzwiami do pychy, a pycha doprowadza do nielojalności i niewierności. – Par. 70.
KONFUZJA NA PSZENICĘ I KĄKOL.
W artykule pod tytułem „The Remnant” (Ostanki) w Z’ 25, 211-218 znajduje się jeszcze więcej odrzuceń nauk brata Russella przez prezydenta Towarzystwa, w miejsce czego podaje nowe poglądy. Jeden na przykład w par. 31-33 podaje myśl, że rozdzielenie kąkolu od pszenicy i złych ryb od dobrych, jak podane u Mat. 13:41,49, wypełnia się teraz po wojnie i znaczy rozdzielenie niektórych z ludu Bożego od niego i jego obrońców, przypuszczalnego prawdziwego ludu Bożego — obrońców Towarzystwa. Że jego zastosowanie nie jest prawdziwe jest widoczne z faktu, że pszenica i kąkol są naprzód podzieleni, potem kąkol wiązany w snopki i rzucany w ogień. Wrzucanie w ogień, którym jest ucisk, zaczęło się Wojną Światową w 1914 roku i dlatego wiązanie kąkolu musiało odbywać się przedtem. Faktycznie wiązanie kąkolu rozpoczęło się narodowo formowaniem Trójprzymierza od roku 1879 do 1881, a dokonane zostało przez uformowanie Trój-porozumienia w latach od 1891 do 1904. Że to jest prawdą, jest widoczne z faktu, że Jezus używa wierszy 41 i 43 na wyjaśnienie 30 wierszu. Z jego powierzchownym i nieobznajomionym w greckim języku myśleniem prezydent Towarzystwa wyraża się co do 41 wierszu: „a oni (ci którzy zbierali kąkol przed 1879, kiedy wiązanie zaczęło się) zbiorą (zgromadzą) z Królestwa jego wszystkie zgorszenia i te którzy nieprawość czynią” jako dowód jego nowego poglądu. Właściwe tłumaczenie brzmi: „zgromadzą na bok od Królestwa Jego; (ponieważ greckie słowo ex znaczy na bok, na stronę – zobacz Obj. 14:19; 2Tym. 2:26; 2Piotra 2:21; Jan 8:42; 12:32;17:15; Dz.Ap. 12:7; 15:29). Jak brat Russell wyjaśnił, to są dwa poglądy na rozdzielenie pszenicy i kąkolu, a to zależy, czy zbieracze kąkolu są uważani za wykonawców tej pracy, czy zbieracze pszenicy. Bo jeżeli zbieracze pszenicy są uważani za wykonawców tej pracy tedy pszenica powinna być uważaną jako mająca być oddzieloną od kąkolu — „wynijdź z niego ludu mój” lecz jeżeli zbieracze kąkolu są uważani za wykonawców tej pracy, a taki jest pogląd 41 wiersza tedy kąkol jest uważany jako będący oddzielony od pszenicy czyli od „królestwa”.
To wyjaśnia całą przypowieść i Jezusa wyjaśnienie takowej, gdy zaś tłumaczenie prezydenta Towarzystwa przekręca wszystko, czyniąc rozdzielenie po wiązaniu i wrzuceniu kąkolu do ognia.
Na wszystkie strony zbiliśmy już jego pogląd na szatę weselną i dlatego już nie będziemy o tern powtarzać, co, on znów podaje w jego nowym poglądzie; lecz chcemy nadmienić o jego przekręcaniu Zach. 14:1-3, gdzie również stawia opozycję właściwemu tłumaczeniu brata Russella. W artykule mówi, że Jeruzalem w tym miejscu wspomniane jest to Boska organizacja czyli Towarzystwo; a walka toczona, jest podane,
kol. 2
że odnosi się do walki z cywilnymi władzami, mianowicie w czasie wojny. Przypomnijmy sobie, że br. Russell omawia, że ta część odnosi się do ucisku Jakóba do ostatniego zarysu wielkiego ucisku. Artykuł przeczy poglądom brata Russella na wątłym dowodzie, że nie może to być zastosowane do zgromadzenia Izraela, z powodu niewiary i małej liczby Izraela, i dlatego jest nierozumnem, że reszta anarchistów opuści wszystkie narody po anarchji i przyjdzie, aby plundrować Izraela w Palestynie? Dlaczego napad na niewierzącego Izraela miał by być nierozumnem? Właśnie ich niewiara potrzebuje takiego doświadczenia (co jest rozumnem) aby ich upokorzyć z niewiary. A stosunkowo ich mała liczba i ich wielkie bogactwa zachęcą resztę anarchistów z wszystkich narodów do napadu na zgromadzonego Izraela, ku ich własnemu ostatniemu ukaraniu, jak Ezech. 38; 39 rozdział tego uczy. Tak więc wyjaśnienie brata Russella jest bardzo rozumnem, gdy zaś to w artykule jest płytkiem i głupiem tłumaczeniem—właściwością wszystkich nowych poglądów prezydenta Towarzystwa.
W Strażnicy z roku 1925 str. 275-279 jest artykuł pod tytułem „Protekcja i Wybawienie”. Podobnie jak inne artykuły prezydenta Towarzystwa, ten również zawiera wiele błędnych „nowych poglądów”. Jeden z nich (par. 16-20) jest dany do podtrzymania jego fałszywego poglądu na szatę sprawiedliwości, co już zbiliśmy w Ter. Pr. Daję fałszywe zastosowanie do Zach. 3:1-8, gdzie Jesue w typie na Chrystusa, Głowę i Ciało jest przedstawiony odziany na ciele, nie na głowie, brudnymi łachmanami, a później obleczony w szaty odmienne. Brat Russell wyjaśnia to właściwie w Z '93,13. Jak Aaron był odziany w szaty piękności i chwały przy poświęceniu, aby pokazać przyszłą chwałę Chrystusa, tak to widzenie wyobraża Chrystusa w Jego Ciele, nie w Głowie, najprzód ze względu na przeszłość przed przypisaniem zasługi Chrystusowej, gdy wszystka nasza sprawiedliwość była jak brudne łachmany, a potem porzucając wzgląd przeszłości, pokazuje tę samą klasę po przypisaniu zasługi przedstawione przez zmianę szat w obrazie. Że brudne łachmany nie mogą odnosić się do tej klasy po przypisaniu zasługi Chrystusowej, jak artykuł twierdzi, jest widoczne: (1) ponieważ potem są w czystych szatach — w szacie sprawiedliwości, przedstawionej przez białe, czyste szaty synów Aarona przy służbie poświęcenia ; i (2) ponieważ brudne i poplamione szaty przyczyniają się do utraty miejsca w Klasie Chrystusa (Juda 23 ; Obj. 7:14; 4Moj. 8:21) a oba te dowody zbijają nowy pogląd. Przedstawienie wiernych przy poświęceniu i spłodzeniu z ducha po opuszczeniu Babilonu, jako będących w brudnych i nieczystych szatach, jak artykuł, którego przeglądamy twierdzi, pokazuje coraz większe zaciemnianie się prawego oka pisarza. Czysta biała szata Chrystusa pokrywała nas nawet w Babilonie i gdy wyśliśmy z niego.
Zgadzamy się z jego stosowaniem Ps. 32:9,10 do upartych hardych braci, którzy znieważają Prawdę (par. 23) i możemy dodać, że prezydent Towarzystwa jest najbardziej upartym i hardym z wszystkich, którzy znieważają Prawdę; jak prawie wszystkie jego artykuły dowodzą. Biada takim a mianowicie prezydentowi Towarzystwa (Mat. 24:51) gdyż on jest jedynym najwięcej odpowiedzialnym i największym przekręcicielem Prawdy z wszystkich żyjących ludzi, ponieważ zwiódł jego zwolenników do uwierzenia, że te ustępy Pisma Św. odnoszą się do nas, wiedząc dobrze o tern, że oni rozumieją, co on myśli, gdy stosuje te i podobne Pisma do nas:
W 33 par. i w późniejszych artykułach często używa słów „nie do czasu” w parafrazie do Obj. 10:6 „że czasu już nie będzie” to znaczy „że nie mamy się już więcej interesować to do czasu”. Taka sama widoczna fałszywa i głupia myśl jest podana o tern, co anioł przysiągł. Łączność” Obj. 10:6 pokazuje, że zaczęcie trąbienia siódmej trąby było jeszcze w